2020. Wat kunnen we over zeggen? Heel veel, natuurlijk. Toch lukte het me de afgelopen weken niet om het op te schrijven. In tegenstelling tot andere jaren heb ik niet eens een verhaal ingezonden voor mijnmoment. En na wat nadenken weet ik steeds beter waarom.
Als je het nog niet kent, het geweldige mijnmoment.com is een initiatief van Henk Jan Winkeldermaat. Hier vind je mijn moment van 2019. Ik schreef er ieder jaar een, behalve het eerste jaar want toen had ik HJ’s email even niet gezien in mijn inbox.
Tussen Kerst en Oud & Nieuw verschijnt er ieder uur een nieuw moment, dus houd die website in de gaten. Je vindt er persoonlijke verhalen met vaak prachtige foto’s die meestal ook door HJ zelf zijn gemaakt.
Maar dit jaar vind je mijn moment er dus niet. Want ik kon niet 1 moment bedenken dat er boven uitstak. Niet voor de deadline in ieder geval. Mijn hoofd was te vol. En nu ik wat meer tijd heb realiseer ik me dat het een heleboel momenten waren die me bij zijn gebleven. En een gevoel dat het hele jaar de overhand had.
Wat zie je als je terugkijkt?
Het is makkelijk om naar dit jaar te kijken en alleen te focussen op de angst die over de hele wereld domineerde. De zorgen die ook ik had over de gezondheid van mijn ouders en schoonouders, over mijn gezin en over de stress die ik had toen mijn schoonzus en zwager COVID kregen (allemaal goed afgelopen met iets dat meer op griep leek).
Ik had die zorgen net als iedereen. En ik denk vrijwel dagelijks aan de mensen in de zorg die zo langzamerhand op beginnen te branden. En aan de horeca-ondernemers die misschien nooit meer de deuren openen. Maar ondanks dat vervelende gevoel dat ik al sinds maart heb over hun toekomst kan ik daar weinig aan doen. En voor mijn persoonlijke leven waren andere dingen die overheersten.
Maart en april waren rare maanden
Het eerste was het verlies van inkomen dat me in maart en april opeens overviel. Ik zag het gewoon niet aankomen. Ik was de eerste dagen van maart notabene nog op een enorm congres in San Diego met duizenden mensen (je kunt op Instagram het verslag nog zien).. Er gingen wel verhalen rond over COVID, en in Californië werd tijdens dat congres de noodsituatie uitgeroepen, maar de organisatie verzekerde ons dat er niets aan de hand was al we maar onze handen wasten en elkaar niet aanraakten. Wat ik deed, met uitzondering van een fist bump (met een jongen die door de organisatie was ingehuurd om iedereen fist bumps te geven! Tsja, je kijkt er nu heel anders naar …).
Toen ik terugkwam uit San Diego ging ik direct door naar een weekend in Landal met mijn schoonmoeder. Achteraf natuurlijk het domste dat ik had kunnen doen. Maar het moment dat me vooral bij staat is het moment dat ik tijdens dat weekend Anna-Maria aan de telefoon had en zij me verzekerde dat ik beter wat meer boodschappen in kon slaan omdat een lockdown voor de hand lag. Ik kon het niet geloven. Maar zij sprak al weken haar familie in Italië en zag hoe erg het daar was. Dus ik bestelde extra boodschappen bij de Albert Heijn tijdens mijn wekelijkse bezorgmoment en hoopte er het beste van.
En natuurlijk kreeg Anna-Maria gelijk. Helaas.
Het was heel even spannend en bijzonder en niet eens zo erg: de kinderen thuis van school, de persconferenties, het gevoel van samen. Maar toen kwamen de afzeggingen voor de drukste maanden in mijn jaar. En was ik opeens helemaal de weg kwijt. Ik wist het gewoon even niet meer.
