Waar ik ook kijk en luister, overal klagen twitteraars dat Twitter op sterven na dood is. Er wordt niet meer geklikt. Er wordt niet meer getweet. Twitteraars zijn zo passief. Er is zoveel spam.
En niemand heeft een duidelijk antwoord, anders dan natuurlijk het gedrag van ‘de ander’. Andere twitteraars zijn spammers. Ze zijn niet interessant meer. Ze doen niet meer hun best. Nieuwe twitteraars zijn saai. Etc. Etc.
Maar ik denk eigenlijk niet dat Twitter is veranderd, althans, niet in negatieve zin.
Niet twitter, maar wij, ‘oude’ twitteraars, zijn veranderd.
Tot een paar dagen geleden was ik het er stiekem ook mee eens, dat gezeur over het einde van Twitter. Ik vond het nog steeds leuk, op maandag, bij twitterchat #blogpraat. En ik twitterde braaf al mijn blogartikelen. Maar ondertussen klaagde ik dat ik het niet meer leuk vond op Twitter.
Maar toen kwam de omslag. Een paar dingen zeiden ‘klik!’.
Laatst zei oer-twitteraar @puur tegen me dat ze zo weinig van me ziet, op Twitter. Dat ze nooit weet waar ik mee bezig ben. En dat ze het wel zou willen weten.
Toen zei @charlotteslaw dat ze me alleen op maandag zag, op Twitter.
Toen begon het te dagen:
…misschien lag het wel aan mij en niet aan Twitter!
Grappig genoeg de enige conclusie die nauwelijks getrokken wordt, door die twitteraars die klagen over de dood van Twitter.
Maar ik zie twitter opeens weer voor wat het is:
een sociaal netwerk waar je gesprekken kunt voeren, contacten kunt leggen, informatie kunt krijgen en delen, mensen kunt helpen, vrienden kunt maken.
Precies wat het voor mij altijd was. En de reden dat Twitter zoveel invloed heeft op de wereld.
Om dat weer te voelen, moest ik wel iets veranderen.
Ik ben een paar dingen anders gaan doen. Radicaal anders.
En opeens was daar weer de spark.
Ik moest hem even terugvinden door mijn eigen gedrag te veranderen.
Dit heb ik gedaan om Twitter weer tot leven te wekken.
1. Ik gebruik de app van Twitter op mijn smart phone
Ik gebruikte al jaren HootSuite op mijn computer en op mijn iphone. Het is een twitter client, een programma waarmee je makkelijk Twitter accounts beheert en instelt wat je wel en niet wilt zien. Het is gericht op beheer. Efficiency. Doelgericht.
Nu ik op aanraden van @puur de Twitter app op mijn iPhone gebruik in plaats van HootSuite, wordt Twitter eigenlijk veel interessanter. Ik zie opeens veel meer dan ik gewend was:
-
-
-
- Ik zie wie mijn tweets gefavorite heeft
- Ik zie wie mijn tweets geretweet heeft
- Ik zie wie mij is gaan volgen
- Ik zie nu opeens alle advertenties, die af en toe heel inspirerend zijn en me bovendien veel informatie opleveren over mijn markt
- Ik krijg tweets te zien die volgens Twitter het belangrijkst waren in de tijd sinds ik de laatste keer de app opende. Vaak vind ik het niet belangrijk, maar het is interessant om het algoritme te zien
- Ik heb in het startscherm de tweets van iedereen die ik volg in plaats van alleen de tweets uit mijn twitterlijsten. Groot verschil, zie punt 2.
-
-
Aan de favorites en retweets en nieuwe volgers kan ik perfect zien wat mensen leuk vinden. Als ik een artikel tweet, bijna gedachteloos, en er komen 10 favorites van die tweet, dan weet ik opeens iets dat ik daarvoor niet wist: waarmee ik de mensen die mij volgen kan helpen.
Bovendien: al die meldingen van favorites, volgers en retweets maken Twitter veel interactiever en dynamischer. Je ziet continu effect van je tweets. Superleuk. Geeft voldoening.
