
Ik zit veel na te denken over de vraag wat nou moeilijker is: zzp-en of in loondienst. Mijn conclusie is toch een beetje: in loondienst. Maar het zelfde geldt voor de vraag wat ik nou leuker vind. Ook loondienst.
Het komt omdat ik soms terugdenk aan mijn werk als trainer en spreker en hoe ik door dat werk eigenlijk een beetje boven de wereld zweefde. Boven de hectiek en uitdaging van werken in een organisatie, als onderdeel van een complex systeem. Zo’n onderdeel was ik niet, als zzp-er.
Behalve toen ik 6 maanden onderdeel was van een team bij BZK. Toen voelde ik me ook onderdeel van het systeem. Dat vond ik zo leuk dat ik uiteindelijk solliciteerde.
Maar zelfs in die opdracht was ik toch ook weer niet helemaal: onderdeel van het systeem ik trok me weinig aan van anderen dan de persoon en het team voor wie ik werkte.
In loondienst ben je als een radertje tussen radertjes. In de zin dat al jouw acties impact hebben op anderen. En die van hen op jou. Als iedereen zich goed voelt en hetzelfde doel nastreeft, kun je bergen verzetten. Maar gaat er ergens iets haperen, moet iedereen gezanelijk werken aan een oplossing. Of worden er nieuwe doelen gesteld, dan moet je kijken welke radertjes welke kant op moeten draaien, hoe hard en op welke manier.
Dat maakt het zowel leuk als gecompliceerd. Organisaties vormen systemen. En zijn zelf weer radertjes binnen andere systemen, die allemaal bewegen. Soms allemaal de andere kant op.
ZZP-er zijn klinkt voor mensen in loondienst als iets moedigs: alleen werken, zelf op zoek naar klussen, geen zekerheid.
Maar de andere kant is dat je vrij bent om te doen wat je wilt (zolang je genoeg geld verdient). Niemand verandert jouw doelen of verzint wat je moet doen.
In mijn geval kon ik hele dagen schrijven en lezen, om vervolgens een of twee keer per week op te komen dagen bij een opdrachtgever om een training te geven. En daarna die organisatie dan weer uit te gaan, zonder dat het systeem effect had op me.
Precies hetgeen dat begon te schuren, na al die jaren. Ik wilde er onderdeel van zijn. Meer impact hebben.
Geen spijt van. Nog nooit zo’n steile leercurve gehad. Het enige dat ik mis is af en toe een volle dag besteden aan lezen en het maken van een presentatie … dat was toch echt een voorrecht!
7/1000 (volgens mij heb ik een dag overgeslagen! uhoh)
- Inspiratie - 14 februari 2025
- Mac - 13 februari 2025
- Just do it - 12 februari 2025
Hoi Elja, ik herken wel wat je schrijft. Al werk ik als ZZP-er altijd heel veel samen (en ben ook niet meer ‘zonder personeel’).
Vooral denk ik dat ik al heel lang niet meer geschikt ben voor loondienst (voorzover ik het ooit was). Mijn eigen kompas is altijd leidend (geweest) boven dat van een organisatie of werkgever. Op teamniveau komt dat wel goed, maar niet in de massatraagheid van grotere structuren. Je werkgever heeft me in het verleden ook wel eens gevraagd in dienst te komen, ik heb ervoor bedankt, beter voor hen en voor mij vond ik. Hoe ervaar jij dat?
Ik ervaar op momenten wel wat twijfel, Ton.
Het leuke van een grote organisatie is dat je zoveel slagkracht en massa hebt. Dat er zoveel mensen zijn om dingen te doen. Dat je veel meer kunt aanpakken en bereiken als je met veel mensen bent en je facliteiten hebt – al is het maar een IT-helpdesk en vergaderruimtes. Zoals je met je team al ervaart dat 1 + 1 = 3, kun je dat effect onevenredit vergroten in een grote organisatie. Want je hebt niet alleen een team om dingen mee te doen, maar een andere teams, afdelingen, directies, organisaties. In mijn geval zelfs een hele overheid. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Het lastige is alleen wel zoals jij zegt (of waar ik denk dat je op doelt) dat een grote organsatie alleen echt goed werkt als de structuur werkt. Als de juiste radertjes wel op de juiste plekken zitten en lekker draaien. En hoe groter de organisatie, hoe meer dat vraagt van die structuur. Ik weet niet hoe dat in een bedrijf werkt (het is erg lang geleden dat ik een bedrijfsradertje was), maar in een organisatie waar de politiek de koers bepaalt, is dat een uitdagende opgave. Soms denk ik dat het ook komt omdat een bedrijf een duidelijkere output heeft, dat dat de structuur ook makkelijker maakt. Omdat iedereen begrijpt wanneer een bedrijf doet wat het moet doen: dan wordt er winst gemaakt.
Bij de overheid werkt dat anders. De output is niet zo duidelijk, omdat die vaak vele vormen hebben en zelfs de vraag wanneer er ‘winst’ of succes is niet helemaal duidelijk is. Dat vraagt meer van die structuur. En meer van de radertjes. Want je kunt soms alle kanten op, binnen de doelen van de organisatie. Maar soms ook juist helemaal niet. En ik kan me voorstellen dat dat precies is wat jou niet aantroke.