In overleg met F. zette ik op een rijtje wat ik aan inkomen zou missen. Dat was de grootste schok. Toen ik al mijn opdrachten voor maart, april en mei op onder elkaar had gezet en had opgeteld wat ik misliep schrok ik pas echt. Ik had echt een paar dagen nodig om er over heen te komen.
Maar ik deed ook dingen
Het duurde even, ook mentaal. Maar toen ging ik toch maar eens wat alternatieven verzinnen en projecten oppakken. Uiteindelijk heb ik een aantal dingen gedaan tijdens de lockdown die me enorm geholpen hebben:
- Ieder werkdag van de lockdown live uitzenden op Facebook of Instagram, wat ik al heel lang wilde maar nog nooit gedaan had;
- Met een vertaler aan de slag voor de vertaling van Super Social;
- Organiseren van een paar webinars over Instagram die voor mensen in de zorg kosteloos waren;
- Iedere dag ontbijten en lunchen in de tuin samen met F.;
- Met opdrachtgevers aan de slag om te kijken hoe we mijn trainingen om konden zetten in online trainingen;
- Voor sommige opdrachtgevers een webinar georganiseerd bij wijze van proef (de meeste hadden zelf ook geen ervaring met online trainingen);
- En heeeeeeel veel lezen. Fantasy romans, mijn favoriete genre.
Het gekke is dat mijn gebrek aan werk later in het jaar totaal omsloeg. Omdat ik veel ervaring heb met online lesgeven was ik al snel met bestaande opdrachtgevers aan het uitvogelen wat we konden doen als alternatief. Want de behoefte aan kennis verandert niet en de wereld staat niet stil.
Samen met hen ging ik op ontdekkingstocht en werden we wijzer in wat we konden doen. En voor ik het wist gaf ik uitgebreide social media trainingen aan een paar hele fijne organisaties. Van het een kwam het ander: deze laatste maanden van het jaar had ik het drukker dan ik het ooit gehad heb. Ik kon het bijna niet bijbenen.
We gingen deze zomer ook nog op vakantie naar Frankrijk. In een huisje, weg van andere mensen, op stranden waar we goed afstand konden houden. En maar 1 keer uit eten, op mijn verjaardag. Wat eerlijk gezegd een hoogtepunt was. Nu het niet meer kan, wordt het extra bijzonder!
De upside
Inmiddels is onze situatie weer heel anders. Ik ben deze herfst kostwinner geworden. Dat was een tijdje geleden (sinds we naar het buitenland verhuisden). En eerlijk gezegd is dat leuk en cool en ben ik net zo trots op mezelf als F dat is. Ik zorg nu voor ons gezin. En F. zorgt, terwijl hij plannen maakt, dat ik door kan werken. Net als ik de afgelopen 14 jaar zorgde dat hij zijn werk goed kon doen en kon reizen voor zijn werk.
(voor onze jongens is het niet zo gek geweest, allemaal. Hun vader reist normaal 3 nachten per week en was dit jaar ongelofelijk veel thuis. Ze vragen nu eerst aan hem of ze iets mogen doen of eten en niet meer aan mij!)
