Even een dagje geen blog, gisteren. Want mijn kies is getrokken. Overblijfsel van een verstandskies die 20 jaar later nog steeds schade veroorzaakte aan de kies er naast, omdat er een plekje op zat. Dat was meer een Plek geworden. Zucht.
Ik was zenuwachtig, maar ik wist dat het beter was. Ook al was er nog geen probleem, het was om problemen te voorkomen.
De tandarts waarschuwde me voordat ze begon nog even dat het mogelijk was dat er een zenuw doorloopt in de neusholte, en dat als dat zo is, een volgende ingreep nodig was. En toen durfde ik niet meer. Ze zette de stoel rechtop en ging het gesprek toch nog even aan.
We hadden het daar later nog even over, dat er zoveel veranderd is in het vak van tandarts. Of althans hoe ik de tandarts ervaar. Vergeleken met 40 jaar geleden en 20 jaar geleden.
Mijn tandarts dacht dat het vooral aan de manier lag waarop met patiënten om wordt gegaan. En ik denk dat dat klopt. Je krijgt als patient meer informatie, de patiënt heeft meer controle, en er is ook veel meer aandacht voor pijnbestrijding en angst en dat soort dingen. Voor overleg.
Vroeger kreeg je bijvoorbeeld altijd op je kop bij de mondhygiëniste en de tandarts. Soms dacht ik, als volwassene bij de tandarts, hoe raar dat is. Alsof ik kom om op mijn kop te krijgen. Het zorgde ervoor dat ik eigenlijk niet meer wilde gaan. Helemaal omdat ik altijd mijn best doe, met tandenpoetsen, maar altijd weg ging met het idee dat ik iets verkeerd had gedaan.
Tot ik, na onze tijd in het buitenland, een nieuwe tandarts had die uitlegde dat sommige mensen meer tandplak hebben dan anderen.
Opeens ging het over pockets! Ook nieuw voor mij. Het vak is ook technischer geworden lijkt het. Maar misschien is dat ook een voorbeeld van dat er vooral meer informatie wordt gedeeld met de patiënt.
Nou goed. Ik lag in die stoel en twijfelde.
UIteindelijk dacht ik: laten we het gewoon doen. Ik ben hier nu, ik ben er op ingesteld, het moet uiteindelijk toch … go.
Het deed niet eens pijn. De verdoving niet, de procedure niet en daarna nauwelijks. Meer soort tandspierpijn. Weliswaar stortte ik vannmiddag, een dag later, totaal in. Maar al met al is het OK.
Ik ben blij dat er iets veranerd is.
55/1000
- Zo verwijder je al je Facebookberichten en opmerkingen (en meer) - 19 april 2025
- Wat blogs leuk maakt - 18 april 2025
- Waarom je blogtitels beter moeten en ook waarom haast geen goed idee is - 15 april 2025
Geef een reactie