Mijn zoontje had nauwelijks een voldoende voor het vak ‘Kunst’. Je weet wel, wat vroeger ’tekenen’ heette.
Wij waren een beetje verbaasd.
Hij is de meest creatieve denker die ik ken.
Ook de meest creatieve uitvoerder, trouwens. Zo maakte hij gisteren in een uurtje een robotpak van een paar kartonnen flessenhouders, voor zijn broertje. Lijm, potloden, hop.
De rest van ons gezin, inclusief mijzelf, is best knutselig. Maar niet zo creatief als hij is. Dus wij staan altijd vol verbazing toe te kijken.
Maar het is niet alleen met knutselen en tekenen dat hij creatief is in zijn ideeën en zijn oplossingen. Hij maakt van Lego dingen die niet eens ‘kloppen’ maar waarvan je in een oogopslag ziet wat het is (zo’n karretje voor op de rails waar twee mannen heen en weer pompen, of een vikingschip). Al jaren gebruikt hij legostukjes voor hele andere dingen en op andere manieren dan ze bedoeld zijn.
Als hij dat doet, kijk ik er naar en voel opperste verwondering. Dat gevoel, weet je wel? Dat je alleen bij kunstenaar hebt? Dat “Hoe komt hij er op?”.
[soms denk je bij Kunst: dat had ik zelf kunnen verzinnen! Maar dat heb ik bij hem nooit. Zelden had ik het zelf kunnen verzinnen.]
Als je met iemand leeft, zie je dingen in diegene die anderen helaas nooit te zien krijgen, logisch.
Maar zijn mindere prestatie op een creatief vak, dat verbaasde ons.
Wat bleek: hij maakte de kunst-werkjes niet precies zoals ze gedaan moesten worden.
In kunstklas moet je als 6-jarige gewoon doen wat er gezegd wordt.
Watten voor het lijf van de sneeuwpop, glitter op de wolken, stokjes voor de armen. Klaar.
Blauw voor de lucht, groen voor het gras. Kleuren binnen de lijntjes. Lijmen binnen de kleurtjes. Etc.
Niet geheel toevallig is hij ontzettend, maar dan ook ONTZETTEND, slecht in doen wat je gezegd wordt.
nee echt ONTZETTEND ONZETTEND
Dat wil ik niet goedpraten want manohmanohman het is irritant en bovendien werkt de wereld zo niet. Soms moet je gewoon doen wat je gezegd wordt. Helemaal als je 6 bent. En – ik hoor je denken – dat niet willen doen wat er gezegd wordt valt bij hem helaas buiten de etiketten ‘koppig’ en ‘eigenwijs’ of ‘speels’, zoals wij en zijn liefhebbende familieleden nog wel eens vergoelijkend willen zeggen.
Geloof me, na 6 jaar weten we hoe vervelend het is als iemand niet luistert en compleet zijn eigen weg wil volgen. Zijn eigen waarheid maakt. Zijn eigen ding wil doen. Dat geeft een zekere, eh, frictie.
Erg lastig voor leerkrachten. Af en toe hebben we er de afgelopen jaren een getroffen die het in goede banen wist te leiden (vaak mannen). Maar in het algemeen is het natuurlijk om gek van te worden, een kind dat niet luistert en disruptief is.
Laten we eerlijk zijn.
Dat neemt niet weg dat zijn creativiteit waanzinnig is.
En dat het ook iets is wat WEL goed gaat in zijn leven.
Buiten-gewoon, is hij.
Hij brengt me soms tot tranen, zo slim en zo creatief vind ik hem in de dingen die hij ons laat zien. In de vragen die hij stelt aan de wereld. In zijn kijk op het leven en de dingen om hem heen.
Van de week had in Minecraft Amsterdam nagebouwd. Huisjes met van die trapgevels. Had hij ergens gezien. Wilde hij namaken. Doet’ie dan gewoon stilletjes.
En toch heeft hij niet goed gescoord op ‘creativiteit’.
Maar wat is er creatief aan knutselen volgens de norm?
Stimuleer je creativiteit door te knutselen volgens een aanwijzing en afwijkingen fout te keuren?
Wat moet je doen om kinderen ECHT tot creatieve denker om te vormen, een van de belangrijkste skills van deze nieuwe tijd?
Ik denk aan de mensen die ik ken die creatief zijn.
Aan de tentoonstelling die ik van de week zag in Antwerpen, vol onverwachte, frictie-veroorzakende foto’s.
Aan de mannen en vrouwen die er voor zorgen dat alle technologie waar ons leven van aan elkaar hangt, er is gekomen. Door creatief te zijn. Anders te denken.
Zij kleuren ook niet binnen de lijntjes.
Moet er niet iets gebeuren in onderwijs om echte creativiteit te stimuleren?
Dan kleuren binnen de lijntjes?
Maar ja.
De norm is de norm.
Vanwege die norm
stond huilend in de hal van de school na het 10-minutengesprekje.
(…)
Het is moeilijk als anderen niet zien wat jij ziet.
Als je je buitengewone kind ziet worstelen met normen en regels.
