Bloggen: een korte bloghandleiding volgens Elja

Cor zei het laatst al: niemand vraagt hem naar de inhoud van zijn blog. Iedereen vraagt naar hoe hij het doet. Doen slaat in deze context niet op het bloggen, maar op het volhouden. Dat is bij mij ook zo: iedereen vraagt hoe je het volhoudt, iedere dag. Maar niemand vraagt je wat je blogt. En eigenlijk ook niet hoe je blogt.

Je zou denken dat die vraag naar de inhoud eigenlijk interessanter is, he? Dus ik dacht, ik licht het even toe voor de welwillende lezer (jij!).

Zo begin ik met bloggen:

Ik moet van mezelf iedere dag bloggen en ik wíl ook iedere dag bloggen. Dat is het uitgangspunt. Het is belangrijk voor me, mijn creatieve moment, mijn moment voor mezelf, mijn manier om mijn gedachten en gevoelens te ordenen. Daar begint het mee.

Je kunt het discipline noemen of een verslaving. Net hoe je het bekijkt. Ik kan het niet goed verklaren en niet goed beargumenteren. Het is wat het is. Maar het blijft bij me gedurende mijn dag, het feit dat ik ga bloggen, vroeger of later. Alles staat in het licht van bloggen, eigenlijk.

Soms lees ik iets of zie ik iets wat me meteen op een idee brengt. En als ik op dat moment tijd heb of tijd kan maken, ga ik direct schrijven.

Soms is het het einde van de dag, kinderen in bed, werk af, voor ik ga zitten met mijn laptop. Dan ga ik naar mijn WordPress-scherm, klik Nieuw bericht en begin te typen. Heel af en toe lig ik al in bed voor ik bedenk dat ik nog moet bloggen. En zelfs dan doe ik het alsnog. Soms – heel soms – word ik wakker en dan weet ik het al.

Als ik veel tijd heb (ik zit veel in de bus en de trein tegenwoordig) blog ik soms onderweg, gewoon op de iPhone met de WordPress app, op LinkedIn op mijn laptop via het wifi van de trein, of eerst als concept in Evernote.

Zo bedenk ik waarover ik ga bloggen:

Vaak ben ik gedurende de dag iets tegengekomen dat me inspireert en aan het denken zet. Dit blog gaat over alles wat me bezig houdt, veelal zakelijk, soms wat filosofischer. Geen beperkingen. Dus dat maakt het makkelijker.

Als ik dingen zie of hoor of lees (vooral: lees) en ik merk dat ik er over moet, wil of ga nadenken, begin ik automatisch ook te denken over hoe dat in een blog post zou kunnen. Dat proces is na ruim 3 jaar onderdeel van mijn manier van informatie verwerken.

Soms zie ik de titel voor me en volgt de rest. Soms weet ik direct: deze link ga ik gebruiken als aanleiding voor mijn blog post vandaag. Soms zit ik een beetje te peinzen over iets, in de trein of in de bus, en denk ik: dat zou leuk zijn voor een blog post.

Ik schrijf die ideeën zelden op voor later. Of ik ga meteen bloggen, desnoods vanaf mijn iPhone, of het raakt vergeten. Als ik er ’s avonds niet meer opkom (dat is meestal zo als ik overdag iets heb bedacht), is het jammer. Soms heb ik het artikel dat me inspireerde bewaard in Evernote, dan kan ik het toch nog terugvinden. Meestal weet ik dan wat ik ook al weer wilde zeggen.

Zo ga ik te werk als ik blog:

Ik begin gewoon te typen wat in mijn hoofd opkomt. Als je mijn blog posts terugleest, zie je denk ik dat ik al in mijn hoofd heb dat ik iets wil delen met jou, de lezer. Dat maakt het makkelijk om te beginnen. “Ik zag vandaag…”. “Ik las vandaag…”. “Eigenlijk is het gek…”.

Mijn insteek is dat ik tegen een vriend of vriendin praat die dezelfde interesse heeft als ik en waarbij ik de dingen die in mijn hoofd rondzwerven, kwijt kan.

