Mijn stiefmoeder belde vandaag om te checken wat mijn zoontje lekker vindt om te eten. Voor als hij komt logeren.
Ze weet het wel, de voorkeuren, maar ja, het verandert wel eens, vooral als ze zo klein zijn. En bovendien zijn het er drie. Ze houdt inmiddels een lijst bij, volgens mij. Want dan houdt die weer van vlees maar die niet, en dan is het opeens andersom.
Mijn moeder wilde voorafgaand aan een dagje bij haar thuis weten wat de jongens wilden drinken. En om F. het juiste biertje voor te kunnen zetten was er overleg gepleegd met de mevrouw van de winkel.
Ze baalde dat ze ‘maar 1 liter’ melk had gekocht en dat die halverwege het diner op was. Volgende keer ging ze er twee kopen. Al mijn betuigingen dat mijn kinderen thuis ook gewoon water drinken aan tafel, ten spijt.
Mijn schoonmoeder heeft de oudste kleinkinderen te logeren, na afstemming over wat ze zouden gaan doen en hoe. Of mijn helft van de oudste kleinkinderen wel van gekookte worteltjes hield, vroeg ze zich af vanmiddag, want die gingen ze eten. Ik bleef vaag. Haha! Wanneer ze dit leest is ze er inmiddels achter van niet, vrees ik :)).
Mijn moeder had zondag heerlijk stoofvlees gemaakt. Of ik haar zuurkool toch niet lekkerder vond, wilde ze weten. Ik moest toegeven dat ik haar zuurkool nog lekkerder vond dan haar stoofvlees. Mijn moeders zuurkool is te gek, namelijk.
Moeders! Of ze nou schoon-, stief- of zonder streepje, oma of omi zijn…sommige dingen veranderen nooit. <3
PS Foto = bietensoep van mijn moeder. Met bieten uit de moestuin!
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
Heerlijk! Zowel de letters als de beelden 😉
En zo waar.
Anecdote: Ik maakte toen ik in Turkije woonde zuurkool zelf – werd lekker. Daarvoor belde ik mijn moeder niet op maar zocht ik in oud Hollandsche receptenboeken (cdeau gekregen bij mijn huwelijk, net als Turkse trouwens, waarvan er een op d everboden lijst stond, kwam ik achter, toen ik hem nonchalant op de hoedenplank van de auto had liggen, maar ik dwaal af – en ik ruik een blog 😉
Mijn moeder had nooit zelf zuurkool gemaakt, in ieder geval voor zover ik weet. Maar wel Hachee, en hoe, mijn grote favorriet. En ook al had ik haar recept nauwkeurig opgeschreven in een klein notitie boekje, bijna altijd beld eik haar evn om de stappen door te nemen, omdat de mijne nooit zo lekker werd als de hare. Haar Hollandsche maaltijden met draadjesvlees en of gehaktballen (wel altijd mager nooit vet, dat was teen haar prinjcipes 😉 waren erg in trek, ook bij mij trouwens, ook al was ik vóór Turkije fervent vegetarier geweest, dat is een vand e dingen die ik daar opgegeven heb 😉 Ik mis haar, en haar maatlijden ook enomr. Gelukkig leeft mijn vader nog, die overheerlijke soepen kan maken en dat met zijn 84 jaar nog steeds doet. Meestal in hoeveelheden van een weeshuis, of toch in ieder geval een liter of 10. Als hij niet meevart met mijn broer en die grote pan meeneemt voor de eerste avond aan boord, dan vriest hij het in kleinere porties in. En zo krijg ik bijna altijd een bakje van een van zijn beroemde soepen mee, want of het nou Kerry, groente, erwten, kippe of tomatensoep is, of zoals van de week bruine bonensoep, ze zijn allemaal even lekker. En heel soms maakt hij hachee, zoals oma ze maakte;
Dank voor het delen. Jou lezen brengt mij bijna altijd weer aan het schrijven, ook daarvoor dank 😉
Ik moet lachen als ik je reacties zie, dank denk ik: ze blogt eigenlijk! Lekker, iemand die soepen maakt en weggeeft. Ik heb volgens mij in Turkije ook zuurkool gezien? Of was dat Hongarije…soms weet ik het niet meer.