Vandaag shoppen in Den Bosch. Want allebei flink afgevallen dus nieuwe kleren nodig. Die we in Istanbul niet weten te vinden. Bereid om eenmalig te investeren in onze garderobe.
Kennelijk was het niet aan ons af te zien.
Dure zaak na dure zaak. En 0 contact.
Geen ‘goedemiddag’.
Geen ‘kan ik u helpen?’.
Geen ‘Welke maat zoekt u?’
Geen ‘En? Wat vond u er van?’
Geen ‘Kan ik iets van u aannemen?’
Nee hoor. Rustig 5 stapels met truien door in de ‘RW’ op zoek naar mijn maat. Vlak naast mij was een verkoopster aan het opruimen.
In de hele dure zaak S. volledig (maar dan ook volledig) genegeerd. Te jong? Stralen we onvoldoende uit dat we het kunnen betalen? Boeit het gewoon niet?
In de FdlB (I know! Het was uitverkoop) geen sjoege. Niets. Twee dames leunend tegen de balie.
In meerdere zaken alle rekken af en dingen gepast – zonder enige communicatie met het personeel.
Was het soms druk? Nee. Het was rustig in de winkels.
En in iedere winkel meerdere verkoopsters. Aan het keuvelen. MET ELKAAR.
Gelukkig sloten we de middag af met supergoede service bij Pall Mall, en werd ons in de Zoomers (gaaf concept!) binnen 5 minuten door drie personeelleden goede avond gewenst op een hele leuke, spontane manier.
Winkelverkoper is een vak. Niet iedereen uit het vak beheerst het, geloof ik… Misschien genoeg omzet in deze tijden van crisis??
Ben ik nou gek? Of???
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
terwijl ik er juist een hekel aan heb meteen aangesproken te worden. als ik iets van hulp nodig heb vraag ik het wel. ach ja … 😉
Ik heb het één keer, per ongeluk bijna getest… De ene dag kwam uk gehaast en sloibberig gekleed de winkel binnen maar was tegen sluitingstijd, en personeel zag me niet staan, volgende dag zag ik er tip top uit, om geheel andere reden als vriendelijke vliegen op de stroop…om gepast misselijk van te worden