Ik stond bij de bushalte net, te wachten op de bus. Het is geen gezellige bushalte. Het is er donker en depressief en niemand praat ooit en er staan mensen te roken. Bah. (ze zouden echt iets moeten gaan doen aan die bushalte en niet alleen aan dat prachtige nieuwe treinstation er onder, als ik zo vrij mag zijn even een suggestie te doen) Naast mij stond een oudere mevrouw, heel klein en tenger en fragiel. Er kwamen drie luidruchtige jongens aangelopen, diep in discussie, en ze gingen recht voor haar staan. Met de langste jongen (superlang! Over de twee meter denk ik) recht voor haar …
Iedere dag bloggen is als fotograferen in een lege kamer
Als iets me duidelijk is geworden tijdens de workshop fotografie die ik de afgelopen dagen in Istanbul volgde (nou goed, er zijn me meer dingen duidelijk geworden! Over Istanbul, over mezelf, over fotograferen, over mezelf als fotograaf, over mensen die ik ken, etc. etc. maar even wat dit ene betreft dan) dan is het dat er veel gelijkenissen zijn tussen bloggen en fotograferen. In beide gevallen gaat het om een creatief proces waarbij je moet zoeken naar je eigen stem. En in beide gevallen is het makkelijk om naar trucjes te grijpen. En in beide gevallen is het makkelijk om iets te maken …
Continue Reading overIedere dag bloggen is als fotograferen in een lege kamer →
Take me up to a place in your mind
Straatfotografie gaat niet om de plek die je laat zien. Het gaat om de plek in je hoofd. Dat wist ik wel, maar vanochtend was ik het even vergeten. Ik was zo druk met beter worden en mooiere foto's maken dat ik vergat dat het niet om de foto gaat of het trucje maar om de plek in mijn hoofd die ik jou als kijker wil laten zien. Nou, dat hierboven is Kadiköy in Istanboel. In Elja's hoofd. :) …
De finesse zit hem in de keuze
Ik heb zo'n 800 foto's gemaakt in drie dagen. Thatcher, die de fotografieworkshop geeft die ik volg, heeft er 63 uitgekozen. Ik 132. Helaas moet ik zeggen dat de meeste daarvan andere zijn dan de foto's die hij uit heeft gekozen. Zelfs al is dit de derde keer dat ik deze workshop volg, ik leer het niet. Het oog van de meester. De keuze van de meester. Het heeft iets heel geruststellends, te weten dat iemand er veel van weet en er objectief en heel anders naar kijkt. Dat dwingt je om zelf opnieuw te kijken. En te leren. Ook om te leren om geen foto's weg te gooien. Hoewel dat lastig is …
Goeroes bestaan
Maar dan echte. Die je het pad laten zien. Het jouwe - niet het hunne. De mijne zei vandaag twee zinnen en daarmee maakte hij de creatieve weg vrij. Ik probeerde de zinnen te analyseren, want ik begreep niet hoe het kan. Maar het gaat niet om de zinnen. Het gaat om de connectie, het begrip, het kunnen accepteren van de ander. En de wil om te veranderen, te verbeteren. Goeroes bestaan. Alleen willen ze per definitie niet zo genoemd worden. (dus sssssttttt!) …
Fotografie & Istanboel
Het is maar goed dat ik geen travel blogger ben want dan had ik nu een lang verslag moeten schrijven en daar ben ik te moe voor. Dan had ik nu uitgelegd dat we vanaf de andere kant van de blauwe moskee, richting het water, waren, dat we naar het oude hippodrome zijn gelopen, richting de tuinen van het Topkapi paleis, om daar te fotograferen tot we neervielen op een krukje bij een chaitentje met zicht op de Bosporus. [Voor Carolien: Gülhane park, ik was er nog nooit geweest!] :) Het is waar wat ze zeggen: echt fotograferen, bewust fotograferen, aan het fotograferen zijn, is fysiek inspannend …