Dit is een hink-stap-sprong-verhaal, nageaapt van dit blog. Het is een mooie manier om je eigen gedachtengang gedurende een dag of een bepaalde periode te volgen en te analyseren hoe je nou op een bepaald idee kwam. Want soms weet je niet meer hoe je aan een inzicht kwam, tot je alle indrukken van een dag verwerkt!
In dit geval begon het met twee podcasts die ik luisterde in de auto.
Anders zwemmen [hink]
Nee. Wacht. Het begon de dag daarvoor al. Met deze podcast over een man die een nieuwe manier van zwemmen ontwikkelde. Waardoor ik voordat ik naar zwemles ging video’s ging kijken van deze manier van zwemmen en een beetje in de war raakte.
Want: hoe weet je eigenlijk dat wat je leert de beste manier is om iets te doen??
Als iedereen je leert om te trainen met dingen voor je benen en voor je armen en opeens zegt iemand (die kampioenen coachte en zelf kampioen open water zwemmen werd) dat het juist niet zo moet. Wat dan? Stop je dan met je les??
Wat is waar? [stap]
Vervolgens luisterde ik in de auto naar deze podcast (ook in het Engels): Things I mean to know. Hij gaat over de vraag of we eigenlijk zeker weten wat we zeker denken te weten. Een wetenschapper vertelt hoe een beroemde wetenschapper aan haar en haar mede-studenten vroeg: hoe zeker ben je dat de aarde om de zon draait? Iedereen wist het zeker.
Maar toen vroeg hij wie er bewijs voor had.
En niemand had dat eigenlijk. Niemand had het uitgezocht.
Het deed me denken aan het zwemmen: hoe weet je wat waar is? Hoe weet ik dat de manier van zwemmen die ik ken de juiste is? En hoe ver wil ik gaan in het uitzoeken van die vraag?
Praten is projecteren [stap2]
De volgende podcast die ik luisterde (het was een lange rit) was een interview met een dame die veel weet over meditatie. Sharon Salzberg heet ze. Het was een interessant gesprek.
Sharon vertelde dat mediteren gaat over het loslaten van angst of althans het bekijken van die angst en het accepteren ervan.
En ze ze had het over intensieve meditatie retreats waarbij je 10 dagen stil moet zijn. Het is heerlijk voor mensen, zei ze, als ze niet hoeven te praten. Omdat je als je praat altijd bezig bent met het neerzetten van iets tegenover die ander. Je wilt altijd iets projecteren. Je wilt de geïnteresseerde dochter zijn of de goede echtgenoot of de interessante zakenvrouw …. wat dan ook.
De angst regeert [sprong]
Aan dat verhaal over projecteren moest ik denken toen ik weer terugreed van mijn afspraak. Want ik keek terug op een aantal korte gesprekken tijdens die bijeenkomst (een netwerkborrel). En realiseerde me dat wat ik proefde precies was wat Sharon beschreef. Het willen projecteren van iets. En, realiseerde ik me, dat komt vaak voort uit angst.
Want als je gewoon OK bent zoals je bent, hoef je ook niets te projecteren. Het is de angst dat je niet OK wordt bevonden, die maakt dat je iets wilt projecteren!
Eigenlijk zijn we zo doorzichtig, als mensen. We vallen eigenlijk allemaal volledig door de mand. We wijzen op de bekende mensen die we kennen. Of we stellen onszelf boven anderen door te laten doorschemeren dat we iets veel langer doen dan anderen. We laten ons ontglippen dat we met ons 3e boek bezig zijn (ik!).
We willen een goed indruk maken. Omdat we bang zijn om geen goede indruk te maken.
Misschien is een beetje stilte inderdaad geen slecht idee, soms.
Zelfs op een netwerkborrel.
PS Op de terugweg had ik genoeg van de podcasts en zette ik een van mijn favoriete nummers op in de auto. HEEL HARD. Want ik ben niet gelovig maar ik geloof wel in REJOICE! Weg met de angsten. 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Mooie eindsprong waar ik me helemaal in kan vinden. Eén van de redenen waarom ik bijeenkomsten zoals bijvoorbeeld netwerkborrels zoveel mogelijk probeer te vermijden is dat het gros van de aanwezigen zich zo nadrukkelijk wil presenteren. Altijd maar bezig de beste kan van zichzelf te laten zien. Ik vind het uiterst vermoeiend. Ik zie liever de ware kant van iemand.
N.a.v. die stilte op z’n tijd leek me het woordenloos interview met Sonja Barend wel treffend => https://www.nrc.nl/nieuws/2017/11/02/een-interview-zonder-woorden-met-sonja-barend-13813176-a1578410
Mooi! Moeilijk lijkt me dat wel, zo’n stilte-interview. Om daar dan nog iets van te maken!
Mediteren gaat voor mij over “gedachten stopzetten” en leren om er gewoon te zijn. En daar dan ontzettend van te genieten.