Het is weer bijna Sinterklaas. En ik heb drie kleine kinderen die cadeautjes verwachten van de Sint. Ik houd dus al weken een lijstje bij van mogelijke cadeautjes. Ik moet toegeven dat ik een beetje een control freak ben in die dingen. Het leven is druk! Ik regel het liever allemaal op tijd.
Dus afgelopen week bestelde ik van alles via bol.com. Grotere dingen en kleinere dingen. Ik dacht: dan is dat maar weer geregeld.
Dat leidde e afgelopen dagen tot een reeks bezorgers aan de deur. Meerdere per dag. Want bol.com werkt samen met allemaal kleinere webwinkeliers die allemaal zelf hun spullen aan je verzenden. Je ziet niet echt heel duidelijk waar je bestelt. En het maakt me ook niet veel uit, eerlijk gezegd. Maar nu zag ik het resultaat.
Vandaag kwam iemand een zwembrilletje van 12 euro brengen. Het paste net niet door de brievenbus, dus iemand kwam het brengen. 12 euro! Daar is hij helemaal voor naar mijn huis gereden. Alleen al de benzine, de auto, de milieubelasting, de technologie die hij bij zich had en zijn salaris zullen toch al wel wat meer dan 12 euro kosten, lijkt me zo.
Het doet me afvragen hoe verstandig dat webwinkelen nou eigenlijk is. En hoe milieuvriendelijk en verantwoord.
Ik heb niet eens bezorgkosten betaald, omdat de totale order best groot was. Maar al die verschillende kleine leveranciers sturen allemaal een koerier mijn kant op. Voor de kleinste cadeautjes. Van 12 euro.
Het is eigenlijk een kwestie van een simpel rekensommetje dat de meesten van ons als consument niet vaak genoeg maken. Zoals we naar de McDonalds gaan en voor 3 euro een hamburger eten zonder de maatschappelijke en werkelijke kosten in aanmerking te nemen. Of de melk in de supermarkt. Zo bestel ik rustig bij tig verschillende webwinkeliers die allemaal apart komen leveren.
We weten het niet maar we willen het ook niet echt weten.
Tadek zegt al langer dat er iets niet klopt. Martine zegt al jaren dat die gratis bezorging niet klopt – ze is zelf webwinkelier, ze weet waar ze het over heeft.
Ik ga dat hele webwinkelen maar eens heroverwegen. Wel jammer. Het is zo makkelijk.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ik koop eigenlijk maar vrij weinig iets online. Niet altijd omdat ik er bewust over nadenk hoor, maar vind het gewoon fijner om te zien wat ik koop. Zeker met kleding. Maar ook boeken koop ik liever bij de boekhandel zodat die kunnen blijven bestaan.
Het lastige is dat mijn lokale boekhandel gewoon NIET LEUK is. Ik loop telkens weer naar binnen en telkens denk ik: bleh. Dus die moeite om dan helemaal naar ‘de grote stad’ te gaan, dan toch maar online. Tsja. Jij woont denk ik vlakbij een leuke boekhandel?
Een bekend probleem. Ik koop per definitie niet bij een webwinkel om de locale winkelstand in leven te houden. Maar ik heb makkelijk praten met een zeer complete winkelstad naast mijn deur. Vrijwel alles kan ik daar kopen en vaak goedkoper. Ik kan het ook rustig bekijken voordat ik iets koop en hoef niet thuis te zijn als een besteller langskomt.
Dat laatste had ik met 2 werkende buren. 3x per week pakte ik iets voor hen aan. De bezorging is vaak overdag en dan werken ze. Die bezorging parkeert haar voertuigen op de stoep, op fietrsstroken en gewoon op kruisingen. Als het er 1 was per week dan valt daarmee te leven, maar het zijn in mijn kleine straatje 3 bestelbusjes per dag en die blokkeren de gehele straat. ’s Avonds bezorgen of de spullen naar een locaal distributiepunt brengen kan daar wat in oplossen.
Ik ben samen met de buurman de enige die altijd thuis is, omdat ik vanuit huis werk. Wij nemen dus ook dagelijks pakketjes voor andere mensen in de straat aan. Het is wel eens irritant. Nu is het een stille straat waar je auto rustig 5 minuten midden op straat kan staan. Maar je vraagt je toch af hoe OK het nou is, al die bezorgers. Ik ga me inderdaad eens verdiepen in lokale oppikpunten. Lijkt me toch een stuk beter…