Was spijkerbroek aan het shoppen vrijdag. Om 10:00, toen de winkels opengingen, stond ik op de stoep.
Ik haat spijkerbroeken kopen.
Tegenwoordig nog meer dan anders.
Dat komt: ik wil graag een boot cut model. En ik wil ook graag een paar cargo pants, maar dan leuke, zoals ik jaren lang gehad heb. Maar noch bootcut spijkerbroeken noch cargo pants zijn in de mode.
Ik heb mode nooit begrepen. Al vanaf dat ik een tiener was. Ik snap niet waarom je anderen zou laten vertellen wat je leuk vindt en wat je aan wilt en wat je moet kopen, op basis van de grillen en grollen van een of andere modegoeroe. Wat een dikke, dikke onzin.
Ik weet wat ik mooi vind. En ik weet waar ik me fijn bij voel. En dat wil ik aan. Punt.
En dat is, helaas voor mij, niets skinny (het woord alleen al! Zo tekenend voor de mode business).
Gelukkig liep ik per toeval langs een Levi’s winkel.
Ik kocht vroeger (toen al mode-avers) mijn oude Levi’s spijkerbroeken op het Waterlooplein in Amsterdam. Jongensbroeken. Afgedragen. 15 gulden. Helemaal te gek. Daar voelde ik me happy in. Met of zonder gaten er in.
In het grote warenhuis waar ik vrijdagochtend was en bij het Zweedse kledingmerk waar ik was, paste ik niet eens in de maat die ik dacht te hebben. Zo fijn. In een pashokje met een maat die groter is dan je dacht te hebben en dan de broek dan niet over je bovenbenen krijgen. Daar wordt een mens echt gelukkig van. Leuk. Shoppen.
In het ander warenhuis waar ik tussen de mannenbroeken naar cargo pants zocht (ik schaamde me wel) wist de verkoopster niet eens wat het was. Ze herhaalde de term alsof ze ze nog nooit gezien had.
Zo oud en onhip ben ik, dat cargo pants niet eens in haar vocabulaire voorkwamen.
Het meisje in het andere warenhuis dat mij een spijkerbroek in probeerde te praten die ‘Super Skinny’ heette maar volgens haar niet zo Skinny was, vertelde dat ze voor modellenwerk af moest vallen.
Je had haar moeten zien. Dat je zo’n meisje vertelt dat ze af moet vallen, geeft aan hoe de term ‘model’ aan inflatie onderhevig is geweest. Mijn god.
In de Levi’s winkel was een superaardige verkoopster. Ik begon, een tikkeltje opgelaten inmiddels, over boot cut en ze zei zonder na te denken: natuurlijk. Light wash? Donker? Zwart? Welke maat?
Dus ik zei de maat die ik net had gepast en waar ik niet in kwam. Ze begon te lachen (op een aardige manier). Nou, zei ze, dat is denk ik een beetje groot.
Ze bleek gelijk te hebben. Ze gaf me later zelfs nog een maat kleiner dan ik had aangedurfd (dan zijn de plooien weg, zei ze, kijk, it takes a pro) en hij zat super.
Hoe blij was deze klant?? Heel blij. Ik ben niet skinny. Ik ben curvy, zegt de Levi’s. Zo is het! Curvy.
Niets mis met curvy.
In het magazine van de zaterdagkrant las ik de volgende dag dat de modebranche probeert de rechte spijkerbroek en de flare weer terug te brengen. Maar dat mensen geen afscheid willen nemen van de Skinny.
Net zo als ze, las ik in hetzelfde magazine, geen afscheid nemen van die belachelijk jonge, belachelijk dunne modellen op de catwalk en in de reclamecampagnes als ‘model’. Vervang ‘model’ door ‘rolmodel’ en denk er nog eens goed over na, zou ik willen zeggen, dames en heren modegoeroes en modemerken.
Ik zou zeggen, lieve consument: doe dat lekker, afscheid nemen. Kies lekker, zoals ik al mijn hele leven, voor wat jou past. Laat mode links liggen. Doe gewoon je ding.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Helemaal mee eens. Schreef er zelf over als reactie op het nieuwe Inspiration Magazine van de Bijenkorf vanuit het perspectief van “50plusmeisjes”. Ook zo’n dingetje…. http://de50plusmeisjes.nl/inspiration-van-de-bijenkorf-ook-voor-50plus-meisjes/
Ik kon uit je stuk niet opmaken wie die mevrouw op de cover nou was maar inderdaad, waarom alleen oudere mannen en geen oudere vrouwen (ouder dan 25!).
