Heb beetje twijfels. Over boven dat maaiveld uitkomen.
Vandaag column op nuzakelijk.nl, met dank aan mijn uitgever.
Heel gaaf natuurlijk. Had niet gedacht dat ik daar ooit zou staan.
Net als ik 3 jaar geleden niet had gedacht dat ik voor Frankwatching zou bloggen. Laat staan er werken! Of dat ik een jaar geleden had gedacht dat ik een boek zou schrijven en een uitgever zou hebben. Of dat twitterchat #blogpraat 3 jaar zou bestaan. Of dat ik een webinarbedrijf zou starten. Of dat ik iedere dag zou gaan bloggen. Of dat ik zo veel leuke lezers zou hebben (jullie dus).
Maar ik merkte dat ik vanochtend zat te stressen over die column: O jee, die foto is toch wel heel onzakelijk. O jee, ze linken naar mijn net gisternacht in elkaar gedraaide pagina over mijn boek! O jee, is dit wel handig? O jee, ben ik te uitgesproken? O jee. O jee. O jee.
O jee.
Achter de schermen is het veilig
Het lekkere van mijn werk voor Frankwatching is dat ik me helemaal uit kan leven, kan doen waar ik goed in ben, maar grotendeels achter de schermen. Behalve wat community management, maar dan nog tweet je vanuit een bedrijfsaccount met alleen je initialen. Is toch anders.
Het lekker van #blogpraat is dat het weliswaar openbaar is maar besloten voelt. Er zijn best veel mensen die meedoen, maar het zijn geen grote aantallen als je het vergelijkt met aantallen bezoekers van grote blogs, of met aantallen volgers van bekende twitter accounts, etc. Het voelt voor mij als een intieme club mensen. Naïef, maar ja.
Het lekkere van mijn blog is dat het niet door de hele wereld gelezen wordt. Alleen door zo’n 4.000 van jullie de afgelopen maand. Dat voelt als een fijn aantal mensen. Ik vind het zelfs veel.
Daar is’ie weer: het maaiveld.
Je kunt het bescheidenheid noemen, maar ik vraag me af of het dat is. Ik denk dat het gewoon de ingebakken niet-boven-het-maaiveld-uitkomen-mentaliteit is van ons Nederlanders. En omdat we die mentaliteit toch allemaal een beetje hebben (cultuur, he?) word je ook meteen weer dat maaiveld ingeduwd natuurlijk. En dat maakt de angst om er boven uit te komen weer groter. Etc. Etc. Etc.
Het werkt twee kanten op. Je bent bang om te excelleren, anders te zijn. En als je het bent/doet, zul je het weten:
Wie is zij om een boek te schrijven over bloggen? Wie is zij om een column te schrijven over bloggen voor ondernemers op nuzakelijk? Heeft zij soms de wijsheid in pacht? Hoe succesvol is haar blog dan eigenlijk?
WIE DENKT ELJA EIGENLIJK WEL NIET DAT ZIJ IS???
Ik kom het nu al tegen. Vrijwel letterlijk.
Het is toch even schrikken.
Ergens zei een stemmetje in mij: kruip in je schulp, gooi je blog dicht, doe je twitter account de deur uit en duik weer de relatieve anonimiteit in. Wat bezielt me om in het openbaar iets te gaan roepen over bloggen?
Kom maar op
Het uitgangspunt van de maaiveld-mentaliteit is dat als ik zeg dat ik iets weet of iets goed kan, ik daarmee ook impliceer dat jij minder bent dan ik.
Onzin natuurlijk.
We zijn allemaal ergens goed in, en in veel dingen gewoon goed genoeg, en in sommige dingen niet zo goed, en in sommige dingen ronduit slecht.
Ik ben beter dan jij in iets. En veel slechter dan jij in zo veel dingen. Zo is dat in het leven. Gelukkig maar.
