Vanavond de hele avond met een vriendin zitten praten. En tot een inzicht gekomen.
De vriendin is actrice, en heel getalenteerd. Ze is net geaccepteerd bij een programma van een heel gerenommeerd toneelgezelschap. Een big deal, in theaterland. Maar toch wilde ze het niet op Facebook zetten en delen met vrienden en bekenden. Te bescheiden. Er zijn al zoveel mensen in het wereldje die altijd hun eigen loftrompet steken, bah, daar doet ze niet aan mee.
Ik herken dat.
Ik was laatst op een conferentie (SOBcon). Ik had geen zin om te netwerken, ik had geen visitekaartjes bij me, en ik had me er al helemaal niet op gekleed. Gewoon, spijkerbroek (wel gympen verruild voor laarzen, dat dan weer wel, althans, de eerste dag). Ik deed niet mee met al die kaartjesuitwisselonzin, hoor. Ik hoef niemand te overtuigen van mijn waarde.
Maar, zo zei ik vandaag tegen die vriendin, dat is eigenlijk in bepaalde opzichten arrogant. Want je maakt het mensen moeilijk. Moeilijk om te achterhalen wie jij bent. Wat ze aan je kunnen hebben. Wat je context is. En hoe ze je kunnen vinden. Je maakt het ze zelfs moeilijk om je naam te onthouden (niet veel mensen die de mijne zullen onthouden of raden!).
Eigenlijk zeg je: doe voor mij maar extra je best. Als je me echt de moeite waard vindt, moet je maar een stapje meer zetten.
Ergens heeft dit te maken met wat ik schreef over onze babysitter. Het gaat helemaal niet altijd over jezelf opdringen. Het gaat om andere mensen een kans geven om dichterbij te komen. Om je te leren kennen, te kunnen inschatten of ze meer van je willen zien of weten, of ze misschien zelfs iets aan je kunnen hebben. Het gaat om mensen een aanbod doen, tegemoet komen.
En als het gaat om successen delen, moet je niet vergeten dat er heel veel mensen in je omgeving zijn die vreugde halen uit jouw succes. Ik ben megatrots op die vriendin en vertel het aan iedereen die het horen wil. En toen ik van de week iets op Facebook riep over de leeskunsten van mijn zoontje, was zij weer helemaal blij en trots.
Gek. We zaten elkaar aan te kijken en realiseerden ons dat er toch een andere kant zit aan die ‘bescheidenheid’.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
het heeft soms ook met trots te maken. en daar moet je soms overheen kunnen stappen wil je anderen laten zien wie je bent en wat je doet. daar is, vind ik, een blog ook ideaal voor. ik verwijs hen vaak naar mijn blog, want dat is helemaal wie ik ben. 😉
Ha! Ik zit ook stiekem een beetje in de rol van je vriendin. Laat mensen altijd hollen en/of stilstaan om in contact met me te komen. Indeed valse bescheidenheid. Ik ga ermee aan de slag!
jups lekker trots zijn oop een ander, en nu nog leren trots op jezelf te wodren en zijn!