Ik zat vanochtend voor en na het zwemmen (nieuw persoonlijk record, yayyy) naar GaryVee te kijken. Ik ben een beetje verslaafd, geloof ik, aan zijn video’s waarin hij zijn hele dag laat filmen.
Ik had niet verwacht dat hij zijn show ‘Daily Vee’, de shows waarin hij een dag lang gevolgd wordt door een videodirector, zou doorzetten. Zo veel, zo vaak. Maar hij ziet dat het werkt dus hij blijft het doen.
Hij bijt zich vast in het format en verfijnt het.
Hoe kom je er op om jezelf een dag lang te laten volgen door een video-director, en nog een, en nog een, en bijna iedere dag? Er zijn niet veel mensen die het aandurven. Omdat ze zichzelf niet zo bloot willen geven maar vooral ook omdat ze niet vinden dat ze het waard zijn, vermoed ik. Noch de investering in geld, noch de investering in energie. Hoe kan je leven nou zo belangrijk zijn dat je het laat filmen, dag in dag uit? (voor Nederlanders natuurlijk helemaal onmogelijk. Calvinisme he?)
Maar wat blijkt is dat mensen leren van hem, door te zien hoe hij dingen doet.
En dat doet weer iets voor hem. Dus hij gaat gewoon door. Het levert een boodschap af die hij weliswaar vaak probeert over te brengen maar die bij een groep mensen pas echt goed doordringt doordat hij laat zien dat hij hem zelf leeft.
In deze video zegt hij dit, over de nieuwe reeks video’s: (transcript door mij uitgeschreven en vast niet helemaal correct maar gaat om idee)
“It’s free content to teach people the way that I would learn, which is I wouldn’t learn by reading, I would learn by watching. And so the askgaryvee show is very prescription, very like ‘here’s the direct answer’. I’ve been very happy reading the comments on DailyVee for the people who are built like me, which is ‘I just learned something. And there’s 90% of you, you didn’t see it. But for the 10% that learn the way I do, they picked up on a cadence, or the way I said it, or how I’ve done it, or ….”
Wat een inzicht. Dat er mensen zijn die leren niet alleen door wat hij zegt maar ook door het ritme van zijn stem of de manier waarop hij iets zegt.
Want dat geldt voor mij ook. Dat is hoe ik leer van hem en van anderen.
Mensen dingen zien doen is mijn manier van leren.
Leren door te zien gebeuren.
Toch vond ik mezelf niet dat type learner, tot vandaag. Ik vond YouTube videos en vlogs saai. Ik had er het geduld niet voor.
Ik keek die video’s van Gary niet waarin hij vragen beantwoordt. Het is te “…very prescription, very like ‘here’s the direct answer’”, zoals hij zelf zegt. Ik wil de antwoorden niet direct krijgen, ik wil ze zelf opmaken uit en ontdekken in wat er gebeurt. Ik wil meekijken.
Dat is tegelijkertijd wat snapchat zo fascinerend en leerzaam maakt.
Je kunt (als de ander het toe laat) meekijken in het leven van die ander. Zijn of haar aanpak. Zijn of haar gedachtes. Zijn of haar dag. Daar leer je van. Ik wel althans. Wanneer anders neemt iemand de tijd om uit te leggen wat hij doet of waarom ze iets zegt? Dat is vaak veel te lastig, te hoogdrempelig. Vloggers moeten eerst achter de computer zitten met leuke belichting. Bloggers moeten eerst de tijd hebben om een tekst in te typen. Auteurs moeten eerst een heel boek schirjven.
Maar nu is de drempel om te laten zien hoe je dingen doet opeens laag. Het kost nauwelijks tijd.
Bovendien krijg je het totale plaatje. Niet alleen wat er in tekst gezegd wordt maar de intonatie, de emotie, de pauzes, de beweging. Dat totaalplaatje geeft je extra informatie. En zo leer je meer en beter.
Als je succes wilt hebben met snapchat moet je mensen entertainen of ze iets leren waar ze iets aan hebben.
En voor de mensen die leren zoals ik, is het laten zien van jouw aanpak en het delen van jouw gedachten voldoende.
(je vindt mij hier, garyvee hier)
- Zoals ik al zei - 2 april 2021
- Wandelen tot je een ons weegt - 28 maart 2021
- Over aanhang, blogangst en schrijven als een camera - 24 maart 2021
Geef een reactie