Ik heb vandaag mijn fiets opgehaald bij de fietsenmaker. 160 euro. De soortgelijke tweedehands fiets van hetzelfde merk die ze in de winkel hadden staan, kost 259 euro.
De fietsenmakers waren vriendelijk maar ze begrijpen niet dat ik hem heb laten maken.
Hij is nog roestig op een aantal plekken. Anders dan de nieuwe buitenband, nieuwe binnenband, paar nieuwe spaken, nieuw slot met extra bevestiging en de nieuwe jasbeschermers. Want die zijn nieuw.
Mijn fiets is zo’n 20 jaar oud. Ik kocht hem toen ik net mijn eerste baan had, in Den Haag. Hij is de hele wereld mee over geweest de afgelopen jaren maar ik heb hem nooit gebruikt. F. had een sportievere fiets voor me gekocht, in Hongarije (we woonden op een heuvel! praktisch een berg! dus vrijwel nooit gebruikt).
In de VS heb ik de nieuwe fiets wel een paar keer gebruikt maar het fietste niet zo fijn, daar in de stad.
De afgelopen twee jaar heeft mijn oude fiets prima dienst gedaan. We waren helemaal vernederlandst, op de fiets naar school.
Hij maakte wel heel veel geluid.
Alles zat los.
En alles rammelde.
En toen had onze oppas een ongeluk met de fiets. Zij en de kinderen waren OK! Maar de fiets werd er niet beter op. En iemand gooide hem per ongeluk om, bij het schoolplein. Hielp ook niet. En toen maakte hij nog meer geluid. En toen werd de band plat en wat we ook deden, hij werd iedere keer weer plat.
Dus nu is hij gemaakt.
Ik zei tegen de fietsenmaker dat het begrip fiets nogal veranderd is, sinds we in het buitenland zijn geweest. Dat fietsen nu lampen zonder dynamo hebben. Hij zei dat ze ook van ander materiaal gemaakt worden.
Zo’n fiets als de mijne, die had hij nog nooit gezien, zei hij. Toen ik vertelde dat hij een jaar of 20 oud was, vertelde hij dat hij van na die tijd was. 1986.
F. moest lachen. “Wassenaar!”, zei hij. “Daar zien ze dat soort fietsen niet bij de fietsenmaker!”. Maar hij was net zo blij als ik dat onze fiets weer gemaakt is.
Ik weet dat het dom is om zoveel geld te investeren in die oude fiets en geen nieuwe te kopen. Maar ik vond het zonde van mijn fiets.
Hmprf. Oude fiets.
Je bent zelf een oude fiets.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Om eerlijk te zijn snap ik het wel hoor!
<3
Zelf fiets ik veel en heb de laatste keer een 2e hands gekocht in 2004. Die was toen al een jaar of 10 en van aluminium. Voordeel, ze kunnen niet roesten.
Een fiets laten maken kan vaak een betere fiets opleveren dan een 2e hands of nieuwe fiets. Slijtdelen moet je bij alle fietsen laten vervangen en spaken kunnen ook breken bij een nieuwe fiets.
Fietsenmakers hier in de stad hebben het nog altijd druk ondanks de verkopen via het internet of misschien wel dankzij.
Voor het werk in het buitenland heb ik alleen in Canada gefiest, met een bed, bike & breakfast-regeling. Een collega heeft nog een tijd door Kaohsiung (Taiwan) gefietst toen hij daar een fiets won met een kroegloterijtje. Zelf vond ik het er te warm en te benauwd en te druk om er een fiets te regelen. Ik liep daar hoofdzakelijk.
Ja het is toch ook zonde, zo’n mooie oude fiets, weggooien omdat er wat dingen niet meer goed werken? Het is principeel onjuist, al dat weggooien, vind ik. Ik vind oude fietsen ook gewoon cool. Maar ik ben blij dat er nog andere mensen zijn die het ook vinden!! 🙂
Nostalgie, en niet alleen je verhaal.
Dingen repareren is nostalgisch.
Ik had een vest van de HEMA, net nieuw. Rits kapot. Ik kreeg een nieuwe mee. In eerste instantie blij. Maar achteraf bezorgd. Zouden ze die kapotte nog wel repareren?
Nee, die gaat in de vuilnisbak… Zonde is het. 🙁
Deze fiets draagt naast de berijder(s) ook nog eens een hoop herinneringen. Dus de investering meer dan waard.