Ik heb iedere week zwemles. Officieel heet het trimzwemmen en richt de les zich vooral op fitness. Maar het voelt voor mij meer als zwemles. Omdat ik zo veel leer.
Ik kan natuurlijk gewoon zwemmen. Redelijk goed, dacht ik voordat ik hier aan begon.
De eerste keer dat ik ging, was ik bang dat ik zou moeten zwemmen met een groep ‘oude vrouwen’. Het klonk een beetje suf, ’trimzwemmen’. Tsja. Wat zeggen ze ook alweer? Hoogmoed komt voor de val?
Ik ben inderdaad zo’n beetje de jongste. Maar ook de langzaamste, de minst gespierde en de minst fitte. En de minst goede zwemmer. Haha!
Ik vind het te gek. Na jaren niet gesport te hebben, heb ik mijn draai weer helemaal gevonden. Ik leer beter zwemmen. Sneller, harder. Ik vind het te gek.
Het leuke aan zwemmen is dat het een wedstrijd is tegen jezelf. Niet alleen omdat alles beter kan en iedere beweging geperfectioneerd kan worden. Maar ook omdat het letterlijk een gevecht is om te blijven drijven en te blijven bewegen. Jij tegen het water.
Er is in de les nog een vrouw die er is om beter te leren zwemmen. Ze durfde niet met haar hoofd onder water te zwemmen. Het zat haar dwars. Als ze ging zwemmen met haar kinderen, durfden de kinderen meer dan zij. Dus ging ze op zwemles.
Iedere week wordt ze beter. Ze blijft doorzetten al vindt ze het eng. Met de hulp van de geweldige instructrice leert ze stap voor stap zwemmen met haar hoofd onder water en in het water. Vorige week was ze opeens de borst crawl aan het doen! Een gaaf moment.
Het vergt moed om zoiets te doen. Het vergt moed om het te organiseren. Het vergt moed om te gaan bellen met zo’n zwemschool en te informeren naar de mogelijkheden.
En het vergt moed om toe te geven dat je zoiets zou willen leren. Zoiets simpels als zwemmen met je hoofd onder water. Maar ook zoiets engs als zwemmen met je hoofd onder water.
Het is een waanzinnig inspirerend gezicht om iemand zoiets te zien doen. Een een voorrecht om de ontwikkeling te zien. Hoe vaak ben je nu getuige van pure moed.
Echte moed: de moed om kwetsbaar te zijn.
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
Wist je dat ik door een eerdere blogs van jou heb gekeken of je hier ook kunt trimzwemmen. Dat kan dus en ik ga om de week ( de andere week is manlief elders) en het is geweldig. Ik ben niet de jongste, máar wel bijna, niet de snelste en ook niet de langzaamste. Maar het is heerlijk en ik leer ook van alles. En iedereen zwemt samen voor zichzelf. Heel leuk. Dus bedankt!
Wat te gek! Leuk is het he?! Dat samen zwemmen voor zichzelf, dat is het inderdaad … mooi gezegd …!
Ha leuk, jouw enthousiaste verhalen over zwemmen. Moet dan altijd terugdenken aan mijn eigen weinig succesvolle geploeter. Geen trauma aan over gehouden gelukkig.
Mijn oudste zoontje heeft ook een soort van trauma. Gevolg van een slechte zwemjuf toen we in het buitenland woonden. Echt zonde vind ik het maar ja! Kan me voorstellen dat zwemmen voor jou vervelend is (of juist niet?!).
Mooi. Ik hou ook niet van met m’n hoofd onder water zwemmen, hmm…
Je woont iets te ver weg van mij om dezelfde juf op te zoeken 🙂 maar ze is geweldig. Het is grappig: soms heb ik het idee dat ik helemaal niet zo goed heb leren zwemmen! Het zwemdiploma is ook veel uitgebreider nu dan vroeger, merk ik aan mijn kinderen. Ik heb bijv. borstcrawl nooit geleerd, jij?
Het lijkt me inderdaad mooi om daar dan getuige van te zijn! Overigens heb jij zelf ook de moed gehad om met de zwemles te beginnen!
ja da’s waar!! Ook al kon ik het wel, het heeft toch nog 6 maanden geduurd voor ik de stap durfde wagen naar ‘zwemles’. Ik was toch een beetje bang dat ik af zou gaan met mijn borstcrawl, denk ik. Gelukkig kwam ik in een hele veilige omgeving terecht met veel gezelligheid en enthousiasme en respect voor ieders kunnen.