We hadden laatst in #blogpraat een discussie over het krijgen van comments op je blog naar aanleiding van een vraag van een blogger.
Er wordt ook regelmatig over geschreven natuurlijk, over of en hoe je comments krijgt als blogger. Iedere blogger wil meer comments. Behalve Seth Godin dan, want die heeft de reactiemogelijkheid gewoon uitgezet.
Zo zit ik er in:
Bloggen is een egoistische bezigheid. Egocentrisch. Ik wil wat melden aan de wereld. Ik hoop dat mensen er iets aan hebben, want dat geeft mij voldoening. Ik denk dat mijn mening en kennis het delen waard is. Egoistischer en arroganter kan niet.
Ik wil natuurlijk gelezen worden. En hoe meer lezers, hoe meer mijn ego gestreeld wordt. Invloed. Macht. Succes. Dat willen we, toch, als bloggers?
Ik zei altijd dat ik blogde om kennis te delen, ondernemers te helpen. Maar ja…als ik echt puur blogde omdat ‘ik mensen wil helpen’, dan zou het niet uitmaken hoeveel mensen mij lazen. Laat staan hoeveel er reageerden.
Laat staan iedere dag te gaan bloggen! Dat doe je voor jezelf, denk ik.
De lezer is mijn klant
Kijk – ik zie het een beetje als ondernemen, als marketing. Dat doe ik eigenlijk bij alles overigens. Iedereen heeft een klant, is mijn motto, wat je ook doet. Mijn blog is in dit geval mijn ‘product’ [voor de goede orde, ik heb momenteel niet echt iets te verkopen, dus dit is figuurlijk bedoeld].
En de klant is …
De lezers zijn mijn klanten. En de klant heeft geen verplichtingen. Ik ben blij dat ze mijn klant zijn. Ik heb geen voorwaarden, geen eisen, geen verwachtingen. Ik ben blij dat ze er zijn, die klanten/lezers. Blij dat ze me hebben weten te vinden. Blij als ze niet direct wegklikken (dit kun je zien als je een programma als Google Analytics installeert, aan de ‘bounce rate’, die laat zien hoe groot het percentage van je lezers is dat direct weer van je pagina vertrekt). Blij dat ze er zijn.
Zij zijn koning, niet ik.
Natuurlijk is het leuk om comments te krijgen. En tweets/likes/facebookvermeldingen. Maar het HOEFT allemaal niet. Ik vind het een eer om gelezen te worden, eerlijk gezegd. En ik vind het prima dat jij, lezer, dat doet op JOUW voorwaarden. Als je een vraag hebt, stel je hem. Als je iets kwijt wilt, roep je het. Als je lang of kort wilt lezen of 3 keer wilt lezen, allemaal prima. Of als je wegklikt, ook prima. Jij bent de baas. De klant is koning.
Dus. Zo zit dat voor mij. Natuurlijk vind ik comments leuk. En ik hecht aan BETROKKENHEID. Mijn EGO hecht aan het idee dat mensen zich verbonden voelen. Misschien terugkomen. Misschien een keer iets laten horen, ooit (via welk kanaal dan ook). Community, betrokkenheid, dat is meer nog dan alleen comments.
Maar het hoeft niet. Jij bent de baas, jij lezer. Niet ik, blogger. Jij bent koning.
Daarom vind ik ‘lurkers‘ (mensen die meelezen maar niet meepraten, online) ook zo’n stom woord. Alsof het lezen van een blog je verplicht tot iets. Voor mij zit de wederdienst – als je daar al van mag spreken – in het gelezen worden.
Nou ja. Ieder zijn mening. Dit waren ‘my 2 cents’. Wil ik dus geen comments? Jawel. Vind ik hartstikke leuk en een enorm compliment. Maar het hoeft niet, wil ik maar zeggen. Ik blog even hard door!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Tja, wie lokt zo’n logje nu niet de tent uit. Het vráágt er om.
🙂 Ik moet dat vaker doen he? Maar ik meende het, hoor. Dwz: comments zijn geweldig! Vooral als je lezers weten dat het niet verwacht wordt. 🙂
Leuke invalshoek Elja. Merk dat ik zelf toch wel kick op reacties. Eerlijk is eerlijk. Maar net als jij vind ik dat de lezer helemaal tot niets verplicht is. Wat ik belangrijker vind dan reacties is dan ook hoeveel views er zijn geweest. Ik click toch wel regelmatig even op mijn WordPress statistieken om te checken hoe vaak mijn blogje is gelezen. In gesprek gaan met de lezer is fijn. Maar het hoeft niet. Ik vind het wel inspirerend. Een reactie brengt me vaak weer op het spoor voor een volgende blog.
