Soms duurt het even, bij mij. Voordat ik tot actie overga. Voordat ik een plan ten uitvoer breng. Sterker nog, soms duurt het 6 maanden (geen willekeurig voorbeeld!).
Terwijl ik wel sterk geloof in actiet: je kunt iets beginnen en tot een succes maken, als je maar begint. Als je maar begint uit te denken, actiepunten bedenkt, dingen die je kunt gaan doen om te starten.
Toch lukt het me niet altijd om ook daadwerkelijk te beginnen. Gek is dat. Hoe komt dat toch?
Gaat er te veel energie naar andere dingen? Hoe komt het dat je soms geen focus hebt en geen energie?
Toch stiekem te weinig motivatie?
Of lijken dingen soms te groot en overweldigend, de drempels te hoog?
Te veel afleiding?
Te weinig prioriteit?
Soms kom ik er uit door kleine actiepunten op te pakken. Kleine stappen zijn ook stappen. Met kleine stapjes begin je net zo goed iets vanuit het niets. Het hoeft niet allemaal groots en overweldigend te zijn, helemaal niet in het begin. Je doelen kunnen groots zijn, je eindvisie, maar je mag best klein beginnen, merk ik.
Je vraagt je toch af hoe mensen dat doen, die mensen die succesvolle ondernemingen, of non-profits, of clubs of wat dan ook starten naast full-time banen! Het bewijst dat alles mogelijk is.
Fijn idee. Gewoon verder gaan, stapje voor stapje, op je doel af. Of, als je niet weet wat je doel is, je passie volgen en geloven dat je doel vanzelf helder wordt. En dán stapje voor stapje, actiepunt voor actiepunt, er op af.
Is te doen. Hop!
PS Wat ook helpt, merk ik, is om jezelf dingen te zien uitstellen, te constateren dat je niet tot actie overgaat, en jezelf die ruimte te geven. Maar wel bewust te blijven van het proces.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Het zit ‘m misschien in een bepaalde sequentie van de dingen die nodig zijn om iets te bereiken. Inderdaad dat stapje voor stapje. First things first.
Vaak ontdek ik later dat wanneer ik eindelijk aan een bepaalde (schijnbaar uitgestelde) actie wil beginnen, dat ik al die tijd er toch rekening mee heb gehouden. Dat ik er onbewust al een beetje aan heb gewerkt. En krijg zodanig een soort van vliegende start.
Ik denk dat dat momentum waar Frank het over had daar mee te maken heeft. Dat je soms dingen moet laten bezinken, dat je er rekening mee houdt onbewust tot de tijd rijp is.
mooi: zien, benoemen en niet oordelen.
Ik heb stappen gezet, voelt geweldig. Er komen nu ook hele mooie dingen op me af. Vertel ik nog wel een keer over.
en vandaag mijn interne saboteur definitief de deur uitgekieperd 🙂
zat wel een beetje aan je te denken hoor, tijdens het schrijven…
Weer prachtig onder woorden gebracht! Het deed me denken als het volgende, zie het misschien als een aanvulling. Er is ook iets van momentum, zijn de condities goed, wat is een goede timing, wanneer is de omgeving er klaar voor? Ik ben ervan overtuigd dat zulke dingen in je onderbewustzijn ook een rol spelen. Dat je gedrag hierdoor beïnvloed wordt, of andersom, dat een goede intuïtie hiervoor de kans op succes bevorderd. Jezelf de ruimte geven en de ruimte bij je omgeving opzoeken.
Ha. Eerste wilde ik als titel gebruiken: ‘momentum’. Het verhaal ging een andere kant met me op maar het was precies wat ik (mede door jou) me ben gaan realiseren. Het moment moest juist zijn en het momentum komt als het moment juist is… 🙂