Ik zat vandaag 5,5 uur in de auto en had idee na idee. Nou ja, op de heenweg. Op de terugweg zat ik 2,5 uur muziek te luisteren en van het landschap te genieten. Zo’n tripje naar Assen is de herfst is geen straf!
Van Gogh, vervolgd
Gek genoeg was ik op de terugweg niet zo geinspireerd als je zou verwachten. Want ik had niet alleen een gezellige lunch gehad met mijn leiderschapscursusbuddy. Ik was ook nog even langs de Van Gogh in het Drenths Museum gegaan (dank voor de tip, A.!). Waar ze een hele kamer hebben gewijd aan hun aanwinst. Althans, als ik het goed heb delen ze de eigendom met het Van Goghmuseum.
Het is ook een prachtig schilderij, vond ik. Het is van een boer die iets verbrand, in de schemering, midden in de velden. Je kunt er met je neus bovenop staan en dan de streken van het penseel bekijken. Zodat je je afvragen: hoe deed hij dat toch? Ongelofelijk knap. Terwijl hij nog maar net begonnen was. Hij was er zelf ook tevreden over, schreef hij in een brief aan zijn broer.
Het scheelde dat de kamer met het schilderij maar 1 van vele interessante kamers is, en de minst interessante voor kinderen. Zo kwam het dat ik zelfs midden in de herfstvakantie 5 minuten in mijn eentje naar het schilderij heb kunnen staren 🙂 Ook een herstvakantietip voor mensen met kinderen, dat Drenths museum.
Het schilderij was ook de reden dat ik een onverwachte tussenstnop maakte, op de terugweg: er stond een QR-code met een link naar nog een Van Gogh-locatie, 40 minuten rijden verderop. Met de pensionkamer die Van Gogh twee maanden huurde toen hij net nieuw was in het schildervak en op zoek was naar inspiratie. Hij had gehoord dat veel kunstenaars naar Drenthe gingen om te schilderen, alleen bleek dat om de zomer te gaan. Hoewel hij Drenthe prachtig vond bleek Drenthe in oktober niet zo goed voor zijn gemoedtoestand. Arme Vincent.
Ongemak
De kamer waar hij verbleef kun je bezoeken. Of althans de zolder waar hij verbleef, met in het midden de ‘gerestaureerde’ kamer. Die er verdacht veel uit zag als een decorstuk dat midden in een zolder was geplaatst zodat daar omheen ruimte was voor stoelen en videoprojectieschermen. En waar vrijwel niets (of echt niets?) meer origineel is, als ik het goed begreep. Ik heb niet zo goed geluisterd want ik kreeg een beetje een brrr-gevoel in dat ‘kamertje’ met een gids en 6 andere mensen.
Er was wel een hele videoshow omheen gebouwd met indrukwerkkend professioneel en informatief verhaal..
Verder was het een rare en vooral ongemakkelijke ervaring. De toegang van dit niet-museum was 8,50 inclusief museumkaartkorting, dus het kwam allemaal niet heel commercieel over. Ik heb nog niet opgezocht van wie het hele gebeuren nu eigenlijk was. Maar het voelde … off. Daarom stond ik al heel snel weer buiten.
Het ongemak zat in de nogal weinig overtuigende relatie die werd gelegd tussen al Van Gogh’s werk in Drenthe en de specifieke plek waar hij verbleef. Of misschien meer hoe het werk en zijn ontwikkeling als het ware geclaimd werden.
Nog even en ik weet alles
Maar eerlijk is eerlijk, ik weet nu nog meer over Van Gogh. Zo langzamerhand heb ik een aardig beeld van de man. Al wist ik tot grote verbazing van de mevrouw van de receptie niet dat Van Gogh per trekschuit in Drenthe was gearriveerd. Kennelijk weet iedereen in Drenthe dat! Maar als ik had nagedacht had ik dat wel kunnen weten. Ik ben tenslotte een paar keer in Veenhuizen geweest, waar de arme drommels uit Amsterdam ook per trekschuit arriveerden.
Wat me aangreep was Van Gogh’s gevoel dat iedereen hem gek vond. Ik weet niet meer precies hoe ze het verwoorden in de video, maar het leek uit zijn brieven aan zijn broer te komen. Arme man. Hij was ongetwijfeld een beetje zonderling. Hij liep letterlijk achter de ploegende boeren aan om ze te kunnen tekenen en schilderen. Dat zal toch een beetje raar gevoeld hebben voor die mensen. En hij ging het liefst naar buiten om te tekenen als het schemerig werd. Wisten die mensen veel dat die meneer de kunst voorgoed zou veranderen.
Het doet me denken dat Don McLean zijn huiswerk goed had gedaan:
Now I understand
What you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen, they did not know how
Perhaps they’ll listen now
Drenthe was te deprimerend voor Van Gogh. Maar hij was er in Frankrijk geestelijk niet beter aan toe, uiteindelijk. En ook daar werd hij zonderling gevonden (de buurt zorgde ervoor dat hij werd opgenomen in het asylum). Maar de onderwerpen van zijn schilderijen waren in ieder geval wat vrolijker. En hij sloot er vriendschappen. En hij was blij met wat hij aan het doen was. Voor zolang het duurde.
Nou ja.
Als ik een pluspunt moet noemen van het niet-museum is het dit: ze verkochten in het niet-museumwinkeltje in ieder geval niet die rare poppen die in de museumwinkel in Amsterdam zo populair waren bij toeristen.
205/1000
- Het niet-museum - 22 oktober 2025
- Trust the process - 21 oktober 2025
- Gaten - 20 oktober 2025
Ontdek meer van Elja Daae
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Geef een reactie