Hoe het was om terug te zijn, vroeg F. aan me.
Ik moest even nadenken. Ik heb eigenlijk de hele tijd nagedacht terwijl ik door mijn oude buurt liep en door Chicago dat ik zo goed ken. “Hoe voelt het nu?” “Wat voel ik?” “Ben ik nou verdrietig of blij om hier te zijn?” “Ben ik nou jaloers op al die mensen die ik zie lopen, dat ze hier mogen wonen?”.
Mijn oude buurt is hetzelfde met dezelfde huizen en dezelfde winkels en dezelfde mensen. In 10 maanden is er niet veel veranderd. Mensen werken in de tuin, doen boodschappen, wandelen door de buurt, gaan even iets halen, maken een praatje, laten de hond uit.
Maar voor mij is er wel iets veranderd: ik woon er niet meer. Ik heb er geen gezin, geen huis, geen tuin, geen auto. Wel vrienden en heel veel voetstappen en herinneringen, dat wel.
Toen mijn vriend J. door de deur van mijn favoriete koffietentje stapte, leek het net alsof ik hem gisteren nog gezien had. Wat ik voel voor mijn vrienden is hetzelfde. Het zijn echt diepgaande vriendschappen en zelfs 10 maanden niet elkaars stem horen maakt dan niet uit.
Hoe het voelt, is: leger. Alsof het er allemaal wel is, het gevoel van thuis, en toch ook weer niet.
Op het vliegveld in Istanbul, daar voelde ik dat ik thuis was gekomen. Wachtend op de taxi. In de taxi. Drie kleine blonde jongetjes die opspringen van de bank en meteen beginnen te roepen of ik die grote doos Lego heb meegenomen uit Amerika (prioriteiten! :)).
Het voelt lekker om zo thuis te zijn in een ander land, in de VS bedoel ik. Om zo je weg te kunnen vinden. Om je te kunnen bewegen als onderdeel van de maatschappij, als een insider in plaats van een outsider.
Maar het blijft toch altijd waar:
Home is where the heart is.
En dat hart blijft achter bij de mensen die je het meeste lief hebt.
- Schrik - 19 januari 2025
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
Ware woorden, woorden die je hart raken… Het is goed om dat te lezen. Je hebt opnieuw je huis gevonden. Fijn!
:)) *zwaait!*
Teruggaan is vaak een goeie manier om te ontdekken dat je je op je nieuwe stek je draai begint te vinden …
Mooie blogpost.
Thuis is inderdaad waar de mensen zijn waar je om geeft.
Een huis is pas thuis als je er je eigen leven hebt opgebouwd.
Er gaat niets boven een good old cliché 😉
🙂