Ik was zwemmen vandaag. Iedere vrijdag doe ik dat. Maar vandaag had ik een probleem: ik was mijn zwempak kwijt, dus ik moest in bikini. Vond ik niet leuk. En terwijl ik me een beetje geïrriteerd omkleedde realiseerde ik me dat ik weliswaar ouder word, maar niet altijd wijzer.
Het probleem was dat ik me van tevoren al ergerde. Mijn bikini heeft namelijk allemaal draadjes met kraaltjes er aan. Het is een stom groot ding en ik begrijp niet wat me bezielde het te kopen.
Ik weet nog wel precies wáár het was. In de VS, op vakantie met de camper, in een dameswinkel in een oude kerk langs een weg ergens in het prachtige Door County. Een van de weinige stukje VS die ik heb gezien toen we er woonden.
Mijn jongste was nog niet eens geboren, dus het moet een jaar of 8 geleden zijn geweest. Ik was nog jong, zeg maar. En toch kocht ik dit wanstaltige ding. Tsssk.
Anyway. Ik trok het uit de kast en realiseerde me direct al dat ik me er aan zou gaan ergeren tijdens het zwemmen. Ik ben een vrij serieuze zwemmer die geeft om haar slag, haar tempo, haar lijn en dat soort onzinnige dingen. En zo’n bikini is net zo irritant als zwemmen zonder bril en badmuts.
De 40+ mindset
Toevallig had ik mezelf eerder deze week ook al betrapt op een nogal inflexibele mindset. Ik ging ergens heen en vond toen ik aankwam niet wat ik verwachtte. Terwijl ik naar de plek liep waar ik moest zijn viel ik van de ene verbazing in de andere. En de hele tijd had ik oordelen en vooroordelen en gedachten over die plek.
Zelfs terwijl ik ze had, verbaasde ik me over mezelf. Zo inflexibel! En hetzelfde had ik vandaag. Ik begon morrend aan mijn trimzwemles, zuchtend en klagend over die bikini. Die natuurlijk inderdaad omhoog, omlaag en overal naar toe kroop zodra ik zwom. Met extra weerstand door die stomme touwtjes. Maar waarvan ik binnen 5 minuten ook totaal vergeten was dat ik hem aan had. Ik had het veel te druk met borstcrawl en waterpolocrawl en allemaal andere moeilijke zwemslagen.
Pas toen ik thuis was dacht ik: ik word er zo een. Arghhhh!
Zo eentje
Zo een? Ja, zo een. Ik kom ze steeds meer tegen. Vrouwen van mijn leeftijd die zuur naar de wereld kijken. Inflexibel. Beetje bozig ook, soms. Ontevreden.
Ik snap het wel: als je meer dan 40 jaar leeft ga je zien dat niet alles rozengeur en manenschijn is. En je hebt misschien veel minder grote, leuke gebeurtenissen om naar uit te kijken. De liefde van je leven ontmoeten, een huis kopen, carriere maken, kinderen krijgen … het zijn allemaal dingen die hoogstwaarschijnlijk al achter je liggen. Niet voor iedereen natuurlijk, maar voor het gros van ons wel.
Ik merk het aan de feedback die ze geven, aan mij of anderen. Aan hoe ze reageren op het succes van anderen op social media. Aan de manier waarop ze laten doorschemeren hoe ze over anderen denken.
Het punt is dat hoe je je voelt over jezelf en je leven enorme impact heeft op hoe je je gedraagt. Je gevoel bepaalt je gedrag. Maar je gedrag bepaalt weer hoe anderen zich naar jou gedragen. En voor je het weet zit je in een vreselijke, zure cirkel. Brrr.
Zuur of zoet
Ik ben niet zo verzuurd hoor. Integendeel. Ik merk dat het best zoet en lekker is om over de 40 te zijn. Weliswaar gaan mijn ogen achteruit (SHIT) maar er is ook zoveel rust in over de 40 zijn. Ik hoef me niet meer te bewijzen (als ik het ooit al geprobeerd heb). Ik ben goed in ‘nee’ zeggen. Ik weet dat heel veel dingen onbelangrijk zijn en heel veel kleine dingen juist belangrijk. En ik heb steeds meer vriendinnen die ouder en wijzer zijn dan ik.
