Bloggen vanaf je mobiel is een uitdaging. We zijn voor de derde keer ik een maand in Landal en ik had geen zin in een internetabonnement dit keer (WiFi is hier betaald).
Maar bloggen vanaf de laptop werkt wel lekkerder dan op de iPhone. Meer ruimte geeft dat. Voor creativiteit. Hoewel de beperking juist ook weer de creativiteit geeft. Dus dat klopt niet.
(…)
Ik weet het al! Het is de moeite.
Bloggen op de iPhone kost meer moeite. Ik moet een drempel over. En afbeeldingen uploaden is altijd zo’n gedoe. Ze zijn altijd te groot.
Ik zit dit weekend veel na te denken over ‘moeite’. Vooral in relatie tot de opvoeding van mijn kinderen.
Doe ik dingen omdat ze beter zijn voor de kinderen (laat op laten blijven, knakworst als avondeten, toegeven aan gezeur over de tweede chocoladepaashaas)? Of omdat het makkelijker voor mij is?
Zoek ik naar het optimum (makkelijk voor mij en OK voor de kinderen)? Net als de mensen waar die supernanny soms langs gaat? Niet altijd met de beste resultaten (vandaar die supernanny)?
Of ga ik voor wat me het beste lijkt voor hen – binnen de grenzen van wat ons lukt?
Gemak dient de mens.
Maar soms moet je moeite doen. De vraag is: wanneer?
- De lol van Schiphol - 26 april 2025
- Kun je de online wereld negeren? - 25 april 2025
- De leiderschapsreis - 24 april 2025
Ach, daar is geen goed antwoord op. Ook al vertelt de omgeving graag wat je wel en niet zou moeten doen qua opvoeding. Wij hebben twee kinderen die vrolijk en gelukkig zijn, goed met elkaar kunnen opschieten en waarvan we heel vaak denken dat we er geluk mee hebben gehad. Zeker als je soms de verhalen van andere ouders hoort.
Totdat je eens vertelt dat je soms lekker makkelijk eten doet (niet zo gezond), de oudste zoon zoveel onrust heeft dat hij niet verplicht aan de eettafel hoeft te zitten totdat we allemaal klaar zijn en beide kinderen zo af en toe lekker laat mogen opblijven als ze de volgende ochtend geen school hebben. Dan staat iedereen met zijn mening klaar zeg maar.
En weet je? Die adviezen, meningen en oordelen mogen ze mooi voor zich houden. Opvoeden is iets waarbij je naar je eigen kinderen moet kijken zoals ze zijn. Waarbij je jezelf als ouders niet in bochten moet wringen omdat je iets oplegt aan ze wat helemaal niet bij jou als persoon past. En vooral is het een proces dat moet werken voor iedereen in het hele gezin. Supernanny heeft de wijsheid ook niet in pacht, net zo min als je vrienden en familie. Dus laat je vooral geen schuldcomplex aanpraten door anderen; helemaal niet omdat iets jou ook gemakkelijk uitkomt. Je kunt geen keurig opgevoede kinderen krijgen als je als ouders zelf niet goed in je vel zit. Tenminste, dat is mijn mening 🙂
Ik ben het helemaal met je eens Ray! Met de aantekening dat ik merk dat ik soms best wat meer moeite mag doen in plaats van dat ik me er makkelijk van af maak. Ik vind dat ze dat wel verdienen. Maar dat is een persoonlijke afweging…inderdaad…laat anderen maar zelf bedenken hoe ze het willen doen.