Mooi liedje, van Frank Boeijen, he? Ik wil contact…tussen jou en mij…contact…laten we samen zijn… (gaat het zo?).
Ik moest er aan denken vandaag, tijdens mijn contact, of liever het gebrek daaraan, met Turkish Airlines.
Turkish Airlines is een erg goede vliegmaatschappij, ik meen zelfs dat ze onlangs beoordeeld zijn als een van de beste ter wereld. Maar vandaag maakten ze dat niet helemaal waar, voor en tijdens de reis Istanbul-Amsterdam. En grappig genoeg had dat heel anders kunnen zijn, met een simpel ingrediënt: contact.
Volgens het bord moesten we om 10:05 gaan boarden, voor de vlucht van 11:05. Braaf begaven we ons rond 10:00 naar de gate. Daar was niemand van de vliegmaatschappij, en pas na enige tijd zagen we op een bord de informatie ‘Istanbul-Amsterdam’ met de tijd verschijnen. We waren al een beetje aan het twijfelen of we goed zaten.
Pas om 11:00 of zo, toen we het vliegtuig in konden, kwam er een snelle announcement (in de trant van “now boarding”) van een meneer die de boarding pass bekeek en niets zei. Hij gaf de indruk dat we allemaal op moesten gaan schieten.
That’s it. Geen ‘Prettige reis’, “Dit is de call voor de vlucht Istanbul-Amsterdam van Turkish Airlines”, “Vrouwen en kinderen eerst”, of zo. Niets. Geen enkele vorm van contact. Van communicatie.
Raar, he?
In het vliegtuig zette dit patroon zich voort. De stewardessen zeiden wel ‘hallo’ toen we binnenkwamen, maar verder zeiden ze niets extra’s. Alsof woorden te duur zijn. Te veel kosten. Ze deelden wel de maaltijd uit (die heel erg lekker is, bij Turkish Airlines!!), en vroegen of we iets wilden drinken (1 keer op een reis van 4 uur). Maar verder niets.
Ook vanuit de cockpit kwam geen bericht. Niets over ‘Welkom door Captain die-en-die, de verwachte reistijd is 3 uur en 40 minuten, het is mooi weer.’ Of zoiets. En alle berichtjes in het Engels rondom veiligheidsinstructies etc. waren geautomatiseerd, dus daar hoefde verder ook niet bij gesproken te worden door het personeel.
Opeens gingen we landen. En toen waren we er. Punt. Zelfs de auto-stem werd niet aangezet om te vragen of we onze stoelriemen vast wilden maken.
En ik zei tegen F.: niemand heeft met ons gesproken, of iets aangekondigd, of informatie gegeven, of gevraagd naar de kinderen, of zo. [wel twee kleurboekjes gekregen aan het begin, trouwens, was ik bijna vergeten].
Overigens, het grondpersoneel in Amsterdam was geweldig. Grondstewardessen die alles in de gaten houden en mensen helpen, heel veel personeel dat zowel Turks als Nederlands sprak. Zelfs de marechaussee is vriendelijk in Nederland! En de mannen van de bagage gingen met zijn tweeën op zoek naar onze verdwenen buggy.
Gek, he. Hoeveel kansen hebben die stewardessen en de piloot/gezagvoerder niet gehad om een goede indruk te maken? Een praatje te maken? Interesse te tonen? Contact te leggen?
Contact, mensen. Simpel maar doeltreffend!
- Vrij zijn van verandering - 26 maart 2025
- Blog of column? Over wat je wel en niet mag bloggen van jezelf - 24 maart 2025
- Raar - 23 maart 2025
Las t gisteren unterwegs al met verbazing. In mijn ervaring inderdaad n fijne maatschappij om mee te reizen, en al alhoewel soms wat ‘snobbelijk’ in persoonlijke benadering tot nog toe aktijd mega correct in alle must-communicatie. Wat je beschrijft is zó totaal oneigenlijk aan de bedrijfspolicy dat ik er absoluut één briefje aan zou wagen, maar hey, je hebt waarschijnlijk wél wát anders te doen
ik blijf dat altijd erg vreemd vinden zoiets.
en welkom in Nederland 🙂
Ja he? Ik ook. Benieuwd wat er achter zit… En: bedankt!
He gatver, en dat is dan een erg goede vliegmaatschappij, een van de beste ter wereld? Geen beste beurt dus!
Bye the way: Welkom in Nederland!
Misschien gewoon een foutje? 🙂 *zwaait*