Ik kijk terug op een heleboel bijzondere dingen in een bijzonder jaar, want ja, er is ook een upside aan dit rustige leven:
Ik las stapels boeken (vooral onzinnige fantasy romans), waarmee het aantal boeken dat ik dit jaar las op 127 komt te staan; we zijn in ons gezin inmiddels 5 negatieve COVID-testen verder (net de uitslag gehad van de laatste!); we kochten dit jaar belachelijk veel camembert rustique en andere lekkere dingen in plaats van uit eten te gaan en kregen er dus ook coronakilo’s bij; ik zwom bijna 100 keer en wordt beter en sterker als zwemmer en kreeg er een zwemvriendin bij; ik heb de vertaling van mijn boek nog steeds niet af maar krijg steeds meer zin om daar mee aan de slag te gaan in 2021; mijn oudste zoon heeft koffie leren maken en maakt nu lattes voor me; mijn jongste ging een keer in pyama naar school en heeft al de hele kerstvakantie zijn onesie niet meer uitgetrokken; ik nam een audioboek op; ik ging met mijn kinderen op speurtocht door Amsterdam (dank Anna-Maria!); ik sprak LIVE op de social media week in Den Haag; mijn middelste maakte gigantische sprongen op school en heeft naar alle waarschijnlijkheid een plek op de middelbare school waar hij zo goed past; ik heb de afgelopen weken mijn jongens uitgezwaaid in ochtendjas omdat ik ze toch niet meer naar school mag brengen en vervolgens lekker koffie gedronken met F. die al maanden niet meer de wereld rond reist; ons wekelijkse uitje naar de expatwinkel voor een biertje en een cider is een hoogtepunt geworden; ik ging met een alien op stap naar de landingsbaan voor buitenlandse culturen (dat stond al een tijd op mijn lijstje); de koelkast zit vol met lekkere dingen en de voorraadkast ook; ik zag mijn ouders heel veel dit jaar op veilige afstand; ik kijk terug op mijn tripje naar San Diego als op een soort van wonder; ik belde iedere paar maanden met mijn favoriete oom en tante en genoot van het contact; we startten een minimoestuin; en ik was nooit dankbaarder voor ons huis en onze tuin.
Op naar 2021
Eerlijk gezegd, als ik zo door mijn foto-album kijk, had ik een geweldig jaar. Een jaar waarin ik leerde om te genieten van dingen die ik zo normaal ben gaan vinden. Ik voel me er een beetje schuldig over, want het was natuurlijk voor veel mensen een rampzalig jaar. Maar de foto’s op mijn telefoon vertellen een heel ander verhaal. Een gelukkig verhaal.
Heel veel tijd met mijn gezin (met iedere dag minimaal 1 moment dat ik mijn jongens achter het behang wil plakken). Heel veel rust omdat noch F. noch ik ergens heen hoefden. De focus op thuis omdat we toch geen geld hadden om uit eten te gaan en zo een stabiele financiële situatie konden creëren. Veel uitjes naar plekken in Nederland waar je buiten kunt zijn en niemand tegenkomt dankzij een slimme aankoop die ik dit jaar deed (je kunt al onze uitstapjes hier volgen).
Het leven is nog steeds goed en ik ben dankbaarder dan ooit. De wereld kan plotsklaps veranderen, dat is gebleken. Maar ik blijf geloven dat er ondanks dat altijd ook weer goede dingen in het verschiet liggen. En als je dan toch mag zwemmen, of uit eten mag, of met een groepje mag afspreken, dan is dat opeens ook zoveel meer waard.
Hopelijk kunnen we elkaar in 2021 weer IRL zien en blijven we allemaal gezond … en als we dan maar dat gevoel van blij zijn met de kleine dingen vasthouden (en ons respect voor de zorg), dan komt de rest vast ook wel goed.
Op naar 2021.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Het was een raar jaar. Mooi om te lezen dat het voor jou uiteindelijk toch op een positieve manier heeft uitgepakt en dat het een mooi jaar is geweest. Dat geldt voor mij ook. Ja, er waren moeilijke momenten, maar uiteindelijk voelde het voor mij zeker niet als een zwaar jaar.
Blij dat het voor jou ook zo afliep. Ik denk dat de rust ook positief is geweest voor veel mensen, voor mij wel althans.
Wat een totaal in alle opzichten afwijkend jaar was 2020. Niet normaal. Je weet niet waar te beginnen als je probeert een overzicht te maken. Maar het is jou in ieder geval prima gelukt om goed vast te leggen hoe kleine en grote zaken ons leven compleet op de kop hebben gezet of door elkaar hebben gehusseld. Al het beste gewenst voor 2021!
PS. leuke foto’s 🙂
🙂 foto’s geven toch de beste weergave soms van iets he? Ik moet nog gaan kijken hoe het met jouw jaaroverzicht staat … ? 🙂