Mijn jongste zoontje had pseudo-kroep vannacht.
Ik heb het eerder meegemaakt, maar ik zag het totaal niet aankomen en was dus toch danig in paniek.
Toen ik F belde, die in het buitenland was, hielp dat de kalmte te bewaren of althans, niet echt bepaald de kalmte, maar wel het verstand om te handelen. Onze nieuwe badkamer geeft niet echt heet water dus de oude remedie (stoom) lukte niet.
Ik rende in mijn badjas naar buiten met mijn kleintje en toen hij weer goed ging ademen werd ik pas hysterisch dus dat was goed getimed.
Hoe dan ook, het leek me goed om even naar de dokter te gaan vandaag om herhaling te voorkomen.
Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten van een Nederlandse arts en van het zorgstelsel in het algemeen. Mijn visie op zorg is veranderd, de afgelopen jaren, met heel veel geweldig goede en een paar hele (traumatisch) slechte ervaringen in het buitenland.
Ik ben dus ook nog niet gewend aan het feit dat alles direct geregeld wordt met de verzekeraar. Ik heb de afgelopen jaar voor bijna alle doktersbezoeken cash afgerekend. Soms best een gedoe bij zo’n privékliniek.
Maar de dokter koos een apotheek voor me bij mij in de buurt en zei dat ze de recepten daar voortaan rechtstreeks naar zou sturen. Hij kreeg twee doses van een middel om een tweede aanval te voorkomen en dan zou het weer goed komen.
Bij de apotheek gaf ik mijn briefje en de dame achter de balie ging aan de slag. Maar na 5 minuten kwam ze terug om te vragen waar het voor was en hoeveel hij weegt. Ze zei dat ze twijfelde over de instructies en even ging nakijken of het klopte.
Vervolgens stond ik denk ik wel 15 minuten (als het niet langer was) te wachten. De apotheek werd voller en voller, buiten liepen mijn jongens te ravotten en te gillen en de mensen die stonden te wachten werden op zijn Nederlands geirriteerd. Commentaar op het lawaai van de jongens (die trappen in de winkelstraat op en af sprongen zonder iemand te storen). Gezucht en gesteun.
Snap ik wel hoor. Ik wist zelf ook niet wat er aan de hand was.
Maar wat bleek? De apotheekdame vertrouwde het middel en de dosis niet.
Dus nam ze de tijd om het uit te zoeken en te bespreken. En wilde ze met de huisarts en de dienstdoende apotheker overleggen.
Maar die was er niet.
Dus zei ze dat ze een bezorger zou sturen, zodat ik het dan vanavond alsnog zou hebben.
…
Ik stond versteld.
Door haar gevoel voor verantwoordelijkheid, haar verstandig handelen, hoe ze de tijd nam om het uit te zoeken. En haar oplossing.
Om 18:30 belde ze nog even. Omdat ze wist dat de apotheek niet meer telefonisch te bereiken was en ik misschien bang was dat het niet meer kwam. Om uit te leggen wat ze in overleg met de dokter besloten hadden en wat ik moest doen en dat de bezorger er aan kwam. En dat ze een ander middel hadden gekozen omdat daarvan na onderzoek bewezen is dat het werkt in zo’n geval, bij kleine kinderen, terwijl dat van het andere middel niet was aangetoond.
(belde ze me! Ik had haar helemaal geen gegevens gegeven! maar het stond al in haar systeem! via de huisarts!)
En inderdaad. Een hele aardige meneer bracht het langs. Hij zag J. de trap aflopen en zei, ah, is dat de zieke? Alle beterschap hoor!
En bij het medicijn zat een briefje met uitleg gericht aan de ouders/verzorgers van J.
Nou zeg.
Dat gevoel dat mensen zich dossierbeheerder voelen, dat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun klanten en patiënten, dat ze het als hun taak zien je voor te lichten, dat ze het als hun taak zien hun kennis bij te houden en waar nodig zelfs instructies kritisch te bekijken. Dat ze je in hun midden opnemen als het ware.
Dat heb ik zo gemist.
Sharing is caring
Vandaag een gerelateerde link. Voor Ruud. Want bij mij nemen zorgverleners de regie. Maar dat gebeurt niet altijd. Ruud, we denken aan je.
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
Hey Elja,
Hoe lang duurt het voordat pseudokroep weg is bij een kind? Daar heeft mijn kind nu namelijk ook last van. Ik lees echt heel veel verschillende dingen op allerlei websites, maar echt wijzer word ik er niet van..
Goh, dit had ik nog niet meegekregen. Kan me voorstellen dat je danig geschrokken bent. Goed dat het zo professioneel en betrokken afgehandeld is. Ja, het kan inderdaad op deze manier. Helaas haalt het dan vaak niet de media (of een blogpost) maar zijn we geneigd vooral de mindere ervaringen te delen.
Ja dat is zonde eigenlijk he? Zoveel dingen zijn zo goed geregeld in Nederland!
Mooi om te lezen! Je kijkt er zo anders tegenaan dan de gemiddelde Nederlander. Ik ken stapels mensen die na het bovenstaande verhaal eerst beginnen te klagen over de schending van de privacy over dat hun contactgegevens zomaar zijn doorgespeeld naar de apotheek (ja, echt). Ik ben in elk geval blij dat dit in Nederland goed geregeld is.
Pseudokroep is echt schrikken! Maar wat een goede zorg. Ben het Fréderique eens: er zijn echt mensen die zich wel om anderen bekommeren. Hoe gaat het inmiddels met je zoontje?
http://arithavermeulen.blogspot.nl/
Het kan ook gewoon hoor, er zijn echt mensen die wel zorgen 🙂