Zag net een kort interview met Dorian van Rijsselberghe.
Ik kende hem niet, tot een paar dagen geleden. Hij maakte grote indruk op me – zijn mensen echt zo down to earth? Waar halen die sporters toch de mentale kracht vandaan om te blijven presteren? Hoe komt zo iemand zo vriendelijk en zo lekker in zijn vel?
Wat een prachtig voorbeeld, voor ons – de rest.
Nog mooier was het toen de journalist hem vandaag vroeg of hij nu dan, nu hij goud had, eindelijk zijn geheim wilde vertellen. Hoe het nou komt dat hij al zijn concurrenten achter zich liet.
“Het is heel moeilijk.”, zei Dorian. “En ook heel makkelijk: Je moet gewoon je droom achterna gaan.”
Dat is inderdaad heel moeilijk. En heel makkelijk.
Het makkelijke is dat het makkelijk is om hard te werken als je doet wat je leuk vindt.
Het moeilijke is dat je wel heel erg moet geloven in je zelf. Dat je jezelf moet verdedigen tegen mensen die niet in jou geloven. Of voornamelijk niet in zichzelf (als we eerlijk zijn) en dat dan projecteren op jou. Je niets aantrekken van de geen-kop-boven-het-maaiveld-uit mentaliteit. JEZELF ZIJN.
Jezelf zijn.
Het verhaal gaat (begreep ik) dat Dorian toen hij tien was door zijn vader aan tafel werd gezet met pen en papier om op te schrijven wat hij wilde bereiken. En dat hij het toen al wist.
Ik gun het mijn kinderen ook, zo’n lekker gevoel over jezelf, zo’n rust in jezelf. Vertrouwen in jezelf.
En mezelf. En jullie.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Jacob Jan Voerman zegt
ik begin het door te krijgen .. zit nu een levensles in mijn hoofd daarover…moet hem eerst nog even opnemen om te horen wat ik precies bedoel
Elja Daae zegt
Zo’n mooie zin, die laatste. Poezie is het.