Ik ben jammerlijk aan het falen in mijn poging om mee te doen aan Peter’s uitdaging. 5 min wandelen per dag, had ik gekozen. Is niet gelukt.
Ik had, geloof ik, ook niet de juiste motivatie. Het werkte toch niet zo goed, kiezen uit een lijstje met uitdagingen van andere mensen.
Maarrrr. Ik ben mijn eigen uitdaging aangegaan. Ik ben inmiddels aan mijn derde dag niet-snoepen begonnen.
Heb ik al eerder gedaan, zo’n afvalregime.
Toen ik net in Turkije woonde, besloot ik af te vallen. De VS-kilootjes, zeg maar (we hadden 3 jaar in de VS gewoond). F. en ik volgden een tijdje het South beach dieet. Met succes.
Maar inmiddels zijn de verdwenen VS-kilootje teruggekomen in de vorm van repat-kilootjes. Stresseten of zoiets. Of misschien gewoon de natuurlijke weg: als je meer eet dan je verbrandt, kom je aan. Simpel.
Hoe dan ook: ze moeten er af. Niet veel! Maar een paar. Net iets gezonder. Voel ik me beter bij.
Ik weet dat ik het kan – ik heb het eerder gedaan.
Is het makkelijk om alle snoep, koek en snacks te laten staan? Nee.
Maar ook niet supermoeilijk.
Dat wil zeggen, ik ben gemotiveerd. Het is niet heel groots. Ik weet waarom ik het doe.
Mijn geheim is dat ik mezelf een schouderklopje geef als ik weer iets NIET gegeten heb.
Ik bespeur bij mezelf de neiging, de zin, de craving om iets te eten waarvan ik heb besloten dat ik het niet moet doen. En dan doe ik het niet. En dan ben ik trots op mezelf.
En dan neem ik nog maar een sterke kop thee en een handje amandelen. 😉
En ik weet inmiddels uit ervaring: het lijkt een onneembare berg als je zegt: ik ga 5 kilo afvallen of: ik mag 3 maanden niet snoepen. Dus dat doe ik niet. Te grote uitdagingen maken je gek en moedeloos. Voor je het weet denk je: ik neem dat taartje. Ik ga het toch nooit halen.
Dus dat doe ik niet, die berg. Ik heb geen doelstellingen anders dan dat ik het gewoon probeer.
Ik neem de berg stapje voor stapje. Dag voor dag.
Op een dag denk je bij jezelf: hee, ik houd het al 5 dagen vol! 10 dagen! 14 weken!
Op een gegeven moment merk je zelfs resultaat. Dat is nog mooier natuurlijk. Maar ik heb daar geen verwachtingen over. Want ik weet dat iedere dag op de weegschaal staan me gek maakt.
Doe ik dus niet.
Wat ook helpt is om voor mezelf duidelijke ja/nee’s te stellen.
Ik mag geen snoep, geen koek, geen chips. Maar ik mag wel rauwe nootjes. Af en toe een boterham met nutella als het zo uitkomt, voor de lunch. Mijn ontbijt (zelfgemaakte cruesli met noten, kokos en honing en met yoghurt) mag ik gewoon eten net als altijd.
Ik ben kortom wel lief voor mezelf. Maar ik denk wel eerder: ik heb eigenlijk genoeg gehad. Of: ik laat die tweede boterham lekker zitten.
Ik kan dit.
Jij ook, hoor. Niet makkelijk. Maar ook niet onmogelijk.
(niet dat ik vind dat je moet afvallen. kom zeg. je bent OK zoals je bent! snoepen is lekker en friet ook en chips en chocolade. geen enkel schuldgevoel bij nodig!)
Elja Daae
Latest posts by Elja Daae (see all)
- Het begin van de twijfel - 4 december 2019
- Waarom gratis werken geen probleem is (behalve dan om die ene reden) - 2 december 2019
- Bloggen: hoe meer je het doet, hoe meer het wordt - 22 november 2019
Go go go, Elja! Ik hou het voorlopig bij wandelen, alleen doe ik dat vaak weer zo lang dat het erover bloggen erbij inschiet 😉 Zeker als er nog een boek wacht. Komt goed.
Bij Babauta gaat het allereerst om iets nieuws (positief) aan te leren. Pas later komen er oefeningen om iets af te leren. Want dat is veul moeilijker…