Drie uur lang met Frank geskypt vandaag. Hyperdehyper van de mooie dingen die we al doen en die we nog gaan doen. Dingen die uniek zijn in Nederland. Misschien wel in de wereld. Waarom zijn die eigenlijk uniek? Geen idee. Ik weet niet waarom andere bedrijven die dingen niet doen.*
Misschien is het omdat traditionele bedrijven vastzitten in structuren die niet (langer) tegemoet komen aan wat er nodig is om te innoveren en te veranderen.
Misschien is het een kwestie van leiderschap vanuit passie voor een vak, en vanuit ondernemerschap op een eigen manier (met als deel daarvan risico durven nemen, durven investeren in nieuwe richtingen vanuit gevoel voor de mogelijkheden, en trouw blijven aan jezelf, en ver-trouwen op jezelf en anderen).
Misschien is het omdat je bepaalde talenten nodig hebt, bepaalde eigenschappen, in een mix, wil je het beste resultaat krijgen, en is het niet makkelijk om die mix te vinden.
Misschien is het omdat je mensen vrijheid moet geven om zich te ontwikkelen, en om dingen uit te proberen, en misschien is daar bij heel veel bedrijven geen ruimte voor. De werkgevers waar ik ooit in loondienst was (telecombedrijf, advocatenkantoor, Ministerie) , daar was wat ik nu doe onmogelijk geweest. Als je al stukjes voor elkaar had kunnen krijgen, had je zo ontzettend veel overtuigings- en netwerkkracht en energie moeten investeren om tot die stukjes te komen….en uithoudingsvermogen…denk niet dat het me gelukt zou zijn. Ik heb bewondering voor de mensen met visie en energie die daar dingen weten te bereiken!
Ik weet het niet. Ik denk dat het een manier van werken, van leven is, die in veel traditionele bedrijven niet mogelijk is.
Er wordt veel gezegd en geschreven over de toekomstige work force, de kenniswerkers die wij zijn, en hoe je daar het beste uithaalt. Over ‘HNW’, volgens mij ooit verzonnen door IT-providers die flexwerkplekken, de bijbehorende software en laptops en Blackberries wilden verkopen. Maar eigenlijk is het natuurlijk een visie op het radicale veranderen van die work force vol mensen die achter hun computer zitten, online bezig zijn, informatie delen, en met elkaar overleggen (‘collaboration’) om tot dingen te komen. Die projecten starten, managen, uitvoeren, implementeren. In de information age.
Hoe dan ook.
Ik prijs me gelukkig met hoe mijn loopbaan is, nou ja, gelopen, en waar ik terecht ben gekomen. In een team dat elkaar aanvult, en waar ruimte is voor ontwikkeling.
Ik weet nu van mezelf: ik heb die ruimte nodig om te excelleren (1) en ik heb collega’s nodig die me aanvullen om zaken concreet te maken, en collega’s die goed zijn in details, en collega’s die me helpen mijn gedachten vorm te geven en richting (2) (en gewoon, leuke, inspirerende, gepassioneerde mensen om me heen, anders verdor ik als een plantje dat geen water krijgt en groeit er niets). Als daaraan voldaan wordt, kan ik tot de juiste dingen komen.
Ja.
Ik durf het woord excelleren rustig in de mond te nemen: te komen tot het beste dat ik te geven heb. Zonder collega’s zou het nooit lukken. Maar mét hen haal ik het beste uit mezelf.
JEUJJJJJJJ!
🙂
*[Zijsprong: Ik heb wel geleerd dat het feit dat anderen iets niet doen, niet wil zeggen dat het geen goed idee is! Je zegt tegen jezelf, ‘Zij zullen het toch wel weten?’; ‘Als het zo’n goed idee was, had iemand het toch wel gedaan?’. Maar nee. Omgekeerd geldt het ook: dat anderen iets ervaren op een bepaalde manier en dus vinden dat je iets vooral niet moet doen of ambiëren, wil totaal niet zeggen dat het voor jou ook zo zal zijn. Kom ik dagelijks tegen bij leven in een nieuw land.]
Elja Daae
Latest posts by Elja Daae (see all)
- Mijn woord van het jaar 2020 (of is WOTY onzin?) - 7 december 2019
- Het begin van de twijfel - 4 december 2019
- Waarom gratis werken geen probleem is (behalve dan om die ene reden) - 2 december 2019
Jippieeeeee , wat fijn
Lekker gestimuleerd en geinspireerd worden door je collega’s!