De regelmatige lezer van dit blog weet dat ik sinds 23 december 2011 iedere dag blog. Op 2 dagen na is dat aardig gelukt.
Maar de afgelopen twee weken had ik af en toe een dipje. Niet omdat ik het niet leuk vind! Tuurlijk, het is best lastig als je moe op de bank zit en geen zin hebt om nog te bloggen die avond.
Maar die dipjes komen met name door iets anders, als ik eerlijk ben. Ze hebben te maken met twijfel door – en discussie met – de buitenwereld.
Kwaliteit boven kwantiteit: een aanname
Iedere zoveel tijd zeggen andere bloggers (die ik enorm respecteer) tegen me dat je kwaliteit boven kwantiteit moet stellen. Wat toch lijkt te impliceren dat mijn artikelen sinds 23 december mogelijk van lagere kwaliteit (of slechte kwaliteit?) zijn.
Ik denk niet dat mensen dat zeggen omdat ze al die tijd iedere dag mijn artikelen hebben gelezen, en de kwaliteit bedroevend vinden, en dus bedoelen dat mijn blog niet goed is. Hoewel dat wel zou kunnen natuurlijk, en dat is ook helemaal prima, als iemand dat vindt.
Maar ik heb meestal het idee dat het een soort algemeenheid is, een aanname: het is onmogelijk om kwaliteit te leveren als je iedere dag blogt. Helemaal omdat je er beperkte tijd voor hebt omdat je tenslotte ook werkt en een gezin hebt en nog andere hobby’s en vrienden etc..
Met die aanname [kwaliteit is onmogelijk als je iedere dag blogt] zijn de volgende dingen mis, vind ik.
Kwaliteit is een breed begrip.
Een goed doordacht, goed voorbereid, gedegen artikel waar meerdere dagen over nagedacht is kan van een geweldige kwaliteit zijn.
Maar een snel geschreven artikel vol emotie en af en toe een typefout kan toch meer impact hebben op je lezer. En daarmee van een hoge kwaliteit zijn.
Ik durf zelfs te stellen dat als je mensen vraagt naar hun best gelezen artikelen, dat vaak de artikelen zijn die het snelst uit hun pen vloeiden. Omdat ze iets kwijt moesten. Emotie en zo.
Iedere dag bloggen wil niet zeggen: korte en/of snelle blogs.
Het is weliswaar mooi meegenomen als je wat sneller blogt wanneer je iedere dag blogt. Scheelt tijd met je geliefde op de bank.
Maar eerlijk gezegd doe ik vrij lang over ieder nieuw artikel, iedere dag weer. Minimaal een uur, schat ik. Net wel twee uur bezig geweest met een artikel, en dat is nog zonder het meetellen van denktijd eerder op de dag.
En met dit artikel ben ik ondertussen ook al een aardig tijdje bezig.
Dat ik iedere dag blog, heeft niets met jou te maken (sorry!)
Soms lijkt het alsof ik anderen aan het twijfelen breng over hun eigen blogritme door wat ik doe. Dat ze zichzelf onder druk gezet voelen om ook vaker te bloggen.
Dat is niet mijn bedoeling.
Voor mij was het beginnen met iedere dag te bloggen een persoonlijke keuze. Ik voelde een behoefte in mezelf. Ik voelde frustratie over mezelf. Ik voelde dat ik graag meer zou bloggen, omdat ik het leuk vind. Maar ik deed het nooit.
Voor mij was het besluit om iedere dag te bloggen de manier om te zorgen dat ik meer ging bloggen. Simpel.
Dat heeft verder met niemand te maken.
Niet met jou, de lezer (sorry!).
Niet met het krijgen van meer lezers.
Niet met beter scoren in Google.
Niet met het nadoen van mensen, niet met het willen zijn van een voorbeeld voor mensen, niet met het voorschrijven van blogregels aan mensen.
En al helemaal niet met het bekritiseren van mensen die minder, weinig, of nooit bloggen.
Er is geen ’te weinig’. Behalve de ’te weinig’ die je frustreert omdat je het leuk zou vinden om het meer te doen.
Kwaliteit, kwantiteit, whatever…
Het maakt niet uit, daar komt het op neer. Hoe vaak je blogt en hoe goed je blogt. Wat uitmaakt is wat jij wil met je blog. Waarom je het doet. En idealiter heb je er plezier in, anders is het echt zo’n opgave…
Wat ik wel weet, is dat persoonlijk bloggen belangrijk is. Hoe persoonlijker, hoe beter. Als is je blog ‘zakelijk’, de sleutel tot succes is om de lezer inzicht te geven in wie jij bent. Om iets van jezelf te laten zien.
Geloof ik echt.
Anyway. Ik blog vrolijk door, iedere dag. En het zou me niet verbazen als ik dat na een jaar blijf doen. Het is verslavend, namelijk.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Erg geruststellend, dit!
Ik denk dat je met dit stukje voor de drempel om te gaan bloggen ernstig hebt verlaagd! Fijn!
Poeh, Elja. Je weet me weer te raken. Omdat je een onderwerp aansnijdt dat mij ook bezig houdt. En wat ik het ergste vind, is dat ik mijn eigen innerlijke criticus ben, die er voor zorgt dat ik vind dat ik kwaliteit moet leveren (en zelf niet kan geloven dat ik dat kan door iedere dag te bloggen). Net als jij ben ik aan #iederedagbloggen begonnen omdat ik het wilde. Zelf. Voor mezelf. Om meer te leren schrijven, mezelf over de drempel heen helpen, de kwaliteit verhogen. Op den duur. En het is even slikken dat ik merk dat ik mezelf daarin ondermijn. Ik maak mijn eigen drempel een onneembare vesting. Meuh…
Krijg de laatste nieuwsbrieven van Neil Patel – ook zeer interessant over dit onderwerp http://www.quicksprout.com/ Kwantiteit is volgens mij ook belangrijk, zie de test van http://erwinblom.nl en http://michaelhyatt.com. Neil zegt dat in zijn mail het volgende:
“Most people think the 3 components of a successful business are: traffic, conversion, and product. I disagree. These are 7’s on my scale.
So what are the 10’s?
Mindset, market understanding, and habits.”
mooi!
ik ken maar één goed reden om (tijdelijk!!) kwantiteit voor kwaliteit te plaatsen. en dat is om de drempel over te stappen die de interne criticus voor je neer legt. Dan is het goed om even met jezelf af te spreken: “doe nou maar gewoon een tijdje, en publiceer, ook al vind je het niet goed genoeg.”
Die periode heeft me veel opgeleverd, en dat lees ik ook bij anderen.
en inderdaad: mijn snelste artikelen zijn het populairst 🙂