Zelfs in een vak waar hij goed, nee buitengewoon goed, in is.
Gelukkig is het bijna vakantie.
We laten hem thuis maar gewoon knutselen. En ik ga op zoek naar experts die ons kunnen helpen om een skill die zo waardevol is, verder te helpen ontwikkelen en in goede banen te leiden (het tekenen op de tuindeur, van de week, met inkt die er niet meer af gaat vond ik dan weer een wat minder leuke vorm van creatieve uiting, eerlijk gezegd).
Ga ik nu even probleem of ik de robotkostuumlijm uit mijn favoriete kussen uit Hongarije kan krijgen. 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ja zonde dat het niet gezien wordt dat hij juist hele waardevolle vaardigheden bezit. Nu ik afgelopen drie jaar zelf ook weer ‘naar school’ ben geweest en eigenlijk zelf ook weer tegen ‘in hokjes worden gedrukt’ aanliep/gevoel had niet helemaal begrepen te worden ook weer meer na gaan denken hoe onderwijs dan wel zou kunnen werken. Vooral bij creatieve dingen valt dat nog niet mee, expressie die uit je hart komt en verstand waarmee je iets moet leren, het zit elkaar soms in de weg, kunnen niet zonder elkaar maar blokkeren elkaar soms ook. Maar verhalen van JJ van de Vallei klinken goed/een plek waar ruimte is voor allebei.
Ja ik vind de verhalen van JJ ook heel goed klinken. Maar ook niet makkelijk denk ik. En niet iedere school ziet er zo uit. Er zou toch een manier moeten zijn om ook in regulier onderwijs dat creatieve denken te helpen ontwikkelen.
Gek om het weer te ervaren, denk ik? Hoe ging je er mee om?
Dat is waarom ik zo graag op de Vallei werk.
Kinderen zien is onze opdracht nummer 1.
http://jacobjanvoerman.nl/kinderen-betrappen-op-talenten-en-technische-meiden/
vreselijk en in en in triest dat dit ‘nog steeds’ zo is op scholen in NL daar had ik blijkbaar weer een te grote/hoge? pet van op ;-((
mogelijk is er hier en daar heus wat verbeterd in al die jaren maar ik had ook onvoldoendes voor tekenen en handarbeid en mocht alleen maar mijn mond meebewegen met de zangles op de lagere school, er mocht geen geluid uit komen…
egt goed voor je zelf vertrouwen #not
Kinderen mogen in hun handen knijpen met ouders én leraren zoals jij en jullie en jullie inderdaad met kinderen zoals hij –
Niets zo inspirerend als vol bewondering kijken naar welke kanten je kind heen beweegt in zijn/haar ontwikkeling. Let them flourish let them grow
Alleen je mond bewegen? Wat dat betreft zijn ouders nu ook mondiger, die pikken zoiets niet meer. Maar ja. Je wil ook niet te veel zeuren he, en ‘zo’n ouder’ zijn.
Morgen gesprek met de mevrouw van de schooladviesdienst, heel benieuwd wat ze gaat zeggen.
ik heb het volgens mij geeneens thuis verteld Elja, met name mijn vader was gelijk naar school gestapt en had stennis geschopt – die was mondig voor drie –
ik ervaarde het toen als iets wat naar binnensloeg, vernederend,
Succes vandaag, ik ben ook benieuwd!
Jammer he, hoe weinig je soms aan je ouders vertelde als kind…
Alles goed gegaan op school vandaag, goed gevoel over!! Dank voor meeleven 🙂
Mijn dochter is ervan overtuigd dat ze niet creatief is, terwijl ze schitterende verhalen zo op papier zet. Mijn zoon denkt dat hij niet creatief is want hij kan niet ‘netjes’ werken.
En dan gaat het verder. Met wiskunde moeten alle stapjes uitgeschreven worden anders krijg je geen punten. Ook niet als het antwoord klopt. Wanneer een vraag op twee manieren uitgelegd kan worden is alleen het antwoord van de docent juist.
Ja, vaardigheden zijn belangrijk. Ja, het is zinvol om bepaalde dingen gewoon te leren.
Maar zelfstandig denken, creatief zijn, ontdekken waar je nu echt goed in bent en wat je echt leuk vindt om te doen, dat leren ze niet op school.
Gek he. Toch een beetje ouderwets, vind ik, zo’n systeem.
Heel herkenbaar! Zo zonde dat veel leraren dit nog steeds niet zien, laat staan belonen….. Mijn zoon (bijna 17 jaar) heeft om deze reden tekenen laten vallen en heeft bovendien inmiddels het idee dat hij niet creatief is//kan tekenen. Terwijl hij dat wel is//kan.
En daarbij, volgens mij schreeuwt de maatschappij om mensen die buiten de lijntjes kunnen kleuren en met originele, oorspronkelijke ideeën komen. Helaas is ons schoolsysteem daar niet op ingericht, sterker nog: het wordt afgestraft.
Had ik al gezegd dat ik me daar behoorlijk boos over kan maken? 😉
Hoef je niet te zeggen…is wel duidelijk. En herkenbaar…..!!