Als ik dood ben,
hoop ik dat niemand mij
een
visitekaartje
noemt.
Ik wil alles van je zijn, als ik dood ben, mag je me
mijn moeder mijn vriendin mijn inspiratie mijn vijand mijn vrouw mijn vriend
noemen.
‘Mijn favoriete auteur’
vind ik zelf
wel mooi klinken.
(kijk jij maar, jouw feestje hoor)
Je mag bloemen bij mijn huis leggen
als je wilt of of voetballen desnoods of kaarsjes
(hint: iPhones zouden toepasselijker zijn in mijn geval
maar wie ben ik?
ik heb er dan toch niets meer over te zeggen)
Alles mag, het is jouw rouw
maar alsjeblieft
noem me niet je
visitekaartje
Want als je dat doet
(heb je dit niet gelezen??? lekker loyaal,
hee),
hoor dan mijn stem
schreeuwen in je hoofd
vanuit de hemel
aaargggghhhh!
en pas op: dan kom ik spoken.
Als ik dood ben hoop ik
dat niemand mij een
visitekaartje
noemt.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Mooi geschreven! Met een glimlach gelezen 🙂
:))
Ik wil nooit bloemen/kaarsje/kruis langs een weg zijn. Zaak dus om niet te verongelukken.
Oei. Inderdaad: rustig aan dan maar. 🙂
Hahaha! Mist er een link? Bij heb je dit niet gelezen Je bedoelt ongetwijfeld: je blog is je visitekaartje?
Nee ik bedoel dit zelfde stuk!! :)) haha. Dichterlijke vrijheid he. Dan mag je best een beetje verwarring zaaien.