Ik kijk niet zo veel naar mijn statistieken eigenlijk. Helemaal nu ik iedere dag blog ben ik bang dat ik mijn lezers een beetje spam… maar ik ga toch gewoon door! Egoistisch, he?
Sinds ik dagelijks blog, zijn mijn statistieken wel omhooggeschoten heb ik gezien. Wel grappig om te weten.
De waarheid ligt, zoals eigenlijk altijd, ergens in het midden. Natuurlijk móet niemand iets, en ben ikzelf ook eerst en vooral tevreden en blij als ik gelezen word. Toch is er ergens een moment in je ‘blogcarriere’ dat je denkt: Maar wat vínden die lezers er nou eigenlijk van?
En dan is het wel prettig als je feedback krijgt, op wat voor manier dan ook. Dat geldt zeker voor iets als een opiniërend stukje. Maar ook voor heel persoonlijke dingetjes.
Maar het moet ook weer niet naar de andere kant doorslaan. Ergens in den beginne heb ik ook op Hyves verhaaltjes geplaatst. En ik kwam er achter dat je daar vooral gelezen werd als je ook/eerst bij anderen las en daar een ‘Respect’ of een reactie achterliet. Daar kreeg ik al vrij snel de kriebels van. Zo hoort het niet te zijn, vind ik. Als ik ergens een reactie achterlaat betekent dat zeer zeker niet dat ik dan verwacht dat diegene daarom bij mij gaat lezen en ook weer wat achterlaat.
Ik ga ergens wat lezen omdat ik óf nieuwsgierig ben óf omdat ik in het recente verleden prettige leeservaringen heb gehad. Of tot nadenken ben aangezet, dat kan ook nog. Ik ga niet ergens wat lezen omdat het ‘moet’.
Maar da’s dan weer mijn insteek. Uiteraard kan dat voor iedereen anders zijn.
Ik zat heel eventjes op het spoor van ‘moeten’, omdat ik het zo leuk vond om met zijn allen iedere dag te bloggen. En iedereen zo enthousiast reageerde op mijn blog. Maar het is bijna niet te doen. Ik wil/moet al zoveel lezen van mezelf om bij te blijven en input te hebben voor wat ik (zakelijk) iedere dag doe. Ik laat ook niet altijd comments achter, ook als ik het wel lees. Soms heb ik niets te zeggen, soms moet ik nog nadenken, soms wil ik alleen zeggen ‘mooi’ maar dat wordt niet altijd goed opgevat dus ligt weer moeilijk (heb ik wel heel lang gedaan! tot ik begreep dat er mensen zijn die dat doen om links te krijgen naar hun eigen blog, pfff, daar deed ik het natuurlijk niet voor, maar ja, toch mee gestopt).
Ik ben het met je eens, comments krijgen is fijn. En je wilt graag horen dat mensen iets vinden. Dat je gelezen wordt.
Het ligt lastig, voor mij. Solidariteit, interesse tonen, dat zijn ook redenen om comments te geven. Maar op de lange termijn is dat soms niet mogelijk. Ik doe het dan liever af en toe, zoals het uitkomt.
Anyway. Mooie discussie. 🙂
Ik ben hier via Twitter en de #blogpraat terechtgekomen. En ik ben het helemaal met je eens. Ik schrijf ook voor mezelf en vind het al leuk dat ik gelezen word. Reacties zijn de kers op de slagroom. Toen ik twee jaar geleden begon met bloggen, viel het mij ook al op dat er bloggers waren die hun lezers aanspraken met ‘lurkers’. Alsof mensen die alleen maar lezen en niet reageren van een mindere soort zouden zijn. Daar stoorde ik mij zo aan dat ik daar op een gegeven moment maar eens een blogje aan gewaagd heb: http://jokezelf.wordpress.com/2010/12/06/lurken/
Hoi Joke, leuk stukje. Ik ben het dus ook echt he-le-maal met je eens! 🙂
Bounce rate is het percentage dat niet doorkikt naar een andere pagina. Het hoeft niet te betekenen dat ze je pagina niet lezen. Groet!
Dank voor de aanvulling! Maar als ze direct weer wegklikken, kun je er van uitgaan dat ze je pagina niet lezen, toch?
