Instagram. Ik vind het een prachtig medium. (ik heb wel eens anders beweerd, ja. Don't remind me) Instagram heeft weinig met pyjama's te maken, toegegeven. Als je de vele kronkelende dames met slanke bruine benen die in de pyjama's van hun vriendjes op hun bed koffie drinken, niet meetelt. Maar ook zonder pyjama's vind ik het een prachtig medium. Niet alleen om wat het is en wat het kan en hoe het verandert. Maar vooral als gebruiker. Ik ben gek op foto's en Instagram biedt me als gebruiker een non-stop stroom van mooie, leuke, interessante, lieve, bijzondere of rake foto's. …
5 dingen die ik geleerd heb over ZZP’er zijn
Ik ben al jaren ZZP'er. Niet altijd een hele serieuze, in de zin van dat er druk was op mijn inkomen. Ik had gewoon een droombaan bij klanten als Frankwatching, vanuit het buitenland, en dat was genoeg. Maar toen kreeg ik de vraag of ik wilde spreken over bloggen. En of ik bedrijven wilde helpen met hun social media aanpak. En toen begon het pas echt. Ik kreeg te maken met vraagstukken als uurtarieven en offertes. Dit zijn mijn belangrijkste lessen. 1. Als ZZP'er je uurtarief vaststellen, is iets dat je moet leren Zo'n uurtarief blijft zoeken. Ik had mazzel, want ik kende veel mensen die …
Continue Reading over5 dingen die ik geleerd heb over ZZP’er zijn →
Waarom twitter op sterven na dood is en wat ik daar aan ga doen
Waar ik ook kijk en luister, overal klagen twitteraars dat Twitter op sterven na dood is. Er wordt niet meer geklikt. Er wordt niet meer getweet. Twitteraars zijn zo passief. Er is zoveel spam. En niemand heeft een duidelijk antwoord, anders dan natuurlijk het gedrag van 'de ander'. Andere twitteraars zijn spammers. Ze zijn niet interessant meer. Ze doen niet meer hun best. Nieuwe twitteraars zijn saai. Etc. Etc. Maar ik denk eigenlijk niet dat Twitter is veranderd, althans, niet in negatieve zin. Niet twitter, maar wij, 'oude' twitteraars, zijn veranderd. Tot een paar dagen geleden was ik …
Continue Reading overWaarom twitter op sterven na dood is en wat ik daar aan ga doen →
Knutselen volgens de norm, hoe creatief is dat?
Mijn zoontje had nauwelijks een voldoende voor het vak 'Kunst'. Je weet wel, wat vroeger 'tekenen' heette. Wij waren een beetje verbaasd. Hij is de meest creatieve denker die ik ken. Ook de meest creatieve uitvoerder, trouwens. Zo maakte hij gisteren in een uurtje een robotpak van een paar kartonnen flessenhouders, voor zijn broertje. Lijm, potloden, hop. De rest van ons gezin, inclusief mijzelf, is best knutselig. Maar niet zo creatief als hij is. Dus wij staan altijd vol verbazing toe te kijken. Maar het is niet alleen met knutselen en tekenen dat hij creatief is in zijn ideeën en …
Continue Reading overKnutselen volgens de norm, hoe creatief is dat? →
De club van minder relaxte moeders
Ik had mijn wekelijkse call met Anna-Maria vanochtend. Zij is de keeper of my sanity*. Want tegen haar kan deze minder relaxte moeder rustig gillen dat ze er gek van wordt. Waarvan? Hiervan: Van vragen van familie 'of ik nu full-time mammie ben'? Van een kind dat bij je in bed kruipt om vervolgens in [jouw!] bed te plassen om 3 uur 'snachts. En dat je er gewoon een handdoek over gooit en verder slaapt want zelfs dan vind je hem nog zo schattig en ben je gelukkig dat hij tegen je aan kruipt. Maar brrr. Waar zijn de schone lakens??? Van het once in a lifetime bezoek aan Stonehenge waar …
Visitekaartjes zijn onzin. Toch?
Ik heb al heel lang geen visitekaartjes meer. Ik zeg altijd: "Google maar op 'Elja', dan vind je me wel." (ik ben een patser!) Het is niet helemaal zo, want mensen weten natuurlijk echt niet hoe ze mijn achternaam spellen, als ik me heb voorgesteld zonder dat ze mijn naam geschreven zien. Want je schrijft Daae maar zegt Doo. Wist je niet he?? Is Noors. Of Deens. Lang verhaal. Daar had ik nog niet eens over nagedacht, over dat spelprobleem, om eerlijk te zijn. Jarno (hier: Jarno) wees me daar van de week op toen ik aan het vertellen was hoe stom het was, visitekaartjes laten maken. Was …