Het moet me van het hart: van die winkels. Van die winkels waar je binnen komt en niemand iets tegen je zegt. Niet eens: Goedemiddag!
Vandaag was ik in een schoenenwinkel. De dames zeiden niet alleen geen hallo, ze voerden op luide toon een gesprek over hun kinderen, problemen, iets heel persoonlijks.
Het was een vrij kleine zaak. De ene zat te eten. Haar bord stond op een van de displays. De ander stond erbij. Haar kop thee stond er naast. Op die display .
Er waren, nou, wel 5 klanten in de zaak. Ze hadden geen oog voor ons. Geen groet. Geen hulp. Geen blik waren we waardig.
In de winkelstraat waar ik was is enorme leegstand. Het is echt schrikken, als je ziet hoeveel er leeg is komen te staan in 1 jaar.
Dat lijkt mij reden om iedere klant serieus te nemen.
Maar goed. Misschien ben ik te Amerikaans geworden?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Om je aan dit soort gedrag te ergeren hoef je volgens mij niet te veramerikaniseren. Zou ik me ook dood aan ergeren. Je zou als winkeleigenaar (er van uitgaande dat de dames een gebrek aan betrokkenheid toonden omdat het niet hun eigen winkel is, maar ze ‘slechts’ in loondienst zijn) gewoon eens een mystery shopper moeten inhuren.