Dag Elja, jij verdient natuurlijk wel degelijk een reactie op helder geschreven blogs. Dus… En natuurlijk is het fijner om wel commentaar te krijgen dan niet… Toch? Helaas lukt het mij niet om tientallen blogs te lezen en ze allemaal van commentaar te voorzien. Maar deze van jou is gewwon een mooie verwoording van hoe ik ook naar bloggen kijk.
Ik schrijf om te schrijven, niet voor de reacties.. Reacties uitzetten? Wat slim!
LOL Seth wordt er vaak om vergruist…maar mensen zeggen dan dat hij het wel kan maken omdat hij zo populair is… 🙂
Mij ging het in de discussie met Robert eerder om het feit dat veel bloggers (dus niet de niet-bloggende lezers) erg eenzijdig bezig zijn. Ze bloggen hun blog, promoten hun blog, doen dat op verschillende social media platforms, en verwachten vaak ook nog dat hun blog geshared wordt door hun lezers en andere bloggers.
Maar het viel mij op, als startende blogger, dat deze bloggers die zo druk bezig waren hun eigen waar te promoten, weinig tot geen aandacht hadden voor andere bloggers. Misschien lazen ze die nog wel (wat mij zou verbazen), maar promoten of een reactie achterlaten, zag ik ze zelden doen.
Daar ging het mij om. Niet om het gedrag van de ‘gewone lezer’.
Het is ook bijna niet te doen om iedere blogger uit je blogroll, en degenen die daarbuiten nog voorbijkomen, elke keer van een reactie te voorzien. Ik denk dat het al mooi is als je zo af en toe van iemand een reactie krijgt. En dat het nog mooier is als zo’n lezer nog af en toe terug komt ook. Dat geldt dus zowel voor de lezende blogger als voor de bloggende lezer, als voor de lezer die zelf niet blogt en alleen maar leest. Er wordt gewoon héél veel geblogt!
Hoi, ja – ik merk ook dat ik dat lastig vind. Toen we begonnen met #iederedagbloggen met een groep blogpraters wilde ik natuurlijk graag lezen wat de rest doet. Maar het kost me al flink wat tijd om iedere dag te bloggen en alle blogs die ik (zakelijk) lees bij te houden. Laat staan overal te reageren! Lastig dilemma. In ieder geval verwacht ik het niet van anderen, kan me voorstellen dat ze het te druk hebben!
Hoi Peter! Het was ook niet bedoeld als aanval of zo, hoor. Het ging me meer om de oproep die je soms ziet, dat lezers comments moeten achterlaten. En in het algemeen (niet n.a.v. een specifiek artikel) die term ‘lurkers’. Ik snap je punt t.a.v. andere bloggers. Ik merk zelf wel dat ik het heel lastig vind om overal bij te blijven lezen, overal comments achter te laten. Kost gewoon veel tijd. En de ene blog sluit nu eenmaal veel beter aan bij wat ik interessant of leuk vind, dan de andere. Sommige blogs (vooral fictie) vind ik heel lastig. Ik ben gewoon meer een non-fictie-mens. Geen fantasie misschien? 🙂
Jij bent overigens een van de bloggers die ik probeer af en toe bij te lezen, gewoon, omdat ik vaak moet lachen om je blogs. En ik ben wel een lachenis-gezond-mens!
Als schrijver ben je dan toch net zo veel ‘koning’ als dat jouw lezers dat zijn?
😉
Absoluut!
via twitter kwam ik op je blog terecht, mooi! Ik blog niet vaak maar herken mij in jou gevoel dat gelezen worden al genoeg is.. Verder ben ik nog “egoïstischer”.. ik blog vooral als mij iets dwars zit, als ik iets wil vertellen. Het schrijven helpt mij om e.a. voor mijzelf te verwoorden. Als een ander er dan ook nog iets aan heeft is dat mee genomen..
dus juist omdat je het niet verwacht, toch een comentaar..
gr Petra
Nou, leuk hoor! En van een nieuwe lezer ook nog! Dat is ook prachtig, dat delen van anderen van je blog. Geeft een supergevoel. Ik zat net nog te denken dat de hele term ‘lurker’ staat voor iets waar ik een hekel aan heb, vanuit marketingperspectief, namelijk denken vanuit jezelf ipv vanuit je klant. Je hebt het alleen over ‘lurkers’ als er vanuit gaat dat de ander een verplichting heeft t.o.v. jou. Vanuit de lezer gedacht is dat natuurlijk onzin (en onmogelijk zoals anderen hier ook al opmerkten, gezien het feit dat je onmogelijk overal op alles kunt reageren). Tsja.
en zo zit ik er ook in… Mooi verwoord!
🙂