Soms ben je die ander. En dan denk je bij jezelf: het kan verkeren. Want meestal heb je geluk, gelukkig, met de dingen. Meestal hoor je bij de grote groep waarbij de dingen goed aflopen. Maar soms ook niet. Dan ben je opeens die ander.
Ik bedoel dit: toen mijn tweede zoontje een week oud was, werd hij ziek. Heel ziek. We moesten met spoed naar het kinderziekenhuis in Boedapest, waar we woonden. Als rijke buitenlanders kregen we een eigen kamer. Het was niet het soort ziekenhuiskamer dat je in Nederland ziet, maar het was wel een eigen kamer. Ik realiseerde me dat ergens wel, dat dat bijzonder was, maar ik was zo in de stress over mijn babietje dat het niet echt goed tot me doordrong.
Maar de volgende dag was hij buiten gevaar. En mochten we hem weer meenemen naar huis. En toen zag ik opeens dat al die andere ouders met hun zieke kindjes op een grote, oude zaal zaten. Naast de bedjes. Terwijl we naar buiten liepen, was ik zo opgelucht en blij. En realiseerde ik me tegelijkertijd dat wij ook die ander hadden kunnen zijn. Die andere ouders, die achterbleven.
Laatst had ik dezelfde ervaring. Een familielid lag plotseling in het ziekenhuis. Het was enorm schrikken, maar gelukkig ging het al snel wat beter met haar. Maar op haar zaal was een hele zieke mevrouw met wie het niet beter ging. Opeens was er paniek en moest ze naar de Intensive Care. Haar bed werd weer weggehaald en haar familie nam haar spulletjes mee. En opnieuw was ik me er van bewust dat ik dit keer niet die ander was.
Maar het punt is: je wordt altijd een keer die ander. En die keer was vandaag.
Ik was opnieuw plotseling in het ziekenhuis, voor iemand die me dierbaar is. Voor zover ik nu weet, komt het goed. Even afwachten allemaal. Maar er was zo’n moment dat ik op de gang zat terwijl er paniek in de ziekenhuiskamer was en alle artsen en verpleegkundigen aan het rennen waren. En ik op de gang zat te trillen en stond te bellen met familie. En dat ik de blikken in de ogen van andere mensen zag. Van de patiënten en hun familieleden.
Ik zag ze denken:
Gelukkig zijn wij deze keer niet de ander.
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
- Anoniem bloggen bestaat straks niet meer echt - 3 april 2023
Ik lees gelukkig dat het allemaal goed is gekomen, maar schrikken is het wel. Mooi geschreven.
Dankjewel! Ja, het gaat weer de goede kant op. phew.
Sterkte Elja. En prachtig beschreven!
Dankjewel! Het is allemaal goed gekomen. Maar het was enorm schrikken.
Wat mooi gezegd. Sterkte daar, ik duim op een goede afloop.
Dankjewel Petra! En dank voor het regelen van het project en dat HTML-gedoe.