Ik ga dit weekend naar Parijs. Elke keer dat ik er aan denk word ik emotioneel. Dat komt: ik ga een vriendin opzoeken die ik al twee jaar niet gezien heb.
Mijn vriendin Pam ken ik uit de VS, waar we in de buurt woonden en waar onze kinderen naar dezelfde school gingen. Na 3 jaar verhuisden wij naar Turkije en toen naar Nederland.
We zijn nog twee keer teruggeweest, de afgelopen 5 jaar. Maar de laatste keer is al weer 2,5 jaar geleden. Dus dat is best lang, voor een vriendschap.
Ze is vaak in mijn gedachten, dat wel. Maar het is toch niet hetzelfde als elkaar echt zien, he.
Zij is inkoper voor een groot meubelmerk en reist de hele wereld rond voor haar werk. Maanden geleden mailde ze dat ze in Parijs zou zijn (daar vindt momenteel een van wereld’s grootste woningbeurzen plaats, Maison Objet) en of ik misschien naar Parijs kon komen?
Ik boekte een ticket. Hop. En nu is het bijna zo ver.
Ik heb eigenlijk niet veel verwachtingen of plannen. Ik kwam vroeger een paar keer per jaar in Parijs. Met de Michelingids in de hand gingen F en ik In de kast vond ik een oud boekje 100%Parijs, dus dat gaat mee. Maar verder? Geen idee. Tips welkom
Dan ga ik nu even proberen om mijn plots opgekomen verkoudheid om zeep te helpen. Over verwachtingen gesproken … die zag ik niet aankomen! 🙂
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
Hopelijk hebben jullie een heel fijn weekend gehad samen!
Gelukt!!!
Ik ben er in 1985 voor het laatst geweest, dus mijn tips zullen redelijk achterhaald zijn…
In ieder geval heel veel plezier!
Hahaha! Hmmm we kunnen een tour doen in je voetsporen? Beetje zoals dat boek van Mak? :))
Mooi plan, maar dat houdt in dat ik me nog voor de geest moet zien te halen waar we allemaal geweest waren. En laat dat nu redelijk ondergesneeuwd zijn…
Ik herinner me een shabby hotel zonder ontbijt wat hopelijk gesloopt is, een rondvaart langs de eifeltoren die ik vanonder tijdens het voorbij varen 3x heb gefotografeerd (later, toen ik de foto’s naast elkaar legde was het alsof de eifeltoren in een kurkentrekker was veranderd), de verplichte bezoekjes aan verschillende musea en een voorstelling in een wouldbe moulin rouge (omdat we de entree voor de echte niet konden betalen). Verder veel ontbijtjes/lunches op terrasjes met goeie sterke koffie en mindere wijn (opnieuw vanwege budgettechnische redenen).
Laat ik jullie daarom adviseren niet in mijn voetsporen te treden en je eigen weg te zoeken 😉