Ik werk al 4,5 jaar voor Frankwatching. Maar toch word ik nog zenuwachtig als ik een artikel schrijf voor Frankwatching. Dan moet het opeens perfect zijn.
Raar, he.
Voor iemand die iedere dag blogt helemaal.
Het gevolg is dat ik soms maanden nadenk over een artikel. Zo ben ik bezig met een artikel over bloggen. Je zou zeggen: dat schudt ze zo uit haar mouw. Maar nee.
Ik zit eindeloos te dubben over de insteek. Zus of zo? Hier of daar? Die of die? Zo of toch anders? En over de inhoud. Hoewel het helpt als je de insteek en de titel in ieder geval hebt, merk ik.
Gelukkig had ik opeens inspiratie voor een ander artikel waar ik al maanden over zat te denken. Over webinars. Want na twee jaar webinars organiseren als Frankwatching Webinars weet ik daar toch wel echt veel van. En kan ik daar makkelijk over schrijven.
Het gekke is: opeens is het er dan. In een uurtje heb ik het hele verhaal opgeschreven. Nog een uurtje of twee poetsen en schaven en klaar! Helemaal goed.
Gek, he. Dat schrijven voor een groot publiek zo verlammend kan werken. En dat zo’n artikel dan opeens toch uit je toetsenbord vloeit.
Magisch is het.
PS Volgende week komt het live!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Spannend!
En ja, heel herkenbaar. Ik heb het vooral met mijn nieuwe blog (achter de schermen). Maar vandaag had ik het met de blog op VrouwOnline waar ik al meer dan 8 jaar voor schrijf. Omdat het de laatste was. Wat zeg je dan?
Ik heb er 9 uur over gedaan… Maar… hij staat er!
Dat je je daar druk over maakt, ik lees daar nooit. 😉
(Ken de naam, maar om de een of andere reden trekt die me niet aan. Die Frank watched wat mij betreft maar een eind heen. En ik vermoed dat het iets met marketing heeft en dat stoot me ook af.)