Er zijn mensen die iedere dag bloggen maar onzin vinden.
Ze hebben geen zin of (vaker het geval) ze vinden dat de kwaliteit van hun blog dan onvoldoende te garanderen valt.
(zijsprong: Of je blog ‘goed genoeg’ is, maakt natuurlijk vooral uit als je voor anderen blogt.
Maar ik blog voor mezelf. Dus dat is voor mij geen criterium, of anderen het goed genoeg vinden.
Zelfs niet of ik het zelf goed genoeg vind!)
Ik zat me af te vragen waarom ik dan wél iedere dag blog.
Toen las ik Altucher, over het worden van een ideeënmachine.
Voor hem is iedere dag schrijven en iedere dag zijn routine volgen een manier geweest om uit het dal te klimmen en gelukkig te worden.
Het volgen van een stramien waarvan creativiteit een onderdeel vormt, helpt hem om een beter mens te worden, een gelukkiger mens en daarmee (is zijn theorie) ook een succesvoller mens. Maar dat laatste maakt me niet zo veel uit.
Voor mij was het simpel: het is alles of niets.
Natuurlijk kan ik een maand lang schrijven aan een boek, samen met duizenden mensen. Of een maand lang proberen te minimaliseren door soberder te leven. Of 100 dagen iets delen met de wereld over wat mij gelukkig maakt.
Maar het probleem is, bij mij: na die van buitenaf opgelegde periode gaat het leven verder als altijd.
Bij mij moet zoiets van binnen komen.
Voor mij was het daarom: altijd, of zelden.
Alles of niets.
Maar goed, als je dan toch tijd neemt voor jezelf, iedere dag, kun je natuurlijk ook iets anders gaan doen.
Ik snap wel dat mensen dat doen.
Sporten. Dansen. Lezen. Haken. Fotograferen.
Maar bloggen past beter bij me.
Ik kan er meer in kwijt.
Het gaat me nooit vervelen.
Ik leer er meer van (denk ik).
Is mijn leven er door veranderd, door iedere dag te bloggen?
Ja.
Kan ik beter schrijven?
Ja.
Ben ik gelukkiger?
Ja.
Ben ik er wijzer van geworden?
Ja.
(Ben ik succesvoller?
Zelfs dat.)
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Volgens mij zou de titel moeten zijn: ‘waarom iedere dag bloggen mij helpt’. Want mij helpt het absoluut niet. Het slaat mijn creativiteit dood als ik ‘gedwongen’ word om te schrijven. Daarom schrijf ik soms dagen niks en soms (een enkele keer) 4 posts op een dag… Ik schrijf dus als mijn schrijfader openstaat. En niet aan een tijd of periode gebonden. Dan gaat het niet…
Dat het voor jou werkt zie ik regelmatig… Maar ook niet dagelijks :-))) Want zoals ik niet dagelijks schrijf en blog, lees ik ook niet dagelijks… XXX
Nou ja, dat geldt voor alles wat we schrijven toch? Dat het voor mij geldt? Ik ga er van uit dat niemand iets gaat doen waar hij/zij geen zin in heeft, Ruud!
Of je lijdt gewoon aan een chronische ziekte 🙂 | http://rt.com/news/159232-social-networks-addiction-disease-treatment/
Uh-oh! Zou het? Zou dagelijks bloggen net zo erg zijn als continu je feeds verversen als een nieuwsverslaafde?? Hmmm. Ik vraag me af of ze zouden onderscheiden tussen creeeren/posten en lezen/consumeren?!
Lastig te onderzoeken. Muizen zijn niet actief op sociale netwerken, zegt de wetenschapper in het verhaal. En muizen hebben ook zelden een blog, denk ik zo.
De (meer serieuze) vraag kan zijn wat je zelf vindt: is dagelijks iets móeten delen minder dwangmatig dan móeten consumeren? Zou je er makkelijk mee kunnen stoppen, als het moest?
Ik zou er zo mee kunnen stoppen. Maar ik zou het wel missen. Stoppen zou toch voelen als ontrouw zijn aan mezelf, zoiets.
Ik denk dat ik de lat te hoog leg voor dagelijks bloggen. Ik schaaf altijd behoorlijk lang aan stukjes. Daardoor ben ik per stukje te lang bezig om er elke dag een online te zetten. Maar ik ben met je eens: een hogere frequentie zorgt wel voor een betere flow.
Ik bedoel ook niet te zeggen dat iedereen het moet doen hoor (al leest het wel zo, als ik het nu weer teruglees). Maar inderdaad: de vijand van de blogger vind ik het streven naar perfectie. Het is wel gaaf als er iets heel moois uitkomt natuurlijk, daar niet van, en soms is daarvoor nodig dat je schaaft en doet. Maar bij mij is dat streven naar perfectie een garantie dat het NIET leuk wordt.
Gaaf!
🙂
Ja, prima natuurlijk als je de behoefte voelt om elke dag te bloggen. Kan me ook goed vinden in het lijstje van voordelen die je opsomt. Ik blog ook dagelijks of bijna dagelijks, soms meerdere keren op één ddag, maar als het als een verplichting gaat voelen, als ik er tegenaan hik, dan blog ik niet. Dagelijks bloggen moet wel iets vrijblijvends hebben. We moeten al te veel.
Eens…het is fijn als het gewoon vanuit je eigen behoefte komt. Externe motivatie werkt (bij mij) een stuk minder fijn!