Dit is geen echte Hink Stap Sprong, hoor. Want dat kan er maar 1. Dit is meer een allegaartje van dingen die ik even kwijt moet aan jullie. Alleen kon ik er geen mooie naam voor bedenken (suggesties welkom, het is een terugkerend thema dus kom maar op).
1. Online vriendschap is echt, tastbaar & belangrijk
Ik weet niet hoeveel er wordt geschreven en vooral gezegd over de online wereld en dat het zo afstandelijk en kil is en vooral: ‘niet echt’. Maar ik ervaar dat heel anders. En ik ben niet de enige.
Als ik na afloop van #blogpraat zit door te denken over een opmerking en twijfel over iets en me afvraag of ik het anders zou moeten doen, komt er een lawine van tweets over me heen van online vrienden die het beste met me voor hebben en geloven in wat ik doe. Zie hier het overzicht van tweets in Storify.
2. LinkedIn feliciteert je – met je oude baan
Zag vanochtend deze tweet van Jan Willem:
Vrolijke werk verjaardag! Nieuwe, zinloze, functie op #LinkedIn. linkedinpro.nl/2012/10/16/vro…
— Jan Willem Alphenaar (@jwalphenaar) October 16, 2012
Zie de comments voor mijn over die functionaliteit. Pesterig, vind ik hem. Fake. Prekerig. Slecht gevoel over.
3. Zaken doen is niet persoonlijk. Of toch?
Ik had de afgelopen tijd een gesprek met iemand die ik niet ken via de DM, de persoonlijke 1 op 1 berichtjes op Twitter (soort email, maar dan in 140 tekens). Hierna te noemen ‘DM-er’.
Deze tweep had een zakelijke aanvaring met iemand, een (inmiddels) concurrent waarmee diegene eerst samen had gewerkt. Ze hadden samen iets georganiseerd – eigenlijk wilde de DM-er diegene alleen inhuren, soort onderaannemer maken, maar uiteindelijk was er door pushen van die ander een samenwerking ontstaan en was het evenement naar de buitenwereld toe door beiden georganiseerd. Het was niet helemaal gegaan zoals de DM-er wilde. Dus had die besloten om het gewoon weer zelf te gaan doen. Tot onvrede van de ‘onderaannemer’.
Beide partijen namen het heel persoonlijk op. En niet geheel professioneel: de onderaannemer ging publiekelijk (tweets, blog) klagen. Niet met naam en toenaam, maar DM-er voelde zich enorm aangevallen en aangesproken.
Lastig is het. Er zijn ondernemers die keihard zijn in zaken. Die het eigenlijk té onpersoonlijk zien, wat mij betreft, lijken te vergeten dat ze met mensen te maken hebben. Andere ondernemers gaan behandelen als concurrent, op een hele negatieve manier dan (niets mis met concurrenten verder! Zonder concurrenten geen markt en geen push om te verbeteren). Ze kiezen voor zichzelf ten koste van alles. Ze overschrijden grenzen. In de manier waarop ze opereren, kun je haast niet anders dan concluderen dat het een aanval is op jouw bedrijf. En wordt het vertrouwen dat je hebt in die ander beschaamd.
Na mij de zondvloed, dat idee.
Maar er zijn ook ondernemers die het zicht veel te persoonlijk aantrekken. Ja, het is vervelend als iemand zonder jou verder wil. Vooral als je voor je gevoel zoveel geïnvesteerd hebt – ook al ziet die ander dat niet zo. Al die gevoelens komen volgens mij voort uit ego en uit stress.
Ego, omdat je als ondernemer zo betrokken bent bij wat je doet. Je zaak, dat ben jij. Vooral als ZZP-er: als iemand je werk bekritiseert, bekritiseren ze jou. En kritiek is lastig. Het is moeilijk om objectief te blijven en in te schatten of de ander gelijk heeft, of niet.
Stress, omdat veel van ons – laten we wel wezen – alleen ondernemer zijn omdat we niet anders konden. Ondernemer tegen wil en dank. We moeten wel, want er is niets anders en er moet brood op de plank. Maar om nou te zeggen dat we zitten te wachten op het ondernemen, nee. Misschien vinden we wat we doen wel heel leuk. Maar dat is helaas niet genoeg. We kunnen allemaal nog zo leuk en aardig tegen elkaar zijn, het is keihard vechten om de business, om de klanten, om het hoofd boven water te houden. Stress, dus. Lastig om dan zakelijk en objectief te blijven.
Genoeg voor de dinsdagochtend!
En nu aan het werk. Genoeg overpeizingen voor de dinsdagochtend! Maar goed dat ik een uur voor loop op jullie…
- 5 Manieren om als social media adviseur nee te zeggen tegen je communicatiecollega’s - 14 juni 2022
- Ze kunnen het niet ruiken - 9 mei 2022
- Bloggen met een drempel - 20 april 2022
dank voor je (indirecte) compliment
en vriendschap online bestaat.
Al meerdere mensen in het echt ontmoet, en het klopt gewoon. Alsof je elkaar al jaren kent.
Was op de tweetup van #blogpraat ook zo! Zo relaxed, is dat, zo vertrouwd. Geen gedoe. Net als in #blogpraat zelf, eigenlijk. Iedereen is anders, en iedereen is goed zoals hij/zij is. I love online.
Leuk en leerzaam allegaartje 🙂
🙂 Ik realiseerde me na het lezen van jouw post van gisteren dat ik het toch wel heel anders aanpak dan jij, dat bloggen. Niet slechter, maar anders. Minder serieus? Of minder gestructureerd? Of is ‘design’ niet zozeer structuur maar ook purpose? Of kun je structuur en design ook vinden in ritme (iedere dag bloggen), of gewoon, gaandeweg, al doende, en dan pas terugkijken en de structuur zien? “Everything in the world must have design or the human mind rejects it.”
Honk stap sprong lijkt me een prima titel! 🙂
Ik heb je blog zelfs twee keer gelezen.
Vriendschap bestaat , ook online
Lief! Nou, inderdaad. Hebben jij en ik in ieder geval weer gevoeld gisteren en vandaag. 🙂