Kijk: de meeste updates op dit blog zijn niet geschreven voor de lange termijn. Je kunt ze onmogelijk terugvinden in Google. Het zijn wolkjes, pluisjes, die wegwaaien met iedere nieuwe dag.
Mis er een en dat was dat: je zult hem nooit meer vinden.
Maar, dacht ik na mijn bezoek aan het Fotomuseum in Antwerpen, misschien komt er een tijd dat mensen dat gaat doen. Mijn blog uitpluizen.
Een mens kan dromen.
Een ego, ook.
Als ik later groot ben en een beroemd schrijver of fotograaf. Dan. Dan wordt mijn blog opeens onderdeel van mijn oeuvre.
Mooi woord, oeuvre.
Je moet er je mond zo gek voor bewegen.
Het doet je klinken als Prinses Beatrix.
Eueueuvre.
Ik wil ook een oeueoueuvre. Dat mensen dit blog gaan uitspitten en dan conclusies trekken die op bordjes naast mijn werken hangen in musea (ja, musea, 1 museum maakt geen eueueuvre!). Of galeries, daar neem ik ook genoegen mee.
“Elja Daae, Utrecht, 1974”
Fotograaf/blogger/auteur
In het werk van Daae is verwondering de rode draad. Ze kijkt vanuit haar unieke perspectief naar de wereld. Emoties worden gespiegeld en gevangen in verstilling en – vaak herkenbare – momenten van verwondering. Ze speelt met context en dwingt de kijker zich af te vragen wat die context is en hoe die onze interpretatie van het beeld vervormt.
Ego-oeuvre.
Ego-oefening.
Ach.
Ik heb geen idee wat er op mijn kaartje zou komen te staan. Maakt ook niet uit (al lijkt het me een intrigerende ervaring, zo’n kaartje dat door experts geschreven is en jouw artistieke zelf weergeeft in een paar woorden. Word je dan opeens geduid? Krijgt wat je doet dan opeens die duiding? Hoe werkt dat?).
Een mens kan dromen.
PS Foto: genomen bij deze expositie. Op de voorgrond onze geweldige gids, zelf veelbelovend fotograaf, Dries Segers. Hij is te boeken als gids, via FoMu. Doen!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Mooi kaartje heb je voor jezelf geschreven! Wie weet krijg je deze tekst, als je beroemd geworden bent, wel onder de neus en mag je hier op terugblikken…
Nou, inderdaad zeg. Als ik het zo teruglees vind ik het in ieder geval al een heel leuk stuk! En als jij niet gereageerd had, had ik het vast jaren niet meer teruggezien. Ha! Dankjewel!
Heel blij dat ik dit pluisje voorbij zag zweven. Dit vind ik nu een voorbeeld van hogeschoolbloggen. Heerlijk die vrije associaties.
hogeschoolbloggen….jij en ik Peter!