Drie dagen zonder je partner in een Landal vakantiedorp met je kinderen. Het is hartstikke leuk.
Er is zoveel te doen, in het huisje kan weinig kapot, je bent in een paar stappen buiten (of je gooit je kinderen in een paar stappen naar buiten), het stikt van de schommels en speeltuinen en het is er superkindvriendelijk.
Ik vond het ook helemaal niet erg om alleen met mijn kinderen in zo’n park te zitten. Ik ben er aan gewend om veel alleen met de kinderen te zijn. Maar dit keer had ik mijn mindset een beetje aangepast.
Normaal voel ik me namelijk een beetje bozig dat ik alleen ben en er alleen voor sta, tijdens al die zakenreizen van F. Om dat gevoel nu eens te voorkomen heb ik het dit keer anders gedaan: ik heb er een feestje van gemaakt. Een huisje geboekt. Besloten om me vier dagen lang niet druk te maken. Leuke dingen te doen met de jongens. En samen te genieten.
Het werkte aardig. Tot het bowlen.
F. (echtgenoot) is gek op bowlen. Hij kan het ook heel goed. Hij kan eigenlijk iedere sport heel goed, in tegenstelling tot zijn vrouw.
Oooowwww het is zo’n leuke slimme sportieve mannnnnn…
Ik vind het best leuk. Ik kan er alleen niet veel van en ik heb geen geduld. Ik kan vier spelers nog net aan maar daarna wordt het lastig.
Maar goed, mijn oudste wilde dit weekend graag bowlen. Dus ik had een baantje gereserveerd.
En toen ging het mis met mijn ik-kan-dit-lachend-fantasie.
Het bowlen werd een ramp.
Eerst lukte me niet om de namen in te voeren op het scherm. Gelukkig wilde de jongen van de bediening het wel doen. Maar ik voelde me dom want ik wist dat het F. gelukt zou zijn.
De jongste wilde niet bowlen. Hij moest huilen toen ik hem de baan op tilde dus ik gaf het op.
De familie op de meest rechterbaan had dat kinder-bowling-stellage-ding in bezit en wij konden het dus niet gebruiken, 4 banen verderop.
De middelste kon er niets van, luisterde niet naar mijn aanwijzingen en had het na 3 keer misgooien helemaal gehad.
Op de drie banen naast ons zagen we de gezellige families gezellig bowlen.
Ik dacht: was F. hier maar. Hij zou ten minste weten hoe hij de kinderen kon helpen met bowlen, kon helpen om er lol in te hebben.
En ik dacht: zo voelt dat nu. Alleen in Landal. Na drie dagen, was het daar opeens.
Ik ken het gevoel wel, want als kind van gescheiden ouders was het tijdens vakanties en feestdagen of plekken vol gezinnetjes altijd alsof er iemand miste.
Het is heel makkelijk en natuurlijk om je zielig te voelen en jezelf te vergelijken met mensen die niet zielig lijken.
Ik had even heel veel medelijden met mezelf, daar op die bowlingbaan. Ik voelde me eventje een onbegrepen en ongeschikte moeder-in-haar-eentje.
Maar het rare is: je bent pas die ‘zielige’ alleenstaande ouder als je je zo voelt.
Ik bedoel niet dat ik een idee heb van wat het betekent om er echt alleen voor te staan. Gelukkig, zou ik willen zeggen. Het is de zwaarste baan die je kunt hebben, denk ik, er als ouder alleen voor staan. Ik heb de afgelopen heel wat dagen en nachten alleen voor mijn kinderen gezorgd en me vaak afgevraagd hoe mensen die alleenstaande ouders zijn dat toch doen. Want dan is er geen partner om te bellen of om je, terug van zakenreis, af te lossen.
Maar voor ‘single parent’ kun je eigenlijk alles invullen, alles wat je anders maakt dan anderen. Alles waardoor je niet voldoet aan een of ander ideaalplaatje dat jij of anderen in hun hoofd hebben.
In zekere zin zit ‘zielig’ in je hoofd.
Als je je mindset zou weten te veranderen, zou de wereld er anders uitzien. Helaas is dat natuurlijk heel moeilijk.
Een beetje in paniek belde ik F. (net wakker in Chicago) en riep: T. is boos en J. wil niet bowlen!
Hij zei: laat ze lekker gaan spelen, joh. Gaan jullie lekker met zijn tweetjes bowlen.
Was ik eigenlijk toch niet alleen in Landal.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Sandra van Vianen zegt
Hoi Elja,
Ik was in Landal Rabbit Hill aan het bowlen
en ken het gevoel wat jij beschrijft ha ha. Had je ook een bumper zodat de ballen niet direct van de baan afgaan en van die donkergroene stellages hebbn ze vaak wel meer. Mijn man is ook veel op reis en ik denk ook regelmatig aan vriendinnen die alleenstaande ouder zijn, nou respect. Ga je de volgende keer weer? 🙂 Groeten, Sadra
Elja Daae zegt
Ha! Hoi Sandra! Ik vond het wel een succes hoor met mijn jongetjes alleen, zo focussen op hen en zonder verwachtingen. Dat ga ik vaker toepassen. Ik zit sowieso minimaal 2 keer per jaar in zo’n park met mijn schoonfamilie dus ik krijg nog genoeg kansen. Rabbit Hill was ook wel heel mooi dacht ik he?