We stonden op het vliegveld te wachten in de rij voor de security. Die, heel onhandig, plaats vindt bij de gate. Het duurde eindeloos lang.
Mijn kinderen kwamen vriendjes van school tegen (dat heb je als je expatkind bent, dan zie je je vriendjes soms in het vliegtuig!) en liepen te spelen in de gang, op de band, rennend door de lange gang met alle gates, hangend aan de hekjes, hangend aan de lopende band.
Springend, hangend, zwaaiend, rennend, klimmend, vallend, liggend op Schiphol.
Het maakt ze eigenlijk niet uit, waar ze zijn. Ze zijn niet verbaasd dat ze een vriendje tegenkomen dat hetzelfde vliegtuig neemt. Ze vinden het prima om op het vliegveld te zijn.
Het maakt ze vooral uit met wie ze zijn: met elkaar, met ons, bij Omi, of bij Opa en Omi, of bij Opa, of bij Tante K en Oom R, of met Opa en T. mee naar het strand.
Ze vinden eigenlijk verder alles prima. Het gaat om het gezelschap, tenslotte.
Wij zitten te stressen omdat we alles zo rustig mogelijk willen houden als we in Nederland zijn, met zo min mogelijk verschillende plekken. Wat vaak niet lukt. Te veel te doen. Altijd weer ergens anders logeren. Tussendoor gaan papa en mama werken en zijn zij met opa’s en oma’s en tantes en ooms en nichtjes.
Ze vielen de afgelopen week soms savonds in slaap in de auto en werden wakker in een vakantiehuisje in Zevenhuizen waar ze nog nooit geweest waren. Maar ze vonden het niet raar. Ze waren vooral geïntrigeerd door de televisie op een zwiepstandaard en door het feit dat we gingen ontbijten in de auto.
(sorry voor het chocoladecroissantfestijn, meneer van de autoverhuur)
Ze nemen het leven zoals het komt. Ze vinden overal iets om mee te spelen. En als ze niets vinden, spelen ze met elkaar. Ze zijn niet echt bezig met de volgende dag of de volgende week. Ooit komt er weer een verjaardag, ooit wordt het weer Kerst, ooit wonen ze weer in Nederland.
Kan ik nog iets van leren!
- Be the leader - 8 februari 2025
- Opgeruimd - 7 februari 2025
- Lekker - 6 februari 2025
Wauw! Wat een flexibiliteit. Volgens mij heb ik dat nooit zo gekend 😉
Misschien is het een kwestie van oefenen? 🙂
heerlijk, van kinderen kun je zo veel leren.
Zelfs als ze 21 jaar zijn geworden?
😉
Haha. Dat heb ik nog niet ervaren….zeg jij het maar!
😉
Geschenken zijn het!
Geweldig altijd weer die kinderlijke onbevangenheid. Waar en wanneer raken we die toch kwijt…
Of eigenlijk, waarom raken we die kwijt?
Ja, goede vraag. En kun je het weer oefenen en aanleren?