Dat lijkt misschien gek, maar het is heel belangrijk. Want het is veel makkelijker om te bloggen als je weet tegen wie je praat, dan als je maar wat doet. Ik doe een soort aanname dat degene tegen wie ik praat, het ook interessant vindt. Dat helpt mij schrijven. Het helpt ook bij hoe ik schrijf. Want als je een vriend of vriendin een kijkje wilt geven in jouw hoofd, moet je verwoorden wat je denkt en hoe je het ziet op zo’n manier dat hij of zij je kan volgen.

Zo’n ‘vriend’ in je hoofd als persoon tegen wie je praat, is ook om een andere reden belangrijk. Het is de reden dat jij je aangesproken voelt en betrokken. Omdat ik het ook echt tegen jou heb. Lijkt iets onbelangrijks, is het niet. Probeer maar eens. Het is makkelijk om iets duidelijk uit te leggen als je weet tegen wie je praat.

Een ander uitgangspunt bij het schrijven is dat ik schrijf omdat het me helpt om mijn gedachten te ordenen. Ik weet dat ik, zodra ik ga schrijven, iets ga leren of ga verwerken of ga duiden. Dus vaak begin ik maar gewoon te typen en zie ik wel waar het uitkomt. Ik geef mijn onderbewuste als het ware het stuur. Dat heeft met vertrouwen te maken. Ik weet – omdat ik het zo vaak ervaren heb – dat er altijd wel iets in me zit dat ik zou willen begrijpen en duiden.

Ik weet overigens zeker dat dat bij jou ook zo is. Maar dat is een andere blog post.

Hoe ik niet meer blog:

Door de jaren heen is mijn blogstijl wel veranderd en ben ik

1. verhalender geworden
2. persoonlijker geworden
3. meer gaan letten op kop en staart
4. beter gaan leren om te schrappen en
5. gestopt met het willen overtuigen van jou als lezer.

Er zijn dingen die ik niet meer doe. Ik heb geen zin om een pedante blogger te zijn die jou wil overtuigen. Ik ben meer gaan vertrouwen op dat wat ik me afvraag, ook voor andere mensen geldt. Ik ben meer waarde gaan hechten aan de vorm, de metrische vorm, het ritme, de opbouw. Ik wil dat het lekker leest, dat het mijn toon en mijn kadans heeft en dat het net als bij een muziekstuk blijft hangen nadat je de laatste noot leest. Dat het een soort resonantie heeft. Ik ben meer gaan letten op die eerste en die laatste noot.

Ik ben niet zo zeer kritischer maar ik ben wel trotser, als je dat zo kunt zeggen. Ik leg meer eer in mijn blog. Ik ben minder makkelijk geworden. Ik wil dat het strookt met wat ik voor ogen heb. Dat het klopt.

Hoe ik afbeeldingen kies voor mijn blog

Ik MOET van mezelf een foto toevoegen aan iedere blog post. Dat heb ik ooit als tip gekregen van een lezer, dat ze afbeeldingen miste op mijn blog. Ik ben het direct gaan toepassen, maar ikrealiseerde me pas veel later het belang van afbeeldingen. Al gebruik ik er meestal maar eentje. Bovenaan.

Alle afbeeldingen op dit blog maak ik zelf (vroeger niet, dus hier en daar vind je nog een foto van Flickr, met creative commons licentie en bronvermelding, en de portretten van mezelf komen ook van anderen). Ik houd van fotograferen, dus dat is in die zin makkelijk. Maar ik ga zelden fotograferen met het oog op mijn blog. Heel soms kom ik iets tegen en maak ik een blogfotoserie die ik allemaal ga bewerken en ga uploaden, als voorraadje.

Ik probeer altijd een afbeelding te vinden die past bij het onderwerp, volgens mijn eigen criteria althans. Artistieke vrijheid, he.

Heel vaak ben ik te moe om een nieuwe afbeelding te zoeken op mijn computer of mijn Instagram account, te downloaden, bewerken en te uploaden. Dan ga ik naar mijn afbeeldingenfolder (“Media”, in WordPress) van eerder gebruikte afbeeldingen en kies iets dat er bij past. Sommige afbeeldingen zijn dus al heel vaak gebruikt. Als het echt slecht met me gesteld is en ik kan niets vinden in mijn eigen map waar ik tevreden over ben, komt er geen afbeelding boven de post te staan. Maar dat zit me dan erg dwars.