Ik vrees soms dat het door ons, vrouwen, komt. Wij zijn de grote geldverstrekker met zijn allen. Wij zijn de doelgroep van al die onzin. Wij zijn de mensen die zich gek laten maken door al die 16-jarigen in veel te dure en dunne kleding. Wij zijn de doelgroep die kennelijk graag oudere mannen ziet maar niet graag vrouwen met een maatje meer (dan maatje-onzin) of ouder dan 25. Want als we het echt belachelijk zouden vinden, zouden we NU ophouden met ons geld uit te geven bij al die merken en al die winkels. Vote with your feet, toch? Maar dat doen we niet. Als modeslaven blijven we er kopen. 🙁
Spijkerbroeken zijn het ergst van allemaal! ik ben flink curvy en wil geen skinny broek, alleen al omdat ik de naam belachelijk vindt. Overigens wel handig bij dunne kinderen. Mijn zoontjes skinny’s zitten zo ‘wijd’ dat het net lijkt alsof hij normale benen heeft in plaats van spagetti sliertent! ha!
Maar goed, Levi’s bootcut is fijn… erg fijn en ook handig online te bestellen (en terug te sturen) en trouwens, de maat is de afgelopen jaren ook gelijk gebleven! pfffff (van de broeken dan he, over mijn eigen maten doe ik online gen verslag :-)). Volgens mij verkopen ze daar ook wel cargo pants.
Echt??? Ik ga online kijken. Want ik weet nu wat mijn maat is en wat ik moet hebben….yayyyyy……
Mijn oudste zoontje heeft ook zo’n skinny en bij hem is hij niet skinny. Haha.
Ik ben wel benieuwd naar je Echte Maat, ik bedoel, zoals je nu bent A.! Lang geleden IRL!
Hoop dat ze jouw model ook online hebben, maar vast wel! En mijn echte maat… als student + 5 kg zwangerschapsvetjes (jaha, nog steeds, ook al wordt de jongste bijna 5). Dus afhankelijk van wat ik aan wil nog dezelfde maat of net een maatje groter als in 1999, das denk het laatste jaar van ons samen in PA…… valt reuze mee….. ☺
5 kilo. Ik vind het nogal netjes. !! 🙂
En het BOEIT NIET. Dus. Ik ga kijken of ik het kan vinden, eerdere zoektochten online leverden alleen mannenbroeken op. En die wil ik wel kopen maar weet de maten niet.
Is ook zo….. heb je wehkamp al geprobeerd. …. daar heb ik de laatste spijkerbroek gekocht. Al wel een paar jaar terug, want ik draag ze doordeweeks nooit, dus dan gaat het lang mee….
nee ga ik proberen maar lijkt me zo lastig dat ik dan meerdere broeken moet kopen (dus betalen) om ze te proberen terwijl je weet dat ze toch niet allemaal goed passen!
Er zijn geen matenstandaarden. Las eens een artikel dat die maten inderdaad ook aan mode onderhevig zijn. Maar waarom het formaat, van zo’n maat, dan juist steeds kleiner wordt, snap ik niet. Volgens mij gaan mensen daar nou juist Niet meer van kopen. Maar goed. Mijn spijkerbroeken koop ik het liefst bij Old Navy. Als we in de VS zijn koop ik groot in, zodat ik er minimaal een jaar mee vooruit kan. Enige nadeel is dat ik en mijn formaat niet altijd even stabiel blijven… Past zo’n broek opeens niet mer :s
VOlgens mij zijn die maten inderdaad niet standaard. En kennelijk moet je blij zijn als je in een kleine maat past? Maar ik vind het irritant en demotiverend. Je moet altijd eerst ieder model en ieder merk passen om te weten wat je maat is… pfff.
Heerlijk, Old Navy. !
Het mijne is het ook niet ;-). Ik heb alleen zeer exclusieve schoenen. Dat gaat al zeker 15 zo:. ik loop binnen, zoek een kleur uit de stalen, kies de leersoort (nubbuck als ik dat goed schrijf of iets ander wat ik altijd maar gewoon leer noem) en 2 maanden later krijg ik een telefoontje dat ik ze kan komen halen.
Heerlijk als je weet waar je moet zijn…dat gevoel is geld waard.