Ik heb dit verhaal al zo vaak verteld. Maar ik denk niet dat jij het gelezen hebt. Dus ik vertel het nog een keer.
Jaren geleden gingen F. en ik op zo’n georganiseerde reis. Dat je vlucht en vervoer en verblijf hebt, weet je wel?
We gingen naar het voor ons onbekende eiland van Zakynthos.
Wij dachten dat het, omdat het voor ons zo onbekend was, vast heel rustig zou zijn. We wisten niet dat het de favoriete vakantiebestemming was van de Britten. Hoewel we daar vrij snel achter kwamen toen bleek dat we overal Full English Breakfast konden krijgen (een dikke plus vonden wij, want wie wil dat nou niet iedere dag?).
Ik was heel gestresst. Altijd, bij vakantie. Je werkt tot het laatste moment en dat moet je nog zonnebrand kopen en een nieuwe rok en slippers en je bent je medicijnen vergeten te halen bij de apotheek en je kat moet nog eten en je wil graag JE HUIS OPGERUIMD EN SCHOON ACHTERLATEN en … en … je moet nog een mailtje versturen … en.
Nou goed. De hostess vertelde ons dat mensen ieder jaar gestresster op vakantie gingen. Dat merkte ze aan het toenemende gezeur, geklaag en gedoe bij het inchecken. Ze zei dat mensen vaker en vaker een paar dagen nodig hadden om te ontspannen. Dat ze dat merkte, de eerste dagen. En dat dat steeds erger werd.
Ik moest meteen denken aan mijn vriendin R.
[niet haar echte naam. ook niet haar echte letter trouwens. Mwoehaha]
En nee, ik dacht niet meteen aan mezelf. Wijt het maar aan mijn jonge leeftijd of zo. Terwijl ik de eerste dagen vaak wakker lag bij ieder geluidje. En nou ja OK bij de geluiden van de disco aan de overkant.
Mijn vriendin R ondernam de langste verste reizen met niet meer dan een middagje voorbereiding. Die laatste middag voor de dag van vertrek nam ze meestal vrij. Maar als je zo’n middag wel met haar doorbracht, shoppend in de stad voor ze naar Azië of Zuid-Amerika afreisde, wist je niet wat je mee maakte. Je rende vol stress van winkel naar winkel voor klamboes en shirts met lange mouwen of kampeerslippers en zaklantaarns. Als het tegenzat, moest ze dan ook nog even wat vaccinaties halen.
En dan ging het eigenlijk altijd goed verder, op vakantie. Nou ja dat niet maar dat had dan meestal niet met de voorbereidingen te maken. Ze was en is een heel ervaren reiziger.
Maar die stress he … ?
Het is niet makkelijk om alles los te laten, voor de vakantie.
Als je ook nog een gezin hebt, en je moet voor al die kids inpakken, en denken aan hun speelgoed en medicijnen en luiers en zalfjes en drie soorten tandpasta wordt het nog iets erger. En snacks voor onderweg. En hun knuffels en alle ipads en opladers en gedoe.
Daar komt bij dat we allemaal zo hard werken. Nog een tikje harder vlak voor de vakantie natuurlijk, om ‘het allemaal af te krijgen’. Zelfs al gaan we maar een weekje weg. Of zelfs al gaan we niet weg!
Dat betekent dat we helemaal instorten op de avond na onze laatste werkdag. Als we eigenlijk nog moeten inpakken en langs de winkel, ja.
Zo gaan die dingen.
Ik zou toch zeggen: LET IT GO.
Als je maar die luiers, medicijnen, knuffels, telefoonoplader, paspoorten, tickets en een portemonnee hebt, dan komt het wel goed. Nou ja – mits je hebt gezorgd dat iemand de kat eten geeft. Maar bij mij is dat geregeld, zie onder.
Fijne vakantie!
[voor de kwaadwillenden, en dat ben jij niet weet ik, wij hebben een inwonende oppas die thuis blijft 🙂]
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
En dan heb je ook nog die figuren die juist vakantie, werken vinden. Zie https://voorweb.wordpress.com/2017/04/03/vakantie-of-werken/
Hahahaha en dan stiekem op een kladblokje TOCH bloggen he?! Ik begrijp het helemaal!!
Oefff, vervelend die stress. Gelukkig heb ik daar nooit last van! Fijn vakantie!
🙂
Heel herkenbaar. Toch wens ik je een hele prettige en ontspannen vakantie toe ☉
Haha. Het lukt redelijk! :))
GENIET ER VAN!!!!
Thanks Fred!
Ook voor jullie: Een hele fijne stressloze vakantie!
dankjewel!