Er gingen de afgelopen dagen zoveel dingen door mijn hoofd. Ik zag zoveel gebeuren, was blij, was zenuwachtig, grote en grootse momenten, lessen, ideeen, conclusies. Op mijn werk. Thuis. Alles bij elkaar. Maar net als ik mijn post van eergisteren ge-on-publiceerd heb, kan ik hier niet delen wat door me heen gaat. Omdat het niet aan mij is om dat allemaal te delen. Wat niet van jou is, kun je niet delen (tenzij je toestemming hebt).
Met als gevolg dat ik echt geen idee heb waarover ik zou moeten bloggen. En dat is toch nog niet zo heel vaak gebeurd in de afgelopen, pak hem beet, 282 dagen.
Het is een gek gevoel om 100 dingen te denken, en heel veel te voelen, en ze niet op te schrijven. Aan de andere kant zag ik aan jullie comments dat ook dat hoort bij het proces van bloggen – vooral van veelbloggen denk ik -. Dat je je grenzen ontdekt. Soms door er eerst overheen te gaan. En soms door gewoon op tijd te stoppen.
Zoals vandaag.
- Zoals ik al zei - 2 april 2021
- Wandelen tot je een ons weegt - 28 maart 2021
- Over aanhang, blogangst en schrijven als een camera - 24 maart 2021
Zoals je zegt, “het hoort erbij”.
dikke knuff
🙂