Mijn kinderen wilden graag naar het skatepark, na het eten. Een met de step en een met de longboard. Ik had helemaal geen zin. Maar ik wilde ze ook niet alleen laten gaan (wat als ze iets breken en er is niemand om ze te helpen?). Dus ik ging mee. En ik genoot. Want 30 minuten lang hoorde ik mijn naam.
Mama, kijk. Mama!
Mama! Mammmmaaa!
Mama, hier, kijk!
Kijk, mama, kijk? Kijk!
Ik kan het ook zo, mama, kijk!
Nu hier mama, nu hier, kijk! Zo!
Kijk mama, zo doe ik het, kijk!
Mama heb je me gezien?
Kijk! Zo mama, kijk!
Kijk naar mij mama, nu naar mij!
Nu zo, kijk mama, kijk!
Zag je het mama? Zag je het?
Nog 1 keer mama! Kijk!
Floepies zijn het. Ik hoop dat ze nog heel lang willen dat ik kijk.
Mama kijkt, dus ik besta 😉
Ja he? Dat is het! Ik word gezien.
Haha, die kleine van ons begon er deze week voor het eerst mee. Fijn om te weten dat het nog heel lang kan duren 😉
Ja … nog heel lang! 8 en bijna 11 zijn die van mij <3