Als ik na 4 dagen iets kan zeggen over dit hele proces, is het dat het je leert wat je grenzen zijn. En dat je hoofd rare dingen doet. Ik dacht van mezelf dat ik redelijk goed was in mijn grenzen aangeven en dat is denk ik ook wel zo. Maar net zei ik 'ok' tegen iets dat ik niet wilde. Gelukkig kon ik de vriendin in kwestie gewoon bellen en het zeggen en was het prima. Maar het kostte me even moeite. Als je iemand dicht bij je verliest, moet je een heleboel dingen doen die niet leuk zijn. Heftig zijn. Dingen die je eigenlijk niet wilt doen. En tegelijkertijd moet je continu beslissingen …
Tijd
Ik dacht altijd dat de tijd niet snel genoeg gegaan wanneer er iets verdrietigs is gebeurd. Want de tijd heelt alle wonden en hoe sneller dat achter de rug is, hoe beter. Maar ik kom er achter dat het tegenovergestelde ook waar is: de tijd gaat veel te snel. Iedere dag verder weg van de laatste dag voelt het alsof ze verder weg is. Alsof alles verder weg is. Ik ben inmiddels al voor de vierde dag (zo kort! zo lang!) in mijn hoofd alles aan het nagaan. Wanneer was ik er? Wat zeiden we? Wat zei zij? Waarom ging ik weg? Waar hadden we het over? Waarom moest ik die foto zoeken? Waarom had ik …
Klein
Ik weet niet hoe ik kan bloggen over alles. Het is te groot. Donderdag overleed mijn moeder en nu ben ik zoekende, verloren in een soort niemandsland. Zoals A. zei: duizenden vrouwen voor jou verloren hun moeder en alles wat je voelt is OK en normaal. Eerder miljarden, denk ik eigenlijk. Hoeveel mensen hebben al bestaan op de wereld?! En was de helft van hen vrouw? Net als de helft die overblijft? Maar ik wil wel bloggen, dus ik houd het gewoon klein. Ik was de afgelopen twee dagen alleen maar bezig met de vraag wat er is gebeurd, hoe het is gegaan, wat we nog hebben gezegd, …
Omslagpunt
Context: ik schreef dit van de week, maar publiceren leek raar terwijl ik ziek thuis was. Inmiddels heeft mijn week een onverwachte wending genomen, die nog raarder is om over te bloggen. Ik weet niet of ik er over moet bloggen. Ik wil het wel. Het voelt niet goed om niets te schrijven maar ook te kwetsbaar. Een soort er op of er onder moment, want als je niet dagelijks blogt als het er toe doet, wat doet het er dan nog toe? Anyway. Vergeleken bij de rest van de week stelt het onderstaande niets voor. Over de rest denk ik nog na. Ik heb griep. Bah. Ook dat nog. Het is niet mijn maand, qua …
AI is niet creatief (maar mensen zijn dat soms wel)
Heel veel mensen uit mijn LinkedIn-netwerk plaatsten afgelopen week een afbeelding van zichzelf in de stijl van studio Ghibli. Dat is het animatiemerk uit Japan met een stijl die je makkelijk herkent, ook als je niet wist dat het van Studio Ghibli was (zoals ik). Veel mensen plaatsten ook afbeeldingen van glibberige reclameafbeeldingen, paspoorten van landen waar ze geen paspoort van kunnen hebben en memes die door ChatGPT waren bedacht. Maar Ghibli-afbeeldingen hadden in mijn feed de overhand. OpenAI heeft kennelijk* een massa aan beelden van deze maker gebruikt om hun GPT-model te …
Continue Reading overAI is niet creatief (maar mensen zijn dat soms wel) →
Uitdragen en overdragen
Ik deed een paar bijzondere dingen deze week. En als je op je eigen blog niet kunt opscheppen, ehm, reflecteren, waar dan wel? Nee, serieus, het is ook een reflectie. Wie had dat gedacht? Allereerst gaf ik een technische briefing in de Eerste Kamer. Ja. Je hoort het goed. Ik mocht als ambtenaar een feitelijk verhaal houden over hoe we de afgelopen jaren beleid hebben gemaakt rondom het thema AI en algoritmes, vooral voor de overheid. Bij de commissie Digitalisering van de Eerste Kamer der Staten Generaal. Dat soort briefings is openbaar dus je kunt hem zelfs …