Bovendien, het leukste van ergens goed in zijn is dat je anderen kunt leren om er net zo goed of beter in te worden. Las ik gisteren nog een hele mooi quote over van een of andere heel beroemde managementgoeroe. Die het grootste deel van zijn tijd besteedt aan het geven van colleges, webinars, trainingen, workshops. Omdat niets hem meer voldoening geeft dan anderen te leren wat hij weet.
Het staat ook in dit artikel van Altucher. Behandel je werknemers alsof ze je hoe dan ook voorbij gaan streven en help ze om dat werkelijkheid te laten worden, zegt hij (even los van het feit dat hij ze zodra ze dat doen, of liefst iets eerder, ook direct ontslaat).
Ik hoop dat nog 100 mensen een boek schrijven over bloggen (als een pro, of als een niet-pro, over geld verdienen met bloggen, of zakelijk bloggen, of bloggen met passie. WHATEVER). En dat die mensen daar heel veel geld mee gaan verdienen. En dat duizenden nieuwe blogs ontstaan van mensen die er net zoveel uithalen als ik, persoonlijk, of zakelijk.
Dat iemand anders daar succesvol (ler) mee is, doet niets af aan wat ik kan en ben.
Kom maar op.
Uit dat maaiveld.
Jij. En ik.
Foto’s: Andy H. en N. Torres
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
Dat maaiveld is misschien veilig (al kun je zo weggemaaid worden), maar jij steekt daar toch écht bovenuit! En dat is alleen top (je bent echt een voorbeeld voor velen, hoor)! 😀 En je foto bij het artikel op nuzakelijk.nl is ook top (echt!)! 😀
Dat maaiveld komt me bekend voor. Nooit bovenuit durven steken, maar het gaat steeds beter. En als je ergens goed in bent, dan moet je dat laten zien. Nu nog durven :).
Ben blij dat jij boven het maaiveld komt en je kennis deelt. Dank je wel Elja!
🙂
laat maar lekker even kriebelen. Dat hoort er bij.
de ojees
de groeistuipen
naast lekker voelt het onhandig
Mijn oudste dochter zat op turnen. Ik vroeg een keer aan de trainster waarom er zo veel mee op hielden in de pubertijd.
Naast school en vriendjes speelde ook het lijf mee: groeistuipen, de afstand naar de balk is opeens anders, onwennig onzeker.
maar er zijn er ook die doorgaan, en daar weer overheen groeien.
Ja – ook zo’n goed punt – nieuwe situatie is wennen, groeistuipjes… !
haha toevallig een recensie gelezen..
maar serieus : stop eens met piekeren!!!!
Tegenstanders zijn er altijd!!
Dat goede gevoel he, vasthouden!!
Jajaja! OK!
O jee. Ik was even bang dat je er echt mee zou gaan stoppen.
Niet doen hoor!
Het gaat niet om wie er beter is, of wie iemand wel niet is om iets te beweren. Volgens mij gaat het er om dat we kennis moeten delen. Om elkaar te helpen. Voor jou is al de kennis die je over bloggen bezit misschien wel allemaal erg voor de hand liggend. Maar er zijn heel veel mensen die op die kennis zitten te wachten. Dus die gaan daar blij mee zijn.
En dan is er ook nog een groepje mensen die wellicht jaloers zijn omdat ze die kennis ook hebben maar dat boek niet hebben geschreven. Of die er misschien anders over denken.
Tja. Dat kan. Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Daar moet je niet van wakker liggen. Maar gewoon lekker doorgaan met bloggen en kennis delen.
Goed advies. Niet van wakker liggen. Geloven in wat je te bieden hebt. Doorgaan.
Thanks.
Dat is het zevende principe van Cialdini vermoed ik. Het onderbewustzijn dat een signaal afgeeft van dit is een truc, dit is “too good to be true”.
Vrij vertaald in mijn eigen Nederlands; Die Elja is te goed om in het maaiveld te blijven.
🙂 Wie weet. Zou dat het zijn? Angstmarketing maar dan cultureel??
ik duik nog dieper weg nu
Niet doen!