Zonder de bedoeling om jou, lezer die niet op Snapchat zit, te blijven vervelen met verhalen over die social medium, kan ik het niet laten. Dat komt omdat ik er vol van ben.
Het is te gek om een medium zich te zien ontwikkelen.
Ik heb het gevoel dat ik er niet eerder zo dichtbij ben geweest, al zat ik al relatief snel op Facebook en LinkedIn. Ik denk dat het komt omdat ik bij die twee een vrij passieve gebruiker was. Een omstander in plaats van een ontdekkingsreiziger.
Het voelt nu eerder een beetje alsof je de unieke kans krijgt een nieuwe planeet te zien ontstaan en groeien en veranderen. Alsof je zelf de ontdekkingsreiziger bent die besluit je bootje het strand op te sturen en je een weg te banen door de jungle voor je.
En als ontdekkingsreiziger word ik af en toe omver geblazen.
Door het slimme gebruik van de restricties die het medium biedt (alleen korte video/foto, alles live, rauw, rechtop, na 24 uur alles weg).
Natuurlijk kun je een beetje je leven delen, wat dingen roepen, je ontbijt laten zien. Doe ik zelf ook. Beetje opscheppen over je geweldig interessante baan of juist eerlijk zijn als het niet meezit. Kan allemaal.
Het is alleen niet allemaal even interessant om te volgen (ik zag vandaag bij 4 mensen die ik volg achter elkaar de lokale sinterklaasoptocht). Wel grappig. Niet bijzonder.
Maar sommige accounts of mensen doen het anders. Ze grijpen je. Je wil ze blijven volgen. Je hoopt telkens op nieuwe snaps. Je verheugt je er op om savonds even terug te kijken wat ze die dag gedaan hebben.
Het zijn de verhalenvertellers.
Ze doen schijnbaar simpele dingen, soms gepland en soms ongepland. Je ziet ze telkens iets nieuws proberen. Je merkt hoe hun stem zich ontwikkelt en hun stijl verandert nu ze het medium langer gebruiken. Anders dan de gewone, gemiddelde snapchatter vertellen ze altijd een verhaal, met behulp van de beperkingen die Snapchat biedt.
Ze houden een monoloog die voelt als een dialoog, meerdere filmpjes van 10 seconden achter elkaar (snapchat: roosgast). Ze spelen met het medium door een redactionele formule los te laten op hun snapchat updates (snapchat: nosnieuws). Ze zijn al zo lang verhalenvertellers dat ze niet anders kunnen (snapchat: puurevents).
Interessant is dat ze vaak een begin en een einde hebben aan hun ‘verhaal’.
Dat zoiets belangrijk is voor een ‘verhaal’, dat heeft nog niet iedereen begrepen. Zo zag ik vandaag de Snapchat story van (snapchatnaam) HuffPost (het nieuwsblog The Huffington Post) waar ik eerst met een of andere dame in Parijs zat om te zien hoe het daar ging en opeens, een paar snaps verder, bij een of andere verkiezingsdiscussie. Zonder overgang of uitleg.
HuffPost vergat dat ze verhalen aan het vertellen zijn. En voor wie.
Ze zouden eens bij de mamaroos, puurevents of de nosnieuws in de leer moeten gaan…
Elja op Snapchat: eljadaae.
- Ik schrijf nog steeds - 1 december 2023
- Verliefd op je AI - 24 oktober 2023
- Blog je nog? - 2 oktober 2023
Geef een reactie