2. Ik volg veel accounts en bekijk alles in mijn timeline
Ik keek feitelijk al jaren alleen nog naar de tweets van de mensen in twee van mijn twitterlijsten. In HootSuite had ik het zo ingesteld dat ik alleen die lijsten zag (een met vakmensen en een met mensen die ik via Twitter kende of waar ik contact mee had gehad). Al die andere mensen die ik volgde, die negeerde ik.
Nu ik in de Twitter app weer de hele timeline zie i.p.v. een selectie, heb ik veel meer lol. Er komt zoveel voorbij.
Want hoewel er geen beginnen meer aan was om iedereen terug te volgen, gaat het nog steeds om een paar duizend mensen wiens tweet mijn timeline binnenkomen omdat ik ze volg.
De variëteit is ongelofelijk. De vele kleuren, achtergronden, ideologieën, vakgebieden maken het zo veel leuker dan die beperkte ’twitterlijsten’ waar ik me tot nu toe op baseerde.
Twitter maakt het leven nog interessanter, nu ik alles en iedereen volg en alle tweets bekijk op het moment dat ik even Twitter check (met inachtneming van punt 3).
3. Ik tweet doelloos
De lol van Twitter is dat er van alles op je af kan komen. Hoe meer mensen je volgt, hoe diverser het pluimage, hoe leuker het wordt. Ik was eigenlijk altijd een beetje te doelgericht. Ik negeerde alles dat geen nut had. Dus ik zag dat niet meer, dat leuke.
Ik keek alleen even of iemand mij genoemd had of dat iemand op mijn tweets gereageerd had. Daarna klikte ik Twitter weer snel dicht. Reactief en passief. Doelgericht, maar niet met echte liefde en interesse.
De lol van Twitter zie je pas als je besluit om er zo maar even tijd door te brengen. Dat doe ik nu, wanneer het je uitkomt. Gewoon zonder doel anders dan een beetje te browsen en te klikken. Gewoon om het doen, niet om het doel.
4. Ik ontvolg mensen
Iets dat ik eigenlijk nooit meer deed was mensen ontvolgen. Ik verwijderde heel soms iemand uit mijn twitterlijsten (die bleef ik dan gewoon volgen maar zag ik niet meer in mijn lijst), maar dat was alles. En zelfs dat deed ik niet zo snel.
Nu ben ik radicaler. Dat moet ook wel, als je telkens naar je home feed kijkt. Soms zijn passen tweets en twitteraars gewoon niet bij je. Ze voegen niets toe in je timeline omdat je smaak, vak, tone of voice of humor niet aansluit. Waarom zou je dan niet gewoon ontvolgen? Niets persoonlijks. Gewoon, kwestie van slechte match. (dank Marloes voor het zetje, ontvolgen, ik kan dat!)
Ik ga ook weer actief mensen terugvolgen, denk ik, maar dat is een volgende stap.
5. Ik reageer. PROACTIEF!
Wat ik nooit deed, echt nooit meer, was: reageren op andermans tweets. Gewoon, zij zeggen iets of delen iets, en dan even zeggen dat je het leuk vond, of een tegenvraag stellen, of een grapje maken, of wat dan ook.
Ik startte zelden conversaties, maar ik nam ook zelden deel aan conversaties die door anderen gestart waren.
En, niet om het een of ander, maar dat is precies wat ik veel ‘grote twitteraars’ en bedrijven zie doen. Ze interacteren nauwelijks met de mensen die hen volgen. Ze volgen ze sowieso niet terug. En als ze de timeline van hun eigen ‘fans’ al in de gaten houden, zullen ze zelden de moeite nemen om deel te nemen aan conversaties die niet door henzelf gestart zijn.
Vaak zullen ze zichzelf voorhouden dat mensen daar niet op zitten te wachten, bedrijven die reageren op hun tweets.
Maar dat is een slap excuus om maar zo min mogelijk tijd te hoeven investeren in Twitter en er zo veel mogelijk uit te kunnen halen.
Reageren en praten met mensen is de enige manier om echt sociaal te zijn. En pas als je je sociaal gedraagt, ga je ervaren wat de kracht is van zo’n sociaal netwerk.
