Gisteren de 4th of July Parade (zie ook de post van gisteren, en van morgen). Er is iets waar de rillingen van over mijn rug gaan, waar ik kippevel van krijg, iedere Parade weer. Namelijk de ijzeren wil en discipline van kinderen op het gebied van sport, muziek en andere zaken die we in Nederland toch vooral als ‘hobby’ beschouwen (in plaats van een mogelijke manier om carriere te maken en/of een beurs te krijgen en dus een goede opleiding).
Ik schreef hier al eerder over, over de commitment die mensen tonen, en over de drang om te excelleren. Ik heb daar soms ook mijn twijfels bij, dat pushen van kinderen om de beste te zijn.
Maar je kunt het niet helpen: het is waanzinnig om te zien. In de Parade lopen allerlei sport teams mee, vooral basketball en football, en de cheerleaders (een sport!! en geen makkelijke). En daarnaast zijn er majorettes en drill teams en de marching bands.
In de bloedhitte presteren ze. Marcheren, zonder lachje op het gezicht. Het klinkt niet leuk, maar het is toch echt wel indrukwekkend. Het mooiste is het team dat er ieder jaar weer zorgt voor geschreeuw en oes en aahs, de Jesse White Tumblers.
Het is niet alleen waanzinnig om te zien wat voor kunsten deze kids uitvoeren. Het is nog mooier als je bedenkt wat het betekent in hun leven. Kinderen uit slechte
buurten, met weinig toekomstperspectief, die makkelijk hadden kunnen belanden in een vicieuze cirkel van drugs en criminaliteit.
In plaats daarvan leren ze dat ze met discipline tot waanzinnig hoogte kunnen stijgen.
Het lijkt gewoon leuk, zo’n marching band. Maar er gaan strenge selecties vooraf aan al die teams. Wat het ook is, je komt er niet zo maar in. Je moet je bewijzen, hard werken, presteren op school (hoewel het schijnt dat er, voor echte talenten, wat oogjes worden dichtgeknepen).
Ik krijg kippevel van al die discipline. De drang om het goed te doen, om te presteren, om er bij te horen, om de beste te zijn. Ik ben zo niet, dat ik dingen opoffer. Nou ja, een beetje wel misschien (het kost soms best moeite om door te werken of #blogpraat door te laten gaan terwijl er zoveel gebeurt in je leven) (of iedere dag te bloggen :)). Maar niet fysiek. Niets voor mij, fysiek afzien.
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
Die discipline in de VS is in mijn ogen een beetje opgelegd, meer kadaver discipline. Geef mij dat af en toe hopeloze en nutteloze eigenwijze maar van onze landgenoten.