Gisteren had ik wel geblogd, vanaf mijn telefoon, maar het stelde niet veel voor. Het was alleen een titel en een foto. Diezelfde die hier nu boven staat.
De upload mislukte twee keer, vanaf mijn telefoon.
De upload mislukte ook vanuit mijn emotie en mijn gemoed en mijn gevoel en nou ja, al die dingen. Dus dat is OK.
De blog post van 25 december 2014 slaan we gewoon over. Het Kerstblog.
Kerst…wat is Kerst?
Voor mij is het samenzijn en het vieren van het licht dat nog beter uitkomt tegen de duisternis. Een feest dat al zo oud is als de mensheid zelf, waarin we onszelf er aan helpen herinneren dat na de winter de lente komt, na de regen de zon (of na de zon de regen, als dat is wat je nodig hebt, ik bedoel maar, er zijn landen waar het omgekeerde een zegen is).
Op zichzelf een prachtig feest.
Maar het jammere aan Kerst vind ik het eilandgevoel.
Alsof ieder gezin en iedere familie op een eilandje zweeft, dat soms nog wisselt per dag ook.
Vandaag mogen jij, jij en jij op mijn Kersteilandje. Morgen die, die en die. Kerst is Gezellig op je Eilandje, he. Gezellig Samen ten koste van al die andere mensen op de wereld.
De buren hebben hun eigen eilandje. Vrienden hebben hun eigen eilandjes. En heel veel mensen hebben helemaal geen eilandje. Of ze hebben alleen op de 25e een eilandje maar de 26e niet.
Ik weet niet. Ik heb het nooit leuk gevonden, dat Kersteilandje. Als kind al niet. En ook al heb ik een heerlijk eilandje, het is nooit compleet, bij ons thuis. Nog steeds niet.
Stomme Kersteilandjes.
Ik wil helemaal geen Kersteilandje zijn.
Tenzij er bruggen liggen. Naar al die andere eilandjes.
Ik wil een Kerstvasteland zijn waar iedereen zo naar toe loopt.
Kerstbruggetjes. Daar zouden er meer van moeten zijn.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Vergis je niet, veel mensen koesteren dat kersteilandje. Misschien omdat we met z’n allen op die 363 andere dagen in het jaar al zo veel “moeten”. (En ik ben overigens de laatste die daar iets van mag zeggen; heb mij ook twee dagen van de buitenwereld afgesloten, met supermarktpizza en foute televisie).
Saillant: je hebt misschien gisteren ook gelezen dat er momenteel een hausse is qua bedrijfjes aan wie je je kerstbezoek kan uitbesteden. Voor nog geen 30 eurie per uur gaat een wildvreemd persoon (van een firma met een opgewekte naam als Fleur je dag of Vertroetel je ouders) bij je vader of moeder onder de kerstboom zitten.
Nee! Niet Echt toch?? Maar het blijft iets geks, die feestdagen en die behoefte. Ik las in een tijdschrift iets over het belang van rituelen en de behoefte om het leven bijzonder te maken met behulp van rituelen en daar kan ik me in vinden. Maar dat buitensluiten, dat vind ik zo vreselijk. Ook omdat ik me als kind buitengesloten heb gevoeld.
Heel mooie gedachte, Elja.
Volgens mij zou jij het ideale kerstvasteland zijn.
Wat lief Peter!!