Ik gaf vandaag een workshop voor een groep leuke mensen. Tekstschrijvers. Nu sta ik eigenlijk alleen maar voor leuke groepen (het zal het onderwerp wel zijn??). Maar aangezien ik zelf ook nogal tekst-georiënteerd ben voelde ik me specifiek bij deze groep wel op mijn plaats.
Bovendien zijn tekstschrijvers vaak ook twitteraars en ook daarbij voel ik me op mijn plaats (hoewel ik er in mijn workshop op wijs dat zelfs Twitter nu om beeld draait!).
Anyway.
Er zat ook een fanatieke Instagrammer bij, toevallig. Hij was echt een pro-gebruiker die niet alleen een gaaf account had maar ook echt naar meetups gaat, aan van die fotoprijsvragen mee doet en onderdeel is van een hele community van fotografen. En hij leerde me een trucje. Als aanvulling op iets dat ik vertelde tijdens de workshop.
Nu houd ik tegenwoordig een notitie bij met social media hacks: de slimme dingen die alleen de kenners weten. En die alleen de fanatieke gebruikers weten te ontdekken, omdat ze als ontdekkingsreizigers op zoek zijn naar manieren om die social media apps te doorgronden.
Jaja ik ga er nog een keer een artikel aan wijden natuurlijk. Maar het gaat me niet om de hack. Het gaat om het feit dat je van je klanten kunt leren.
Ik kreeg een tijdje geleden, na een groot traject bij een grote klant met een hele serie gesprekken, brainstorms en workshops, hele positieve feedback. En een van de positieve punten was dat ik niet bang was om te zeggen dat ik iets niet weet. Want dat gebeurt niet vaak, met experts, zei mijn klant.
Er zijn gelukkig ook niet veel dingen die ik niet weet, tijdens zo’n workshop. Maar het kan gebeuren dat ik het gewoon niet weet (waarom zij sommige Facebook hashtags blauw en sommige zwart? vroeg vandaag iemand, en ik weet het niet).
Ironisch genoeg zijn het alleen de mensen die veel weten die kunnen toegeven als ze iets niet weten, kennelijk.
Maar dat is ook precies waarom ik het zo leuk vind om zoveel trainingen en workshops te geven als ik het afgelopen jaar deed en voor zoveel verschillende type organisaties en groepen deelnemers. Dat ik er achter komt wat mijn klanten willen weten. Dat ik hen iets kan leren, maar zij mij ook.
Een van de grootst hits op dit blog heb ik geschreven nadat ik samen met een opdrachtgever had geprobeerd om Snapchat te doorgronden. Door te zien welke vragen zij had en welke vragen ik niet kon beantwoorden, ontdekte ik ook meteen wat anderen zouden willen weten.
Misschien is dat wel wat de expert kenmerkt: dat hij of zij weet dat hij of zij niet alles weet. Maar dat ze dan wel weet waar ze het antwoord op vragen kan vinden. En dat hij accepteert dat hij van iedereen iets kan leren.
(wat me in dat kader ook heel erg bezig houdt is de vraag of je wel een echte expert bent, als je je nooit kritisch opstelt t.o.v. hetgeen waar je verstand van hebt. maar daar ga ik het vrijdag in de mijn nieuwsbrief over hebben en ik wil mijn kruid niet verschieten natuurlijk)
En misschien kun je alleen een expert worden als je die houding altijd hebt: hoe werkt het, wat begrijp ik nog niet? En: “Hee…deze hack kende ik nog niet!
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
Een echte expert weet vrijwel niets van zaken die buiten zijn/haar expertise liggen. En dan siert het de expert door toe te geven dat hij van dat andere minder weet en je zijn of haar collega moet hebben. Zelf heb ik altijd geprobeerd om een allrounder te zijn, dan vind ik prettiger leven. Dus liever breed dan diep. Echte specialisten verdienen overiges wel meer, maar geldbezit speelt voor mij geen rol. 😉
Maar dat ben ik niet met je eens hoor. Je moet wel een beetje iets rondom je werkveld weten. Anders kun je je eigen expertise ook niet duiden toch?