Mijn zoontje van zes had het helemaal gehad vanochtend.
Hij had genoeg van moeten.
Hij moet opstaan. Hij moet naar school. Op school moet hij werkjes doen. Hij moet leren. Hij moet eten. Hij moet aan tafel zitten. Hij moet zijn handen wassen na het plassen. Hij moet naar bed. Hij moet gaan slapen.
Tsja, dacht ik bij mezelf, mama moet ook van alles. Moet geld verdienen. Moet zorgen dat er eten op tafel komt. Moet belasting betalen. Moet de kinderen naar school brengen.
Ik begrijp mijn zoontje wel.
Het kan voelen als een enorme druk, al dat moeten. Zo moet ik nog de dierenarts bellen en de kapper, nog plantjes kopen voor de school van de jongens, de belastingdienst en de SVB bellen en een paar presentaties maken.
Het verschil is dat ik weet dat een leven zonder ‘moeten’ leeg is.
Dingen moeten betekent dat je er toe doet. Dat je een schakel bent in een netwerk. Dat je onderdeel bent van iets groters. Dat er op je gerekend wordt.
Ik heb wel tijden gehad dat ik weinig hoefde en eigenlijk nauwelijks iets moest. Toen we net in het buitenland woonden.
De moeilijkste maanden waren dat. Geen plan. Geen doel. Geen programma. Ik hoefde geen geld te verdienen. Ik hoefde nergens naar toe. Sterker nog, ik had niet eens ergens om naar toe te gaan. Ik hoefde met niemand te praten want er was niemand om mee te praten.
Je moet je best doen om een leven van moeten te creëren, zeg maar.
Ik weet dat er heel veel mensen op de wereld zijn die wouden dat ze kinderen naar school moesten brengen. Of naar hun werk moesten. Of moesten op komen dagen ergens.
Nee.
Doe mij maar een leven van moeten.
Moeten zorgen, moeten werken. Zelfs moeten belasting betalen.
Zo. Dan ga ik nu die telefoontjes maar eens plegen.
Moest al heel lang.
Wat een rake blogpost! Prachtig. Ik vind het echt heel mooi hoe je telkens iets uit het echte leven grijpt en daar verder over nadenkt. En uiteindelijk een conclusie trekt. Mooi inzicht ook, dat een leven vol moeten helemaal niet zo verkeerd is.
Da’s grappig, ik las van de week (gisteren??) jouw blog post over Twitter en ik dacht min of meer precies hetzelfde over jouw bog en over jou. :))) Sjongejonge.
Zo moet ik van mezelf altijd jouw blog lezen wanneer er weer iets nieuws verschijnt. Het is een verrijking gebleken en ik zou niet meer zonder willen.
…Dankjewel!! Viceversa.
Je hebt helemaal gelijk.
Wat ik mooi vind op de Vallei is dat het moeten dar heel puur is. Dat MOET ik uitleggen.
De Vallei is een democratische school. Kinderen hebben autonomie over hun eigen leerproces. Maar dat betekent niet dat er nooit iets moet.
Het betekent wel dat het moeten zeer direct gekoppeld is aan eigen keuzes. Er is geen moeten ‘omdat het nu eenmaal moet’ De logica achter het moeten is direct te snappen. Die logica ben ik in onze samenleving nog wel eens kwijt.
Wat ben ik het daar mee eens! Moeten is geen waarheid op zich. Ik ben na 40 jaar heel veel te hebben gemoeten ongelooflijk blij dat dit nu eindelijk anders. En ik voel mij ook zonder zoveel te moeten zeker deel van de samenleving!
Sterker nog, het kost me ontzettend veel moeite het ‘moeten’ van van alles los te laten en nu eindelijk te durven leven zonder moeten!
Ik wil graag met anderen praten.
Ik wil graag een telefoontje plegen.
Dat moet niet maar dat wil ik graag. En dat voelt heerlijk!
Ja…er is natuurlijk ook vervelend moeten. Onnodig moeten. Stom gedachteloos moeten. Moeten van andere mensen. Dat moeten, dat is lastig. Maar het helpt mij om me te realiseren dat sommige ‘moetjes’ ook een voorrecht zijn.
Ik ben blij dat jij niet meer MOET!
Ja ‘moeten’ is niet altijd goed. Gedachteloos volgen in wat volgens andere ‘moet’ is nooit goed. Maar door mijn zoontje realiseerde ik me dat er ook ‘moeten’ is dat je helpt, dat je vooruit helpt, je helpt onwikkelen, een goed mens worden of wat dan ook. Je school klinkt interessant….!