Dus vaker is het zo dat ik heel lang bezig ben met die afbeeldingen. Al schreeuwt mijn bed dat het onzin is, toch doe ik het dan. Tsja. Da’s een rare tik. Net als bloggen zelf.

Hoe ik mijn blog post beoordeel en verbeter

Ik lees mijn blog posts, na het toevoegen van de afbeelding, altijd nog een keertje helemaal door, gewoon als platte tekst zoals ik het in WordPress zie staan. Dan pas ik meestal al van alles aan (ook nu, vandaag, bij deze post). Punten en komma’s, woorden, zinnen die niet lopen, tikfouten. Soms lees ik het een paar keer door, zelfs.

Maar dat is niet het laatste stukje van de blogrit. Ik klik namelijk NOOIT zo maar op ‘publish’. Echt nooit. Het lijkt misschien wel zo, want er zitten vaak genoeg nog taalfoutjes en typefoutjes in. Maar ik lees het altijd minimaal 1 keer door alsof het gepubliceerd is, met afbeeldingen en al.

Dat doe ik door ‘concept’ te kiezen en te kijken hoe het er uit ziet. Daarna verander ik bijna altijd nog wel dingen. Een woordje, een letter, een witregel. En dan pas is het genoeg en goed en klik ik op ‘Publiceren’.

Een voorbeeld: mijn blog post van gisteren

Het is niet altijd een gestructureerde aanpak, dat begrijp je. Een mooi voorbeeld was mijn blog post van gisteren. Ik had een beetje haast, want ik zou nog TV gaan kijken met F en had beloofd dat ik ‘geen andere dingen’ zou gaan doen achter de computer boven. (meestal blog ik beneden, met de laptop, maar ik was mijn oplader kwijt).

Gisteren wist ik dat ik het wilde hebben over een artikel dat ik gelezen had over lifehacking. Ik was bezig met een verzamelpost van 5 links, omdat ik dat vaak doe op zondag. Maar bij de omschrijving van de eerste link, het artikel over lifehacking, raakte ik zo geïnspireerd dat het niet meer klopte. Een alinea was helemaal niet genoeg! Ik had allemaal nieuwe ideeën, terwijl ik aan het schrijven was. Ik begon een nieuwe blog post. Die ging over ‘je succesverhaal als business model’, op basis van een aanvulling die ik had op het artikel.

Maar gaandeweg werd het een ander artikel. Hoe meer ik las en nadacht en vooral: schreef, hoe meer het veranderde. Uiteindelijk haalde ik alle alinea’s waar ik mee begonnen was, zelfs weg, want die stonden er nog maar voegden eigenlijk niets toe aan wat het geworden was.

Ik ben er heel trots op, wat het geworden is. Het voelt goed, het zegt wat ik wil zeggen, en als ik het lees is het net alsof ik het niet zelf geschreven heb. Altijd een goed teken.

Elja’s blogaanpak in een notedop

Dat is het ongeveer. Geen idee of het herkenbaar is voor jou als vaste lezer en als eventuele blogger of dat je er iets aan hebt als toevallige voorbijganger. Maar zo doe ik het, bloggen. Zo werkt het bij mij.

Hoe doe jij dat?

Waar ik benieuwd naar ben, is hoe het bij andere bloggers werkt. Niet de rituelen, maar hoe het in hun hoofd werkt. Hun creatieve proces. Mocht je nou zelf bloggen, vind ik het leuk om te horen. Of misschien ben je op een andere manier met creatieve processen bezig, ook benieuwd naar. Blog het anders gewoon even en plaats de link in de comments…? 🙂

Photo credits portret: Noémie Deveaux

• Over
• Laatste berichten

Elja Daae

Elja is spreker, trainer en adviseur op het gebied van social media. Ze is de auteur van vier boeken, waaronder hét boek over effectievere social media: 'Super social'. Meer lezen? Abonneer je op haar nieuwsbrief over marketing, social media en ondernemersschap. Iedere 2e vrijdag in je inbox!

Laatste berichten van Elja Daae (alles zien)

• Is bloggen werk? - 10 maart 2023
• Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
• Blog het proces - 20 januari 2023