Maar eerlijk is eerlijk, al die mooie levensgebeurtenissen brengen ook veel mee. Kinderen, baan, man, huis, denken over de toekomst, familieleden die ouder worden en waar de rollen om gaan draaien. Verbouwingen, nieuwe scholen, pubers, hypotheken, pensioenen, carrière-stappen en tijd vinden met je ega om samen te zijn. Het is best druk.
Omarm die bikini!
Maar die drukte is een voorrecht. Het is makkelijk om dat te vergeten, als je een baantje zwemt met je stomme opkruipende bikini met al die touwtjes. Het is makkelijk om te vergeten dat het leven zó voorbij is en dat je je maar beter druk kunt maken om belangrijke dingen.
In dat kader luisterde ik een prachtige podcast met een interview met Elizabeth Gilbert, de beroemde en geliefde auteur. Zij verliet haar huwelijk om samen te gaan wonen met haar grote liefde – tevens haar beste vriendin. De vriendin lag op sterven en had nog maar 18 maanden te leven.
Gilbert is een spiritueel mens. Ze probeert het leven te omarmen en haar mooie én trieste verhaal een plek te geven en te zien als nieuw startpunt. Ze straalt zoveel geluk en blijdschap uit, zelfs als ze verdrietig is, dat je niet anders kunt dan geloven wat ze zegt.
Bovendien is Gilbert 5 jaar ouder dan ik. En toch heeft ze – na haar veertigste – nog zoveel meegemaakt, bereikt en gedaan en is ze duidelijk niet van plan om het bijltje er bij neer te gooien. Net als ik. Het leven is pas net begonnen.
Ik denk niet dat zij zich zou hebben geërgerd aan die stomme bikini. Misschien zou ze meer focussen op het blije feit dat ze lekker kon gaan zwemmen, ook al was ze haar zwempak kwijt.
En dat deed ik uiteindelijk ook!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
En om na alle vorige alternatieve zienswijzen nog eentje: het fijne van ouder worden is soms ook de je beter weet wát je prettig vind en dat prettig voor uiterlijk vertoon mag gaan. Heerlijk, maakt de boel een stuk overzichtelijker. En eerlijk gezegd, ik denk dat de eerste persoon die nooit moppert, oordeelde of baalt (al was het maar in haar hoofd) nog geboren moet worden ?
Hoi Margot! Ja, dat is ook zo, iedereen moppert wel eens. Het is ook een goede uitlaatklep, een beetje mopperen tegen jezelf. Maar als je gaat mopperen tegen anderen en/of over die anderen, wordt het toch een beetje anders. Dan breng je alleen negativiteit de wereld in. Ik probeer er op te letten maar het lukt niet altijd.
Jij en verzuurd? Dan ken ik toch een heel andere Elja 😉
Je bent gewoon lekker reflectief bezig, en dat is volgens mij waar het om draait.
Bewust zijn van je eigen (onbewuste) reacties op de alledaagse continu aan verandering onderhevige werkelijkheid (om je heen en in jezelf) en daar dan van leren en willen groeien.
Pas als je daar geen gehoor meer aan geeft dan ga je in mijn ogen verzuren. Maar dat zie ik bij jou niet gebeuren.
Oh, en voordat je die bikini de deur uitdoet (als dat nodig mocht zijn), niet eerst vergeten een nieuw zwempak aan te schaffen 🙂
Hihihi goede tip Peter! En dank. <3 Maar ik heb mijn supersnelle zwempak inmiddels weer gevonden 🙂
Wat je vergeten bent te melden: Die acht jaar oude bikini past gewoon nog. Hulde, petje af en goed bezig!!
En volgens mij heb jij niet het karakter om te gaan verzuren. Dat zit er vaak al van jongsaf aan in.
Haha! Ja dat is waar Rianne! Woohoooooo!!
Dat ik me afvraag waarom dat ding nog in je kast zwerft..
Ik ben een stuk jonger maar het leven is ‘lastig’ genoeg zonder kleren die niet hoe blijven zitten.
Ik ben nogal opruimerig. Als het niet bevalt gaat het met dezelfde vaart er weer uit
Nou, toevallig heb ik vanochtend mijn kledingkast uitgemest. Je hebt helemaal gelijk. Weg met dat ding.