Ja, dat las ik ook, in je post. Mooie ontdekking is dat. dat er ook structuur nodig is. Dus steeds de balans opnieuw zoeken. Wat i zo mooi vind van deze school is dat ze daar heel erg bewust mee omgaan. Er wordt weinig “for granted” gemomen.
Het klinkt als een soort doorlopende ‘innovatie’?
Ja. En om toch structuur te hebben, gaan we (ik schrijf al we 🙂 kijken of we iets met holacracy kunnen. Zie hier. Vindt jij vast ook interessant: http://www.concept7.nl/holacracy/
Genieten van iets moeten kan pas als je soms van jezelf even niet iets moet. Door de balans kun je dingen pas echt waarderen….. iets waar ik helaas pas achter ben gekomen na 1,5 jaar therapie, tsja, nooit te oud om iets te leren. Maar ik mag (let wel, NIET ik moet) af en toe een dag nemen helemaal voor mezelf alleen om daarna we er met plezier van alles te moeten!
Ja, misschien kun je alleen omgaan met gespannen zijn als er ook ontspanning is? Of zoiets? Dat die elkaar in balans houden? Ik bedoel ook niet dat moeten altijd goed is. We moeten veel te veel. Maar ja, denk ik dan, wij hebben wel meer keuze in ons moeten. We moeten niet het veld op om de aardappels te rooien of naar de rivier om onze was te doen.
Dank voor het openhartige delen Aleid! X
Nou precies! Maar inderdaad moeten we nog te veel en vooral kinderen….. ik krijg wel eens commentaar dat ik mijn kinderen wel eens thuishou van zwemles of judo, gewoon omdat ze geen zin hebben…. “dan maken ze maar zin”, tsjonge wat een wereld, laat ze toch, ze zijn 4 en 7….. ze hebben nog een leven vol van moeten en zin maken voor de boeg…..
en inderdaad de keuze van wat we moeten maakt het minder erg, of nou ja…. je begrijpt wat ik bedoel. En we kunnen ook best beslissen dat we minder moeten, bv denken dat we er moeten uitzien als een model, of dat we allemaal een briljante carriere moten, of dat grote huis, of die dure auto…. dat moet heus niet!
Er is moeten en moeten. Vroeger was ik bijvoorbeeld heel goed in cadeautjes meenemen als ik ergens op bezoek ging. Een dispuutsgenote 😉 maakte eens een opmerking over dat ik dat altijd deed. Ik had het zelf niet eens door, maar ik kon niet met lege handen komen. Kon gewoon niet. Geen optie.
Maar ja. Drie kleine kinderen, twee drukke banen en een reizende partner later ontdek ik soms pas op het moment dat we op de stoep staan ergens dat ik NIETS BIJ ME HEB. Ik kan het gewoon niet allemaal. Dus er is ook ‘moeten’ dat ik gewoon heb laten vallen. En dat topmodel, dat heb ik al 30 jaar geleden opgegeven. Scheelt. 🙂
Hallo Elja,
Tja, onze maatschappij bestaat inderdaad veel uit moeten; je hebt zelf ook de andere kant ervaren van niet moeten. Zelfs kinderen moeten veel in de huidige maatschappij; dat zie ik ook aan mijn kleinzoon van acht jaar. Ik ben zelf nu zestig en haal dagelijks mijn kleinzoon op van school en pas dan de rest van de middag op. Maar ik zie en ervaar een duidelijk verschil met vroeger toen ik nog op de lagere school zat (dat heette toen nog zo) en nu met de tegenwoordige basisschool. De druk op kinderen is echt groter nu.
Belangrijk is een balans, telkens weer, te vinden tussen moeten en ontspannen. Ik let er op dat mijn kleinzoon, als ik oppas, ook dat gene kan doen of niet doen na school, waar hij zelf behoefte aan heeft.
Leuke blogs schrijf je overigens.
Elly
Hoi Elly, dank voor je uitgebreide antwoord en je compliment! Zal ik je eens iets zeggen? Onze kinderen hebben op dit moment no 0 naschoolse activiteiten. Gewoon. Nog even rust in de tent houden. Ruimte om te spelen en om je te vervelen! Vooral in de VS zagen we dat kinderen het iedere dag zo druk hadden, en dan nog huiswerk…vinden we niets. We doen het gewoon op onze manier. 🙂 Net als jij!