6. Ik ben onvoorwaardelijk aanwezig.
Ik denk dat veel twitteraars net als ik te doelgericht zijn geworden. Te verwachtingsvol: als ik dit doe, dan krijg ik dit terug. Als ik zo vaak tweet, krijg ik zoveel terug qua retweets en volgers en clicks. Als ik zus en zo deel, kan ik zo veel clicks verwachten op het moment dat ik zelf iets deel. Als ik strategie XYZ volg, krijg ik daar resultaat ABC voor terug.
Maar net als in de liefde, zijn verwachtingen soms heel oneerlijk tegenover de ander. Ze zetten die ander onder druk. Zelden kan de ander voldoen aan jouw verwachtingen. Dus zelden komen ze uit. Gedeeltelijk omdat we zulke hoge verwachtingen hebben. Ons eigen gedrag verandert op subtiele wijze en daarmee saboteren we op voorhand dat we het resultaat halen dat we wilden. Althans, dat is mijn theorie over de liefde. En over Twitter.
Twitter is niet dood en ook niet stervende.
Het is een platform met een waanzinnige impact en power. En het is oprecht sociaal.
Maar we moeten Twitter en onze tweeps wel de kans geven. Bijvoorbeeld door ze weer onvoorwaardelijk aandacht te gaan geven, net als we deden toen we nieuw waren op Twitter (of slim genoeg om dat gewoon te blijven doen. Ik kijk naar @puur, @rsnijders en zo nog wat mensen).
Dan gaat Twitter weer bruisen.
En wij oude zeurende twitteraars ook.
Foto: Flickr, Rosaura Ochoa
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Zoals Caro al roemt, heb ik ook vaak moeite met positieve happenings eruit te filteren en die belangrijker te maken dan al die bullshit over politiek, etc.
Ik mis het echter wel, en indeed is het je eigen houding die je kan aanpassen. Bij dezen!
Dank voor je inspiratie…
Het is natuurlijk een beetje kop in het zand, of ‘filterbubbel’, maar ik maak Twitter gewoon wat ik wil. Mijn volledige timeline is in ieder geval veel leuker en breder dan alleen die lijsten.
Mijn twitter is niet de jouwe en omgekeerd. Maar door die filtering en doordat ik opeens al die notificaties zie in de app is het zo ontzettend veel leuker!
Voor mij heel erg herkenbaar. Te weinig aanwezig, maar gelukkig op die momenten dat ik het wel doe, weer de fijne en elkaar helpende conversaties.
Er zit nog kracht in Twitter! 🙂
Intressant en zeer herkenbaar stuk.
Leuk dat je het herkent!
Heel leuk om te lezen Elja,
ik heb zelf geen zeurneigingen gevoeld, mezelf wel heel bewust laten afkicken van veelvuldig Twitter gebruik , vooral met betrekking tot ‘de toestanden in Turkije’ omdat ik me dat allemaal zoveelaantrok en trek, en daarmee ook steed sminder gaan Twitteren omdat ik me de toestanden in de wereld in het algemeen zoveel aantrek en daar maar moelijk in kan filteren en doseren. Daarmee natuurlijk het hele sociale aspect ook overboord gegooid hebbende en wel degelijk missen. Ik heb het een tijdje zo gelaten – wel regelmatig ontvogd in die laatste maanden dat ik nog wel veel twitterde.
Ik heb de Twitter App wel aldoor op mijn telefoon gehad maar opende hem gewoon nooit, behalve om bedrijven te contacten voor het een (VOdafone) of het ander (NS) of als er een melding kwam van tweet van een enkeling voor wie ik dat aangegeven had (lees: zoon)
Ik ga eens kijken of ik het de komende tijd kan resetten, mijzelf kan resetten om te zien of ik wel weer kan gana filteren …dank
Graag gedaan! #zetje
Enne…jij geeft mij zo onbewust ook weer een zetje.
Dus dank je wel!
Echt? Jij hebt helemaal geen zetje nodig volgens mij Marloes….!!
Cool!
:))
en dan nu de tijd nog om dat allemaal waar te maken!
sjeetje zeg. Als je timeline dan ontploft zie je hoe veel tijd je er mee bezig bent! Dat is nog niet makkelijk. Maar wel LEUK!
Het ligt aan de ander. Een argument wat helaas maar al te vaak gebruikt wordt.
Goed stuk Elja!