Ik ging eigenlijk vertellen hoe het met me gaat, maar mijn gedachten dwaalden af naar de vraag wat een blog nou leuk maakt om te volgen. En ik had het inzicht dat ik zelf van die reflecterende blogs het leukst vind.
Blogblogs
Ik houd zelf niet van die blogblogs. Van die bloggers die vooral bloggen om te laten zien hoeveel ze weten. Gedeeltelijk is het prima, als anderen gratis de kennis krijgen die ze nodig hebben. Maar er is een verschil tussen bloggen vanuit de oprechte wens om anderen te helpen (al dan niet vanuit zakelijke belangen) en bloggen vanuit het idee dat je vooral moet laten zien hoeveel je weet.
Ik moet altijd denken aan mijn eigen eerste blogs over social media. En aan bloggers die ik lang geleden volgde in de VS toen geld verdienen via je blog een nieuwe manier van geld verdienen was. Veel van ons hadden in het begin zo’n toon van ‘ik leg het wel even uit’. Ook omdat we dachten dat dat zo hoorde, als blogger.
Je hebt ook bloggers – zakelijke bloggers – die een vast stramien gebruiken dat er op gericht is je te laten zien dat zij goed zijn in hun werk. Vaak met een voorbeeld van een klant die in de problemen zat en die zij goed wisten te helpen. Of de klant bestaat, is onduidelijk, maar het klinkt allemaal overtuigend. Ook niet mijn favoriete blogs. Het voelt gemaakt en niet helemaal oprecht.
Reflectie en de journey
Het lekkere van persoonlijke blogs zoals deze, zonder verdere zakelijke doelstellingen, is dat je alle kanten op kunt. Maar ik merk dat de vraag of het nou allemaal zin heeft en voor wie ik dit nou doe (behalve mezelf) blijft spelen. Ergens voelt het arrogant om een beetje in het wildeweg te bloggen en te denken dat je gelezen gaat worden.
Tegelijkertijd heb ik zelf veel lol in het volgen van andermans persoonlijke blogs. Ze zijn vermakelijker en waardevoller dan social media.
Nu ik niet meer op X, Instagram en Facebook zit, heb ik tijd over. Tijd om blogs te lezen.
Mijn favoriete blogs zijn die waar je de auteur volgt op een reis. Mensen die iets uitzoeken, zich iets afvragen, of bloggen over hun passie of hobbie. Mensen die reflecteren op een onderwerp of op zichzelf. Of die je kunt volgen in hun dagelijkse beslommeringen of gedachtes.
Het is inmiddels wel duidelijk dat social media de behoefte om te bloggen hebben weggenomen bij de meeste mensen. Het komt niet eens meer in ze op. Het levert ook minder op natuurlijk, want het opbouwen van bereik is veel lastiger op een blog.
Toch jammer.
Wie weet, komt er een keer een comeback van het blog.
76/1000
- Zoekend naar de blogstreak - 21 mei 2025
- De rauwheid van rouw - 17 mei 2025
- Oud is (niet) wijs - 16 mei 2025
Ontdek meer van Elja Daae
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Bij toeval ben ik in het bloggen gerold. Zelf zie ik het als een openbaar dagboek, waarin je zelf bepaalt waar het overgaat en of je anderen daar op laat reageren. Vond destijds Bieslog leuk, die liet geen reacties toe. Als oerblogger zie ik simon Carmiggelt, alleen was die zijn tijd ver vooruit en las zijn berichten/observaties voor op radio en TV. Bloggen was voor mij een vervolg op de 27MC. Kon je ook hele gesprekken met onbekenden mee voeren. Je moest dan wel allebei (of allemeer) tegelijk aanwezig zijn. Dat hoeft niet bij (micro)bloggen. Aan de andere kant wordt zelden gereageerd op een oud blogbericht.
Ah ik heb wel eens gehoord over 27MC, klinkt idd leuk. Dat synchrone/asynchrone is wel een interessant vraagstuk, kijkend naar het internet.